ΗΤουρκία άρχισε ήδη να εφαρμόζει το σχέδιό της, το όραμα Ερντογάν, τη «Γαλάζια Πατρίδα», τη Μεγάλη Τουρκία, που πρέπει να πραγματοποιηθεί μέχρι το 2023. Η διπλωματία της κανονιοφόρου σε πλήρη δράση.
Η αρπακτικότητά της σε πλήρη ανάπτυξη.
Τελευταία δράση η κατάθεση στον ΟΗΕ συντεταγμένων διά των οποίων επιχειρεί να αρπάξει τη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου, αμφισβητώντας τα όσα υπέβαλε η Λευκωσία στον ΟΗΕ. Και η αρπαγή της κυπριακής θάλασσας το πρώτο βήμα.Το βήμα που ακολουθεί μετά βεβαιότητας θα είναι η αρπαγή ελληνικής θάλασσας.
Η κακοπιστία και η αρπακτικότητα αποτελούν σταθερά και διαχρονικά στοιχεία της τουρκικής πολιτικής.
Αυτή η κακοπιστία, η δολιότητα και αρπακτικότητα αποδεικνύονται συνεχώς από την εποχή της υπογραφής της Συνθήκης της Λωζάνης μέχρι σήμερα.
Η πιο περιγραφική αποτύπωση της τουρκικής τακτικής περικλείεται στην κοινότατη φράση «φωνάζει ο κλέφτης, για να φοβηθεί ο νοικοκύρης».
Είτε για διεκδικήσεις πρόκειται είτε για κατακτήσεις είτε για εισβολές είτε για παρασπονδίες είτε για παραβιάσεις είτε για προβοκάτσιες, ο μεγάλος κλέφτης, η Τουρκία, ωρύεται και οδύρεται, για να σκεπάσει τις διαμαρτυρίες και το δίκαιο ενός μικρού νοικοκύρη, όπως είναι η Κύπρος, για ν’ αρπάξει ανεμπόδιστα το «έχει» του.
Εδώ και 45 χρόνια ο μεγάλος κλέφτης έβαλε πόδι στο κυπριακό «νοικοκυριό», κράζοντας πως έκανε μια «ειρηνευτική επιχείρηση» και τώρα πασχίζει να βάλει χέρι και στο ελλαδικό νοικοκυριό κρώζοντας πως… διασώζει το Αιγαίο από τους… πειρατές Έλληνες!
Θα κάνω ένα σύντομο άλμα στον χρόνο για να ξαναθυμηθούν οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι τα διαχρονικά άνομα σχέδια της Τουρκίας, την αρπακτικότητα και τη βαρβαρότητά της.
Από το 1956 η Τουρκία σχεδίασε και με θρησκευτική προσήλωση ακολούθησε την υλοποίηση της διαμελιστικής πολιτικής της κατά της Κύπρου.
Μια από τις βασικές πρόνοιες που περιείχαν οι εκθέσεις του Τούρκου συνταγματολόγου Νιχάτ Ερίμ για την Κύπρο ήταν η επεξεργασία ενός σχεδίου αυτοκυβέρνησης ή ανεξαρτησίας για τους Τουρκοκυπρίους.
Βασικοί πυλώνες του σχεδίου ήταν η καταρχήν αναγνώριση των Τουρκοκυπρίων ως κοινότητα, η μετακίνηση του πληθυσμού και η συγκέντρωση του τουρκοκυπριακού πληθυσμού σε δική του εδαφική περιοχή.
Το 1958 εκπονείται από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες το διαβόητο «σχέδιο επανάκτησης της Κύπρου». Ταυτόχρονα αρχίζει δράση η τρομοκρατική οργάνωση ΤΜΤ.
Για να αποδειχθεί το αδύνατο της συμβίωσης των δύο κοινοτήτων, διαπράττονται εγκλήματα της ΤΜΤ κατά Ελληνοκυπρίων και τον Ιούνιο του 1958 το βάρβαρο έγκλημα στο Κιόνελι, η άγρια δολοφονία των 8 Κοντεμενιωτών, που ως πρόβατα επί σφαγή μετέφεραν Άγγλοι στρατιώτες.
Από αυτό το σημείο, και μόνο απ’ αυτό, η ΕΟΚΑ προβαίνει σε αντίποινα.
Το 1959, και ενώ ακόμα βρίσκονται σε εξέλιξη οι συνομιλίες για το Σύνταγμα της Κύπρου, η Τουρκία στέλλει συνέχεια οπλισμό στους Τουρκοκυπρίους. Ένα πλοίο, το Ντενίζ, έμφορτο πολεμικού υλικού, συλλαμβάνεται.
Το 1963, οι Τουρκοκύπριοι είναι πανέτοιμοι στρατιωτικά. Το δοτό Σύνταγμα της Ζυρίχης δεν είναι λειτουργικό. Ο Μακάριος υποβάλλει προς την τουρκοκυπριακή ηγεσία σχέδιο αναθεώρησης του Συντάγματος εκ 13 σημείων, προς συζήτηση. Ο πρώτος πρέσβης της Τουρκίας στην Κύπρο, Εμίν Ντιρβάνα, βρίσκει τις προτάσεις του Μακαρίου «πολύ λογικές». Οι Τουρκοκύπριοι, βασικά η Τουρκία, τις απορρίπτουν. Ο Ντιρβάνα εξαναγκάζεται σε παραίτηση από το διπλωματικό Σώμα της Τουρκίας για την τοποθέτησή του έναντι των προτάσεων Μακαρίου και διότι διαμαρτύρεται για τα διαμελιστικά σχέδια της Τουρκίας.
Τον Δεκέμβριο του 1963 εκδηλώνεται η τουρκική ανταρσία, για κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, με τη διάτρητη πρόφαση ότι ο Μακάριος θα τροποποιούσε το Σύνταγμα.
Απλώς υπέβαλε προτάσεις· δεν επέβαλε.
Δημιουργείται μια μικρή αμιγής τουρκοκυπριακή περιοχή, στην οποία συγκεντρώνονται, εκόντες-άκοντες, πολλοί Τουρκοκύπριοι.
Μια περιοχή που μετά την τουρκική εισβολή του 1974 περιέλαβε βίαια το 37% του κυπριακού εδάφους και στην οποία εξαναγκάζεται να εγκατασταθεί το σύνολο σχεδόν του τουρκοκυπριακού πληθυσμού.
Στη συνέχεια, ο αριθμός αυτός υπερδιπλασιάζεται με τους εποίκους, που κουβάλησε η Τουρκία από την ενδοχώρα της.
Οι προϋποθέσεις για τη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους τίθενται σε εφαρμογή και στις 15 Νοεμβρίου 1983 ανακηρύσσουν το ψευδοκράτος τους.
Η τουρκική δολιότητα και επεκτατικότητα δεν έχουν τέλος.
Σήμερα βάζει πόδι στη Συρία και τις εκατόμβες των νεκρών ονομάζει… «πηγή ειρήνης»! Τις δικές μας εκατόμβες των νεκρών αποκάλεσε… «ειρηνευτική επιχείρηση»!
Έσχατα δείγματα, έσχατης τουρκικής θρασύτητας, οι καθημερινές δηλώσεις του Ερντογάν, του Τσαβούσογλου και των άλλων στρατευμένων και απόστρατων αξιωματούχων της Τουρκίας.
Διαρρηγνύουν τις φωνητικές τους χορδές, κατηγορώντας αναιδώς την Ελλάδα και την Κύπρο, πως κάνουν αυτά ακριβώς που κάνουν και παρακάνουν οι ίδιοι.
Οι ανελέητοι αριθμοί, το τελευταίο καταφύγιο της αλήθειας, καταδεικνύουν τη διαχρονική τουρκική βαρβαρότητα και αρπακτικότητα.
Από τους 2.000.000 Αρμενίους της Τουρκίας, δεν διασώθηκαν από την εγκληματική μανία τους, το 1915, παρά μόνο 100.000.
Παράλληλα και παρόμοια, το 1919, 300.000 Ελληνοπόντιοι εξοντώνονται από τους Νεότουρκους. Το 1922 1.000.000 Έλληνες ξεριζώνονται από τους τόπους καταγωγής τους ή δολοφονούνται. Ακολουθεί το 1925 η εξόντωση 1.500.000 Κούρδων και μετά από δεκαετία η σφαγή άλλων 60.000 Κούρδων.
Να πούμε για την εισβολή στην Κύπρο, για τους νεκρούς, για τους βιασμούς, για τις λεηλασίες;
Τα «ιστορικά επιχειρήματα» δεν φωνάζουν πια, αλλά βοούν, και τα εγκληματικά εγχειρήματα του Ερντογάν με τα πλεούμενά του και τα πετούμενά του, που παραβιάζουν αδιάκοπα τον ελληνικό και κυπριακό θαλάσσιο και εναέριο χώρο, είναι αψευδείς μάρτυρες των σχεδίων του για τη Μεγάλη Τουρκία που ονειρεύεται. Και κατηγορεί εμάς ότι παραβιάζουμε συμφωνίες και δικαιώματα των Τούρκων και των Τουρκοκυπρίων.
Αλλά για τους Τούρκους σουλτάνους και βεζύρηδες το ψέμα είναι αλήθεια, το θράσος σεμνότητα, οι σφαγές αγαθοεργία και η απάτη αρετή.
Η αρπακτικότητά της σε πλήρη ανάπτυξη.
Τελευταία δράση η κατάθεση στον ΟΗΕ συντεταγμένων διά των οποίων επιχειρεί να αρπάξει τη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου, αμφισβητώντας τα όσα υπέβαλε η Λευκωσία στον ΟΗΕ. Και η αρπαγή της κυπριακής θάλασσας το πρώτο βήμα.Το βήμα που ακολουθεί μετά βεβαιότητας θα είναι η αρπαγή ελληνικής θάλασσας.
Η κακοπιστία και η αρπακτικότητα αποτελούν σταθερά και διαχρονικά στοιχεία της τουρκικής πολιτικής.
Αυτή η κακοπιστία, η δολιότητα και αρπακτικότητα αποδεικνύονται συνεχώς από την εποχή της υπογραφής της Συνθήκης της Λωζάνης μέχρι σήμερα.
Η πιο περιγραφική αποτύπωση της τουρκικής τακτικής περικλείεται στην κοινότατη φράση «φωνάζει ο κλέφτης, για να φοβηθεί ο νοικοκύρης».
Είτε για διεκδικήσεις πρόκειται είτε για κατακτήσεις είτε για εισβολές είτε για παρασπονδίες είτε για παραβιάσεις είτε για προβοκάτσιες, ο μεγάλος κλέφτης, η Τουρκία, ωρύεται και οδύρεται, για να σκεπάσει τις διαμαρτυρίες και το δίκαιο ενός μικρού νοικοκύρη, όπως είναι η Κύπρος, για ν’ αρπάξει ανεμπόδιστα το «έχει» του.
Εδώ και 45 χρόνια ο μεγάλος κλέφτης έβαλε πόδι στο κυπριακό «νοικοκυριό», κράζοντας πως έκανε μια «ειρηνευτική επιχείρηση» και τώρα πασχίζει να βάλει χέρι και στο ελλαδικό νοικοκυριό κρώζοντας πως… διασώζει το Αιγαίο από τους… πειρατές Έλληνες!
Θα κάνω ένα σύντομο άλμα στον χρόνο για να ξαναθυμηθούν οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι τα διαχρονικά άνομα σχέδια της Τουρκίας, την αρπακτικότητα και τη βαρβαρότητά της.
Από το 1956 η Τουρκία σχεδίασε και με θρησκευτική προσήλωση ακολούθησε την υλοποίηση της διαμελιστικής πολιτικής της κατά της Κύπρου.
Μια από τις βασικές πρόνοιες που περιείχαν οι εκθέσεις του Τούρκου συνταγματολόγου Νιχάτ Ερίμ για την Κύπρο ήταν η επεξεργασία ενός σχεδίου αυτοκυβέρνησης ή ανεξαρτησίας για τους Τουρκοκυπρίους.
Βασικοί πυλώνες του σχεδίου ήταν η καταρχήν αναγνώριση των Τουρκοκυπρίων ως κοινότητα, η μετακίνηση του πληθυσμού και η συγκέντρωση του τουρκοκυπριακού πληθυσμού σε δική του εδαφική περιοχή.
Το 1958 εκπονείται από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες το διαβόητο «σχέδιο επανάκτησης της Κύπρου». Ταυτόχρονα αρχίζει δράση η τρομοκρατική οργάνωση ΤΜΤ.
Για να αποδειχθεί το αδύνατο της συμβίωσης των δύο κοινοτήτων, διαπράττονται εγκλήματα της ΤΜΤ κατά Ελληνοκυπρίων και τον Ιούνιο του 1958 το βάρβαρο έγκλημα στο Κιόνελι, η άγρια δολοφονία των 8 Κοντεμενιωτών, που ως πρόβατα επί σφαγή μετέφεραν Άγγλοι στρατιώτες.
Από αυτό το σημείο, και μόνο απ’ αυτό, η ΕΟΚΑ προβαίνει σε αντίποινα.
Το 1959, και ενώ ακόμα βρίσκονται σε εξέλιξη οι συνομιλίες για το Σύνταγμα της Κύπρου, η Τουρκία στέλλει συνέχεια οπλισμό στους Τουρκοκυπρίους. Ένα πλοίο, το Ντενίζ, έμφορτο πολεμικού υλικού, συλλαμβάνεται.
Το 1963, οι Τουρκοκύπριοι είναι πανέτοιμοι στρατιωτικά. Το δοτό Σύνταγμα της Ζυρίχης δεν είναι λειτουργικό. Ο Μακάριος υποβάλλει προς την τουρκοκυπριακή ηγεσία σχέδιο αναθεώρησης του Συντάγματος εκ 13 σημείων, προς συζήτηση. Ο πρώτος πρέσβης της Τουρκίας στην Κύπρο, Εμίν Ντιρβάνα, βρίσκει τις προτάσεις του Μακαρίου «πολύ λογικές». Οι Τουρκοκύπριοι, βασικά η Τουρκία, τις απορρίπτουν. Ο Ντιρβάνα εξαναγκάζεται σε παραίτηση από το διπλωματικό Σώμα της Τουρκίας για την τοποθέτησή του έναντι των προτάσεων Μακαρίου και διότι διαμαρτύρεται για τα διαμελιστικά σχέδια της Τουρκίας.
Τον Δεκέμβριο του 1963 εκδηλώνεται η τουρκική ανταρσία, για κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, με τη διάτρητη πρόφαση ότι ο Μακάριος θα τροποποιούσε το Σύνταγμα.
Απλώς υπέβαλε προτάσεις· δεν επέβαλε.
Δημιουργείται μια μικρή αμιγής τουρκοκυπριακή περιοχή, στην οποία συγκεντρώνονται, εκόντες-άκοντες, πολλοί Τουρκοκύπριοι.
Μια περιοχή που μετά την τουρκική εισβολή του 1974 περιέλαβε βίαια το 37% του κυπριακού εδάφους και στην οποία εξαναγκάζεται να εγκατασταθεί το σύνολο σχεδόν του τουρκοκυπριακού πληθυσμού.
Στη συνέχεια, ο αριθμός αυτός υπερδιπλασιάζεται με τους εποίκους, που κουβάλησε η Τουρκία από την ενδοχώρα της.
Οι προϋποθέσεις για τη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους τίθενται σε εφαρμογή και στις 15 Νοεμβρίου 1983 ανακηρύσσουν το ψευδοκράτος τους.
Η τουρκική δολιότητα και επεκτατικότητα δεν έχουν τέλος.
Σήμερα βάζει πόδι στη Συρία και τις εκατόμβες των νεκρών ονομάζει… «πηγή ειρήνης»! Τις δικές μας εκατόμβες των νεκρών αποκάλεσε… «ειρηνευτική επιχείρηση»!
Έσχατα δείγματα, έσχατης τουρκικής θρασύτητας, οι καθημερινές δηλώσεις του Ερντογάν, του Τσαβούσογλου και των άλλων στρατευμένων και απόστρατων αξιωματούχων της Τουρκίας.
Διαρρηγνύουν τις φωνητικές τους χορδές, κατηγορώντας αναιδώς την Ελλάδα και την Κύπρο, πως κάνουν αυτά ακριβώς που κάνουν και παρακάνουν οι ίδιοι.
Οι ανελέητοι αριθμοί, το τελευταίο καταφύγιο της αλήθειας, καταδεικνύουν τη διαχρονική τουρκική βαρβαρότητα και αρπακτικότητα.
Από τους 2.000.000 Αρμενίους της Τουρκίας, δεν διασώθηκαν από την εγκληματική μανία τους, το 1915, παρά μόνο 100.000.
Παράλληλα και παρόμοια, το 1919, 300.000 Ελληνοπόντιοι εξοντώνονται από τους Νεότουρκους. Το 1922 1.000.000 Έλληνες ξεριζώνονται από τους τόπους καταγωγής τους ή δολοφονούνται. Ακολουθεί το 1925 η εξόντωση 1.500.000 Κούρδων και μετά από δεκαετία η σφαγή άλλων 60.000 Κούρδων.
Να πούμε για την εισβολή στην Κύπρο, για τους νεκρούς, για τους βιασμούς, για τις λεηλασίες;
Τα «ιστορικά επιχειρήματα» δεν φωνάζουν πια, αλλά βοούν, και τα εγκληματικά εγχειρήματα του Ερντογάν με τα πλεούμενά του και τα πετούμενά του, που παραβιάζουν αδιάκοπα τον ελληνικό και κυπριακό θαλάσσιο και εναέριο χώρο, είναι αψευδείς μάρτυρες των σχεδίων του για τη Μεγάλη Τουρκία που ονειρεύεται. Και κατηγορεί εμάς ότι παραβιάζουμε συμφωνίες και δικαιώματα των Τούρκων και των Τουρκοκυπρίων.
Αλλά για τους Τούρκους σουλτάνους και βεζύρηδες το ψέμα είναι αλήθεια, το θράσος σεμνότητα, οι σφαγές αγαθοεργία και η απάτη αρετή.
*Διευθυντής του γραφείου του προέδρου του Δημοκρατικού Κόμματος.
