Το έργο το έχουμε ξαναδεί, κυρίως στους δήμους της ελεύθερης επαρχίας Αμμοχώστου, όπου οι παράνομες επεμβάσεις κατά μήκος της ακτογραμμής τα τελευταία χρόνια δεν είχαν σταματημό και αποσκοπούσαν στη διαμόρφωση παραλιών. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση δήθεν έτρεχε από πίσω δημάρχους όχι για να διορθώσει την κατάσταση, αλλά να νομιμοποιήσει εκ των υστέρων αυθαίρετες επεμβάσεις και παράνομες κατασκευές. Στην κατηγορία αυτή μέχρι στιγμής δεν ενέπιπτε ο δήμαρχος Πάφου, τον οποίο, μάλιστα, χαιρόμασταν να βλέπουμε να προχωρά στην άρση παρανομιών και να καταγγέλλει με τον δικό του γλαφυρό τρόπο σκάνδαλα και ατασθαλίες. Κάποια από αυτά, μάλιστα, έφεραν αποτέλεσμα με διώξεις και καταδίκες εμπλεκομένων.
Αυτό που δεν περιμέναμε από τον ίδιο τον δήμαρχο Πάφου ήταν να προβεί στο ίδιο λάθος που ο ίδιος κατήγγελλε. Με τη σφραγίδα του να κατασκευάζεται σε απόσταση αναπνοής από τη θάλασσα, εντός της ζώνης προστασίας της παραλίας, καφεστιατόριο για εξυπηρέτηση λουομένων. Μια ζώνη που αντιμετωπίζει ολοένα και περισσότερες πιέσεις και απειλές από τις αυθαίρετες επεμβάσεις και τις παράνομες κατασκευές μέχρι την κλιματική αλλαγή, την ανύψωση της στάθμης της θάλασσας και τη διάβρωση της ακτογραμμής.
Βρεθήκαμε λοιπόν μπροστά σε ακόμα μια περίπτωση όπου η Κυπριακή Δημοκρατία συνεχίζει να αδειοδοτεί τέτοιου είδους έργα, χωρίς να ακολουθείται η νενομισμένη διαδικασία έκδοσης περιβαλλοντικών εγκρίσεων και χορήγησης πολεοδομικών αδειών. Στην προκειμένη περίπτωση, μάλιστα, το Τμήμα Περιβάλλοντος, το οποίο έχει καθήκον να εξετάζει τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις από παράκτιες αναπτύξεις, κλήθηκε να γνωματεύσει και να λάβει αποφάσεις μετά τη χορήγηση χαλάρωσης από τη Διυπουργική Επιτροπή και πολεοδομικής άδειας από την Πολεοδομική Αρχή. Έτσι, λοιπόν, η Περιβαλλοντική Αρχή βρέθηκε προ τετελεσμένων και απλώς κλήθηκε να εισηγηθεί μέτρα μετριασμού των περιβαλλοντικών επιπτώσεων της ανάπτυξης.
Μια ανάπτυξη που οδηγεί στη σφράγιση εδάφους εντός της παράκτιας ζώνης προστασίας, προτού οι αρμόδιες Αρχές προχωρήσουν σε λεπτομερή χαρτογράφηση και ζωνοποίηση της παράκτιας ζώνης, ώστε να απαγορευτεί η χωροθέτηση οικοδομών σε απόσταση μικρότερη των 100 μέτρων από την υψηλότερη χειμερινή ίσαλη γραμμή.
Μια ανάπτυξη που οδηγεί στη σφράγιση εδάφους εντός της παράκτιας ζώνης προστασίας, προτού οι αρμόδιες Αρχές προχωρήσουν σε λεπτομερή χαρτογράφηση και ζωνοποίηση της παράκτιας ζώνης, ώστε να απαγορευτεί η χωροθέτηση οικοδομών σε απόσταση μικρότερη των 100 μέτρων από την υψηλότερη χειμερινή ίσαλη γραμμή.
Σε αυτή την περίπτωση, ο Δήμος Πάφου ενήργησε ακριβώς όπως και άλλες τοπικές Αρχές και επιχειρηματίες που τυγχάνει να κατέχουν εκτάσεις γης εντός της ζώνης προστασίας της παραλίας και να εκμεταλλεύονται τη «μεταβατική περίοδο» συμμόρφωσης της Κύπρου με διεθνείς συμβάσεις.
Υπενθυμίζεται ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είχε υποχρέωση να υπογράψει, να επικυρώσει και να εφαρμόσει το Έβδομο Πρωτόκολλο της Σύμβασης της Βαρκελώνης για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση των Παράκτιων Ζωνών της Μεσογείου ήδη από το 2011. Το εν λόγω Πρωτόκολλο καθορίζει ως παράκτια ζώνη προστασίας όπου δεν επιτρέπεται η δόμηση τα 100 μέτρα τουλάχιστον από την υψηλότερη χειμερινή ίσαλη γραμμή, ενώ ο περί Προστασίας της Παραλίας Νόμος επιτρέπει τον καθορισμό της Ζώνης Προστασίας της Παραλίας και συνεπώς τη δόμηση σε μικρότερη απόσταση των 91,44 μέτρων από την ανώτατη στάθμη παλίρροιας, «όπως δύναται να καθορίσει ο εκάστοτε υπουργός Εσωτερικών», δηλαδή ακόμη και σε πολύ μικρότερη απόσταση.
Αντί λοιπόν η Κυπριακή Δημοκρατία να εφαρμόσει τις πρόνοιες της διεθνούς σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών και του περιβαλλοντικού κεκτημένου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτό που έκανε ήταν να εγκρίνει ακόμα μια χαλάρωση για ανέγερση κατασκευής εντός της ζώνης προστασίας της παραλίας, κυριολεκτικά πάνω στο κύμα, σε απόσταση μόλις 15 μέτρων από τη θάλασσα. Και όταν οι ίδιες οι τοπικές Αρχές παρανομούν, πώς θα έρθουν αύριο να προχωρήσουν στην άρση αυθαίρετων επεμβάσεων, την κατεδάφιση παράνομων κατασκευών και την αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος; Πώς θα αρνηθούν σε επιχειρηματίες ανάπτυξης γης που κατέχουν οικόπεδα εντός της ζώνης προστασίας της παραλίας όταν αποφασίσουν να κάνουν με τη σειρά τους αναψυκτήρια για τους λουομένους και τους επισκέπτες των ξενοδοχείων τους;
Υπενθυμίζεται ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είχε υποχρέωση να υπογράψει, να επικυρώσει και να εφαρμόσει το Έβδομο Πρωτόκολλο της Σύμβασης της Βαρκελώνης για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση των Παράκτιων Ζωνών της Μεσογείου ήδη από το 2011. Το εν λόγω Πρωτόκολλο καθορίζει ως παράκτια ζώνη προστασίας όπου δεν επιτρέπεται η δόμηση τα 100 μέτρα τουλάχιστον από την υψηλότερη χειμερινή ίσαλη γραμμή, ενώ ο περί Προστασίας της Παραλίας Νόμος επιτρέπει τον καθορισμό της Ζώνης Προστασίας της Παραλίας και συνεπώς τη δόμηση σε μικρότερη απόσταση των 91,44 μέτρων από την ανώτατη στάθμη παλίρροιας, «όπως δύναται να καθορίσει ο εκάστοτε υπουργός Εσωτερικών», δηλαδή ακόμη και σε πολύ μικρότερη απόσταση.
Αντί λοιπόν η Κυπριακή Δημοκρατία να εφαρμόσει τις πρόνοιες της διεθνούς σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών και του περιβαλλοντικού κεκτημένου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτό που έκανε ήταν να εγκρίνει ακόμα μια χαλάρωση για ανέγερση κατασκευής εντός της ζώνης προστασίας της παραλίας, κυριολεκτικά πάνω στο κύμα, σε απόσταση μόλις 15 μέτρων από τη θάλασσα. Και όταν οι ίδιες οι τοπικές Αρχές παρανομούν, πώς θα έρθουν αύριο να προχωρήσουν στην άρση αυθαίρετων επεμβάσεων, την κατεδάφιση παράνομων κατασκευών και την αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος; Πώς θα αρνηθούν σε επιχειρηματίες ανάπτυξης γης που κατέχουν οικόπεδα εντός της ζώνης προστασίας της παραλίας όταν αποφασίσουν να κάνουν με τη σειρά τους αναψυκτήρια για τους λουομένους και τους επισκέπτες των ξενοδοχείων τους;
Σωρεία αυθαίρετων επεμβάσεων και παράνομων κατασκευών εντός της ζώνης προστασίας της παραλίας είχαμε και θα έχουμε, όσο αρνούμαστε να εκπληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας ως κράτος. Αυτό, όμως, που δεν περιμέναμε είναι η ανεπάρκεια των αρμόδιων Αρχών να σταματήσουν τους παρανομούντες και ιδιαίτερα τις τοπικές Αρχές που θα έπρεπε να δείχνουν το καλό παράδειγμα.
