Αυτοί που συγκρότησαν τη νέα κίνηση με την επωνυμία “Αυτή την Κύπρο θέλουμε” θα πρέπει να έχουν πολύ θράσος για να ξαναπαρουσιαστούν μπροστά στον κόσμο της Κύπρου με μια νέα πρωτοβουλία τους για το Κυπριακό. Έπρεπε στην πράξη να είχαν πλήρως εξαφανιστεί από το πολιτικό προσκήνιο του τόπου μας ύστερα από τη συντριπτική καταδίκη τους τον Απρίλιο του 2004. Γιατί είναι τα ίδια πρόσωπα, συνταξιούχοι πολιτικοί και πολιτευόμενοι, που βγαίνουν και πάλι μπροστά και εκφοβίζουν τον κυπριακό λαό με τα ίδια ακριβώς απειλητικά μηνύματα που προηγήθηκαν του δημοψηφίσματος για το Σχέδιο Ανάν. Ότι, δηλαδή, θα πέσει κεραμίδα στο κεφάλι του αν δεν ψήφιζε ΝΑΙ και ότι τα Ηνωμένα Έθνη και η διεθνής κοινότητα δεν θα έδειχνε ξανά κανένα ενδιαφέρον για την Κύπρο, αν ψήφιζαν ΟΧΙ. Και θα αφηνόταν στη μαύρη μοίρα του να βλέπει τη σάρκα του να κατατρώγεται από τη ληστρική βουλιμία της Τουρκίας και τους Έλληνες να αφανίζονται από την Κύπρο, πρόσφυγες όσοι γλιτώσουν στην Ελλάδα ή αλλαχού της γης.

Ποιος ήταν ο ρόλος του καθενός από τα πρωτοπαλλήκαρα της κίνησης “Αυτή την Κύπρο θέλουμε”, έχει πια καταγραφεί ανεξίτηλα στην ιστορία του τόπου μας. Και τίποτε δεν μπορεί να διαγραφεί από της στάση τους κατά τις κρίσιμες μέρες που προηγήθηκαν του δημοψηφίσματος και του καθ’ όλου βίου και πολιτείας τους όλα τα χρόνια που ασχολούνταν με την πολιτική και την τύχη της Κύπρου. Είναι αυτοί που συνέβαλαν σε μεγάλο βαθμό ώστε η Κύπρος να βρίσκεται σήμερα σ’ αυτή την τόσο δύσκολη θέση. Ο ένας, ως πρώην πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας βαρύνεται γιατί είναι επί θητείας του και με τη συγκατάθεσή του που τα Ηνωμένα Έθνη το 1989 εισήγαγαν τη Δικοινοτική Διζωνική Ομοσπονδία στα ψηφίσματά τους, ενταφιάζοντας έτσι άλλη σύγχρονη δημοκρατική μορφή λύσης που θα σεβόταν τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις αρχές και διακηρύξεις του ΟΗΕ και του διεθνούς δικαίου. 

Περαιτέρω είναι επί προεδρίας του που εισήχθη το 1991 η περιώνυμη πολιτική ισότητα που στο θολό της όνομα ενταφιάζονται στοιχειώδεις δημοκρατικές αρχές και ανθρώπινα δικαιώματα απαραίτητα συστατικά για ένα σύγχρονο κράτος. Ο άλλος, ως πρώην ανώτατος κυβερνητκός αξιωματούχος που εξ αρμοδιότητας χειριζόταν για πολλά χρόνια το Κυπριακό, με την έλλειψη οράματος που τον χαρακτήριζε προδιέγραψε τη μαύρη τύχη της Κύπρου, απειλώντας τον κυπριακό λαό ότι αν δεν αποδεχόταν το Σχέδιο Ανάν θα έπεφτε κεραμίδα επί της κεφαλής του.

 Και οι άλλοι, από τα κύρια στελέχη της νεοσύστατης κίνησης, πολιτευτές που στρατεύτηκαν και δούλεψαν από καιρό με επιμέλεια στο παρασκήνιο για το ροκάνισμα κάθε αντίστασης ανάμεσα στο λαό. Και απαξιώθηκαν παταγωδώς. Που τίποτε από ό,τι κι αν κάνουν σήμερα δεν μπορούν να πάρουν πίσω το χαμένο τους πολιτικό γόητρό. Το μόνο που μπορούν και κάνουν με τη συμμετοχή τους στην εν λόγω κίνηση είναι να σπρώξουν ξανά τους Έλληνες της Κύπρου σε παραπέρα απόγνωση, ούτως ώστε να μπορέσουν να επιβάλουν τα άνομα σχέδιά τους οι εχθροί της Κύπρου.

Γιατί δεν μας λέγουν ποια Κύπρο θέλουν οι ίδιοι; Εκείνη που παρουσιάζουν στις αφίσες και στις ακριβοπληρωμένες διαφημίσεις τους στα έντυπα και τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης; Αλήθεια με ποιου τα χρήματα; Ασφαλώς και δεν θέλει κανένας μια κατασπαραγμένη Κύπρο όπως την παρουσιάζουν στους χάρτες τους. Όμως δεν θέλουν και κάτι χειρότερο, ολόκληρη δηλαδή την Κύπρο κάτω από την μπότα της Τουρκίας. Δεν είναι αυτοί οι μόνοι πατριώτες σ’ αυτό τον τόπο που μόνο αυτοί ξέρουν το καλό της Κύπρου. Δεν υπάρχει κανένας Κύπριος που να θέλει την Κύπρο μοιρασμένη στα δύο ή επαρχία της Τουρκίας. Αυτοί ποια Κύπρο θέλουν; Γιατί δεν το λένε στις βαθυστόχαστες διακηρύξεις τους και στις ακριβοπληρωμένες διαφημίσεις τους έτσι που να καταλάβει και ο κόσμος ποια Κύπρο θέλουμε. Και ίσως υπογράψει την εξαγγελθείσα διακήρυξή τους.

Ντροπή! Πολιτικοί και πολιτευτές που έβλαψαν την Κύπρο και το λαό της με το έργο και την πολιτεία τους, με την ανεπάρκειά τους και την έλλειψη οράματος για το μέλλον της πατρίδας μας και καταδικάστηκαν με την απόφαση του λαού στο Δημοψήφισμα του 2004, αντί να κάτσουν σπίτι τους και να περάσουν όσο άνετα μπορούν τα γηρατειά τους, επανεμφανίζονται στο πολιτικό προσκήνιο και τρομοκρατούν και εκφοβίζουν το λαό. Και ακόμα χειρότερα συμμετέχουν στις διαπραγματεύσεις για την τύχη της Κύπρου.