Μια εβδομάδα μετά τις εκλογές, πλέον, ήρεμα και μακριά από τα εκνευριστικά κομματικά παίγνια, μπορούμε να αντικρίσουμε με καθαρό φακό την ουσία. Τα κεντρικά σημεία μεταξύ προεδρικών εκλογών του 2018 και βουλευτικών εκλογών του 2021 ήσαν οι αποκαλύψεις για τα σκάνδαλα και τη διαφθορά. Σε όλες τις δημοσκοπήσεις το συμπέρασμα ήταν πως η συντριπτική πλειονότητα του λαού εμφανιζόταν οργισμένη. Και ότι η πλειονότητα επέρριπτε ευθύνες στην Κυβέρνηση.
Το ζητούμενο ήταν να εξαχθεί από την κάλπη ένα τόσο ηχηρό μήνυμα ώστε να επιφέρει αλλαγή και να ξεπλύνει τη ντροπή την οποία αισθάνθηκε στο μεσοδιάστημα της περιόδου 2018-21 η πλειονότητα των πολιτών. Ασχέτως, πώς η κάθε κομματική ηγεσία αναγιγνώσκει τα αποτελέσματα, το μήνυμα ήταν ηχηρό. Βγήκε, όμως, κατακερματισμένο και ως εκ τούτου, αποδυναμωμένο. Εξού και χάθηκε. Τα ποσοστά τα οποία εξασφάλισαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, το 14,58% που συνολικά συγκέντρωσαν τα νέα και μικρά κόμματα που έμειναν εκτός Βουλής, η συντριπτική πλειονότητα του 34,28% της αποχής καθώς και οι 80.000 νέοι ψηφοφόροι οι οποίοι απαξίωσαν από οργή και απογοήτευση την εγγραφή τους στους εκλογικούς καταλόγους, συνθέτουν το οργισμένο σύνολο του λαού.
Έγινε, όμως, φύλλο και φτερό. Για δύο βασικά λόγους. Πρώτον, επειδή πολλοί, με όπλο την οργή κατά της διαφθοράς, έσπευσαν να σχηματίσουν νέα εκλογικά σχήματα πέραν των υφιστάμενων κομμάτων. Όλοι είχαν στην προμετωπίδα τους το σύνθημα πάταξης της διαφθοράς. Όλοι, όμως, ήθελαν να είναι αρχηγοί. Δεν βρήκαν τη δύναμη να συνεργαστούν σε μια ενιαία πλατφόρμα (όπως μερικοί ρομαντικοί επιχείρησαν να φτιάξουν) ενώνοντας δυνάμεις. Έδειξαν ότι, εν πολλοίς, τα κίνητρα τους ήταν εγωκεντρικά και όχι το συμφέρον του τόπου. Περίπου 50.000 ψηφοφόροι οδηγήθηκαν με αγνά κίνητρα σε όλες αυτές τις νέες κινήσεις και σε ανεξάρτητους υποψήφιους. Το αποτέλεσμα γνωστό. Έμειναν όλοι εκτός Βουλής.
Δεύτερον, το προαναφερθέν σκηνικό ήρθε να επισφραγίσει την «επιτυχία» του εγκλήματος Αβέρωφ με την στήριξη και των υπόλοιπων κομμάτων, όταν το 2016 δολοφόνησαν την απλή αναλογική και αύξησαν το εκλογικό μέτρο από 1,8% σε 3,6%. Αυτό ακριβώς επιζητούσε ο Αβέρωφ. Να κλείσει την πόρτα σε νέα μικρά κόμματα. Δημοκρατικό «κατόρθωμα» μοναδικό: 14,58% των ψηφισάντων δεν εκπροσωπούνται στη Βουλή.
Όποιος πρόσεξε το σαρδόνιο χαμόγελο Αναστασιάδη το βράδυ των εκλογών, κατάλαβε και το νόημα. Ανακούφιση. Διασώθηκε. Γνωρίζει ότι πλέον, δεν θα βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο όπως βρισκόταν πριν από τις εκλογές. Με Γενικό Εισαγγελέα τον τέως υπουργό του, ο οποίος ως εκ της συμμετοχής του στην Κυβέρνηση που λάμβανε τις αποφάσεις για τις παράνομες πολιτογραφήσεις (53% σύμφωνα με το τελικό πόρισμα το οποίο παραδίδεται αύριο) εμφανίζεται άκρως εκτεθειμένος για ασυμβίβαστο στη διαχείριση της υπόθεσης. Με ένα πόρισμα το οποίο καταγράφει το μέγεθος της διαφθοράς με τα «χρυσά» διαβατήρια αλλά παραπέμπει στην αναζήτηση πειθαρχικών και ποινικών ευθυνών των διαφόρων παρόχων και των εμπλεκομένων υπηρεσιών. Οι βαρύτατες πολιτικές ευθύνες είδαν τα αποτελέσματα των εκλογών να λειτουργούν σαν καθαρτήριο.
Τα «αμαρτωλά» ταξίδια του Προέδρου, οι χιλιάδες παράνομες πολιτογραφήσεις με τις οποίες θησαύρισαν ημέτεροι και καρχαρίες του συστήματος, η εγκληματική θεσμική διαπλοκή στην εφαρμογή του αμαρτωλού προγράμματος των «χρυσών» διαβατηρίων, η εξοργιστική αποκάλυψη ότι το Υπουργικό Συμβούλιο του Προέδρου ενέκρινε αιτήσεις που σχετίζονταν με εταιρεία στην οποία διευθυντής είναι ο γαμπρός του Προέδρου και υποβάλλονταν από το δικηγορικό γραφείο των θυγατέρων του Προέδρου, όλα διαγράφηκαν ή τουλάχιστον υποβαθμίζονται εξαιτίας του γεγονότος ότι μόνο 8.497 ψηφοφόροι του κυβερνώντος κόμματος δεν άντεξαν το τσουνάμι των αποκαλύψεων… Σε τέτοιο βαθμό, που ήδη συζητείται στα παρασκήνια, ενδεχόμενη νέα υποψηφιότητα Αναστασιάδη τον Φεβράρη του 2023. Δεσμεύτηκε ότι δεν θα είναι υποψήφιος; Μα το «δεσμεύομαι» είναι το πλέον επαναλαμβανόμενο ανέκδοτο τα τελευταία οκτώ χρόνια…
Η ουσία, ωστόσο, παραμένει μια. Η Κυπριακή Δημοκρατία, αυτή που διεσύρθη ανά την υφήλιο, στα μάτια των ξένων παραμένει στο βούρκο. Και μαζί της και εμείς, οι πολίτες. Διότι είναι ουτοπία να θεωρεί κάποιος ότι στο εξωτερικό ασχολούνται με τα κομματικά παίγνια, με τα κολπάκια του Αβέρωφ με την Αννίτα, με το στραπάτσο του Άντρου, με το κόλλημα του Νικόλα, αμέσως μετά από ένα ατυχές εκλογικό αποτέλεσμα, να προτάσσει την υποψηφιότητά του για την Προεδρία της Βουλής ή με τις γελοιότητες Καρογιάν.
Ένα και μόνο έχουν συγκρατήσει ως καθαρό μήνυμα από τις εκλογές. Ότι ο κυπριακός λαός δεν είχε την τόλμη και την αποφασιστικότητα να ξεπλύνει την ντροπή. Και να βγει από το βούρκο στον οποίο τον πέταξαν οι πολιτικοί του. Δεν υποχρέωσε τους κυβερνώντες, οι οποίοι εφάρμοσαν με εγκληματικό τρόπο ένα πρόγραμμα χάριν του θησαυρισμού μιας μικρής κάστας προνομιούχων, να νιώσουν το μέγεθος του εγκλήματός τους. Και αυτό είναι τραγικό. Πονάει πολύ…
Μέχρι να έρθει η στιγμή, που πολλοί θα αγαπήσουμε αυτό τον τόπο και θα θέσουμε το συμφέρον του υπεράνω του προσωπικού συμφέροντος, μια οδός προσφέρεται. Να ακολουθήσουμε όσο περισσότεροι τις προτροπές των μεγάλων. Του Νίκου Καζαντζάκη: «Σήμερα που σαπίζει ο κόσμος και που η ατιμία και ο συμβιβασμός εξευτελίζουν και τις πιο γενναίες ψυχές, μια μονάχα τακτική είναι πρακτική και συμφέρει… Να είσαι ανένδοτος»! Και του Χρόνη Μίσσιου: «Όταν συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ να αλλάξω το σύστημα, άρχισα να αγωνίζομαι να μην με αλλάξει αυτό…»! Ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα ενώσουμε δυνάμεις και θα μπορέσουν οι στίχοι του Ελύτη να βρουν εφαρμογή: «Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή».
