Το στίγμα της στήλης σήμερα.
Διάβασα με πολλή προσοχή, πολύ περισσότερη μάλιστα απ’ ό,τι τελικά άξιζε, την ανακοίνωση του «Συμβουλίου Εγγραφής Κομμωτών και Κουρέων Κύπρου», στην οποία αναφέρει ότι «έχει περιέλθει στην αντίληψή μας ότι, προκλητικά, πολιτικοί, βουλευτές, δημοσιογράφοι, παρουσιαστές και παρουσιάστριες, και γενικά επώνυμοι που παρουσιάζονται στα κανάλια είναι φρεσκοκουρεμένοι, χτενισμένοι και βαμμένοι».
Ως εδώ, ας πούμε «εντάξει», το βλέπεις και κάπως χαριτωμένα το πράγμα, σαν να κλαίγεται ένα πιτσιρίκι «μαμά, ο Δημητράκης μου πήρε την μπάλα». Λίγο με χαλάει η λέξη «προκλητικά» που είναι εντελώς αυθαίρετη κρίση των συντακτών της ανακοίνωσης, αλλά δεν πειράζει. Χίλιες συνδικαλιστικές ανακοινώσεις αν διαβάσεις, στις 1.001 θα βρεις τη λέξη αυτή…
Παρακάτω, όμως, χειροτερεύει το πράγμα καθώς λένε ότι έστειλαν επιστολές σε τηλεοπτικούς σταθμούς, επισημαίνοντας «τη μεγάλη πρόκληση να βγάζουν διατάγματα, να τα ανακοινώνουν, αλλά οι ίδιοι να μην συμμορφώνονται με αυτά». Ώπα, λέω!…
Και η κατάληξη: «Είμαστε βέβαιοι ότι όλα τα μέλη μας γνωρίζουν για ποιους μιλάμε. Το αφήνουμε στην κρίση τη δική σας».
Λοιπόν: Εάν η ανακοίνωση είχε μόνο την ευτράπελη πλευρά της, θα την άφηνα ασχολίαστη. Όμως, ειδικά υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες που ζούμε, αποκαλύπτει μιαν αρρωστημένη εμμονή σε καταστάσεις συνδικαλιστικής παντοδυναμίας και παράνοιας, που ο κόσμος πλέον δεν αποδέχεται. Εκτός του ότι πρόκειται για μίζερη προσέγγιση, παραβλέπει την πραγματικότητα που είναι ότι όλα τα κανάλια έχουν επαγγελματίες, σκληρά εργαζόμενους ανθρώπους, οι οποίοι φροντίζουν ακριβώς για την εικόνα των παρουσιαστών και παρουσιαστριών. Εικόνα που έχει να κάνει με τα ρούχα που φορούν, και την περιποίηση του προσώπου και των μαλλιών τους.
Δεν ξέρω εάν αυτοί οι επαγγελματίες δεν υπάγονται στο «Συμβούλιο», αλλά καλό είναι να ξέρουν όσοι υπάγονται και πιστεύουν ότι μπορούν ακόμα «να απαιτούν», και μάλιστα με αυτόν τον επιθετικό τρόπο που αποπνέει η ανακοίνωσή τους, ότι μιλάμε για ανθρώπους που εργάζονται σκληρά, ενίοτε υπό πολύ αντίξοοες συνθήκες (πίεσης χρόνου, και υψηλών απαιτήσεων της τηλεοπτικής αγοράς), και ότι τώρα με τον κορωνοϊό λαμβάνουν όλα τα μέτρα που πρέπει για να προστατεύσουν και να προστατευτούν.
Είδα ότι η σχετική ανάρτηση έχει προκαλέσει και πολλά σχόλια. Εκείνο που ενοχλεί ιδιαίτερα κάποιους, είναι ότι οι παρουσιαστές και παρουσιάστριες βάφουν τις ρίζες τους, λέει, άρα πού βρήκαν τις βαφές αφού είναι όλα κλειστά; Ειδικός δεν είμαι, αλλά γνωρίζω ότι πολλοί άνθρωποι βρίσκουν κάποια βαφή σε φαρμακεία, και με οξυζενέ ανάμεικτα, κάνουν τη δουλειά τους. Τι ζόρι τραβούν Θεέ μου οι Λε Μιζεράμπλ;
Από τέτοιες ταραγμένες νοοτροπίες δεν ξέρω ποιος θα μας προστατεύσει. Όπως και να ‘χει, συγγνώμη ζητώ από τους αναγνώστες που αφιέρωσα ένα μεγάλο κομμάτι της στήλης για να μιλήσω για τρίχες!…
Πάμε σε κάτι πιο ανάλαφρο…
«Η “πανδημία” ως εργαλείο περίσπασης, στοχεύει στη φυσικοποίηση της κρίσης». – Γιώργος Κιμούλης, ηθοποιός, στη σελίδα του στο Facebook. Έγραψε αυτό μόνο, όπως το βλέπετε, με την πανδημία εντός εισαγωγικών σαν να είναι κάτι δήθεν, που δεν υπάρχει, και το αφήνει να αιωρείται. Έτσι σαν φιλοσοφική άσκηση για όλους εμάς τους άλλους, τους μαλάκες, που δεν μπορούμε να συλλάβουμε το μέγεθος της ιδιοφυίας του. Τι ζούμε, ρε παιδιά;
Ένα tweet με χιούμορ, από τον GoldenBoy, aka, @eat_the_banker: «Βρε κερατάδες (σ.σ.: μεταξύ μας πιο σκληρή λέξη χρησιμοποιεί) δεκαπέντε χρόνια στη γειτονιά, δεν έχω δει ούτε έναν σας να βγαίνει για τρέξιμο. Τώρα σας έπιασε ο αθλητισμός; #ΜένουμεΣπίτι ρέεεε!»
Και μια σκέψη, από τον Άντον Τσέχωφ, 1860-1904, Ρώσο θεατρική συγγραφέα και έναν από τους μεγαλύτερους διηγηματογράφους της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Σκέψη-τροφή ιδίως για τούτες τις μέρες που, περισσότερο ίσως από ποτέ, πρέπει να φροντίζουμε τον εαυτό μας, τον μέσα και τον έξω μας, ακόμα και τα μαλλιά!
«Στον άνθρωπο όλα πρέπει να είναι ωραία: και το πρόσωπο, και το ντύσιμο, και η ψυχή, και οι σκέψεις».
Φωτογραφία: Η ιστορική-νοσταλγική κόμμωση της Μέριλιν Μονρόε από το 1940.
