Συνήθως διδασκόμαστε τον Όμηρο και άλλους αρχαίους, κάπου στα γυμνασιακά μας χρόνια. Και μετά, ξεχνάμε όλες τις υπέροχες ιστορίες τους και πόσο επίκαιροι είναι ακόμη και σήμερα, υποστηρίζει η φιλόλογος, ιστορικός και συγγραφέας που έδωσε φωνή σε όλες τις θνητές και αθάνατες γυναίκες – πρωταγωνίστριες, ενός πασίγνωστου έπους.
 
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να γράψετε ιστορίες από τον Τρωικό πόλεμο, δίνοντας φωνή στις γυναίκες πρωταγωνίστριες; Πιστεύω πως έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που ο Ευριπίδης έγραψε επτά έργα -τουλάχιστον αυτά σώζονται- για τον Τρωικό πόλεμο, με μια γυναίκα να φιγουράρει στον τίτλο. Αγαπώ την Οδύσσεια αλλά και την Ιλιάδα και με εκνεύριζε το γεγονός πως κανένας άλλος δεν είχε γράψει τα έπη από την πλευρά των γυναικών, ενώ υπάρχουν τόσοι αξέχαστοι γυναικείοι χαρακτήρες, θεές και θνητές σε αυτά τα έργα. Πάντα ήξερα, πως ήθελα να ασχοληθώ με ένα έπος, ώστε να μπορώ να επεξεργαστώ πολλούς χαρακτήρες. Άρα, νομίζω η πραγματική ερώτηση είναι «γιατί μου πήρε τόσο καιρό να το κάνω και δεν έγραψα αυτά τα βιβλία νωρίτερα».
Είναι πολύ ενδιαφέρον να λέτε από την αρχή παλιούς μύθους, αποκαλύπτοντας μια διαφορετική πτυχή της ιστορίας, αλλά και της μυθολογίας. Ποιες δυσκολίες υπάρχουν καταγράφοντας μια εποχή τόσο διαφορετική από τη δική μας; Τα χρώματα! Το φαγητό! Είναι τόσο δύσκολο να περιγράφεις κάτι που δεν έχεις. Έγραψα μια σκηνή στο προηγούμενό μου βιβλίο «The Children of Jocasta» (Τα Παιδιά της Ιοκάστης) που η πρωταγωνίστρια έκλαιγε για ένα βερίκοκο. Όμως αυτό το φρούτο δεν καλλιεργήθηκε παρά μόνο χίλια χρόνια μετά την εποχή της Ιοκάστης και της Αντιγόνης. Το σκεφτόμουν για μερικές βδομάδες και τελικά ενσωμάτωσα το βερίκοκο μέσα στο βιβλίο. Περιμένω, ακόμη ένα εξοργισμένο παλαιο-βοτανολόγο να με αποκηρύξει, όμως μέχρι στιγμής με έχουν ευτυχώς αγνοήσει. 
 
Ποιος ήταν ο λόγος που αποφασίσατε να γράψετε για τους αρχαίους Ρωμαίους και τους Έλληνες; Και πώς συνδυάζεται η αγάπη σας για τους κλασικούς με την stand up κωμωδία; Ξεκίνησα να διαβάζω τους Ρωμαίους όταν ήμουν έντεκα χρονών και τους Έλληνες όταν ήμουν δεκατεσσάρων. Αλλά, πάντα ήθελα να γίνω κωμικός περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Έτσι, όταν αποφοίτησα έχοντας ένα πτυχίο κλασικών σπουδών, ξόδεψα όλο μου τον χρόνο μαθαίνοντας για την stand up κωμωδία. Ήμουν κωμικός για περίπου 12 χρόνια, αλλά μου έλειπαν οι κλασικές σπουδές και ήθελα να γράψω βιβλία, όπως επίσης και να κάνω ραδιοφωνικές εκπομπές. Έπεισα το BBC να κάνουμε μια ραδιοφωνική σειρά, η οποία να συνδυάζει την αγάπη μου για τους κλασικούς, με τις ικανότητές μου ως performer. Έτσι, δημιουργήσαμε πέντε επεισόδια με τίτλο «Natalie Haynes Stands Up for the Classics». Στην αρχή έμοιαζε με μια θεότρελη ιδέα, όμως μόλις ξεκινήσαμε είχαμε 1,6 εκατομμύρια ακροατές σε κάθε επεισόδιο. Και αυτό με έκανε να υποθέσω πως οι άνθρωποι ενδιαφέρονται να ακούσουν για τους αρχαίους με μια πιο ανάλαφρη διάθεση. Ούτως ή άλλως, μπορούν να διαβάσουν τα βιβλία μου, αν ψάχνουν μια πιο βαθυστόχαστη εκδοχή.
 
Ποιοι είναι οι άνθρωποι που σας επηρέασαν και που σας ενέπνευσαν να γράψετε τα βιβλία σας; Ο Όμηρος, ο Ευριπίδης, ο Σοφοκλής, ο Αισχύλος… Αν δεν είχα την ευκαιρία να τους μελετήσω στα ελληνικά δεν θα ήξερα πώς να εκφραστώ και πώς να γράψω. Θα ήθελα, πάντως, να γράψω και ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, ίσως θα μπορούσα να κάνω κάτι περισσότερο για αυτό…
 
Έχουν αλλάξει στα αλήθεια τα πράγματα για τις γυναίκες από την εποχή των αρχαίων Ελλήνων και των Ρωμαίων ή μήπως ο πυρήνας της πατριαρχίας παραμένει ο ίδιος; Πιστεύω πως ναι, τα πράγματα έχουν αλλάξει για τις γυναίκες, όμως η πατριαρχία παραμένει σε μεγάλο βαθμό η ίδια. Είναι φανταστικό το ότι ο μονόλογος στο ξεκίνημα της «Μήδειας» του Ευριπίδη, διαβαζόταν στις συναντήσεις των σουφραζέτων στη Βρετανία πριν από 100 χρόνια. Η Μήδεια παραπονιέται για τον γάμο χωρίς αγάπη 500 χρόνια προ Χριστού και αυτό έβρισκε πλήρη εφαρμογή το 1.900. Ο Θουκυδίδης έχει πει πως η ιστορία του ήταν σχεδιασμένη να διαρκέσει για πάντα, επειδή η ανθρώπινη φύση είναι αυτό που είναι και γι’ αυτό θα είναι πάντα σχετική. Πιστεύω πως υπάρχει μεγάλη δόση αλήθειας σε αυτό. Παρ’ όλα αυτά, προτιμώ να ζω σήμερα, όπου οι γυναίκες έχουμε τουλάχιστον το δικαίωμα ψήφου, έχουμε δικαιώματα στην υγεία και στην εκπαίδευση, παρά στον 5ο αιώνα π.Χ στην αρχαία Αθήνα, όπου και θα τα στερούμουν.
Πώς αντιμετωπίζετε τις επιθέσεις και τα αρνητικά σχόλια που δέχεστε, καθώς γράφετε για γυναικεία θέματα και διασκευάζετε μύθους από μια φεμινιστική οπτική; Δεν έχω λογαριασμό στο Twitter, δεν διαβάζω καμία κριτική, εκτός αν οι εκδότες μου τις βάλουν πάνω στα εξώφυλλα των βιβλίων μου και δεν ασχολούμαι καθόλου με άγνωστα email. Είναι πραγματικά πολύ εύκολο να αγνοείς τα αρνητικά σχόλια, αν είσαι διατεθειμένος να στερηθείς και τα θετικά. Κάποιες φορές νομίζω πως θα ήταν ωραίο να ξέρω τι πιστεύουν οι άνθρωποι για τις ραδιοφωνικές μου εκπομπές ή τα βιβλία μου, αλλά μετά θυμάμαι πόσο οδυνηρή ήταν η κριτική όταν ήμουν κωμικός stand up. Σταμάτησα να διαβάζω κριτικές ακολουθώντας τις συμβουλές ενός φίλου το 2003, επειδή δεν μπορείς να αλλάξεις αυτό που έγραψες την ώρα που οι άλλοι το διαβάζουν και το κρίνουν. Επιπλέον, γιατί να μετρά η γνώμη ενός άγνωστου για το έργο σου; Έχω μερικούς φίλους που τους εμπιστεύομαι και που η γνώμη τους με νοιάζει, ρωτώ αυτούς και αδιαφορώ για τους υπόλοιπους. Υποθέτω πως αν το κοινό σταματήσει να ακούει τις εκπομπές μου ή να διαβάζει τα βιβλία μου, θα κλωτσώ τον εαυτό μου που δεν το έβλεπα να έρχεται. Αλλά, όπως είναι τα πράγματα, τώρα είναι ένας ευτυχισμένος τρόπος ζωής για μένα.

* «Χίλια πλοία». Μία δράση της ΣΕΖΟΝ Γυναίκες 2019-2021 στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Λευκωσίας σήμερα, 17/11. Ξεκινά στις 11πμ και διαρκεί μέχρι τις 9 μ.μ..  Εισιτήρια από την ιστοσελίδα www.soldoutticketbox.com, και το ταμείο του Δημοτικό Θέατρο Λευκωσίας. (Το κοινό μπορεί να εισέλθει / εξέλθει από το θέατρο οποιαδήποτε στιγμή).

Φιλgood, τεύχος 247.