Πριν την πανδημία, σε πολλές συνεδριάσεις κοινοβουλευτικών επιτροπών προσκαλούνταν μέχρι και 15-20 άνθρωποι (από κυβερνητικά τμήματα, την τοπική αυτοδιοίκηση ή τον ευρύτερο δημόσιο τομέα) κάποιοι εκ των οποίων ψηλόβαθμοι και ψηλόμισθοι. Σε πολλές περιπτώσεις δεν χρειαζόταν η εμπλοκή τους στη συζήτηση ή όταν μιλούσαν, συμφωνούσαν με τον προλαλήσαντα. Και έτρεχαν οι ώρες και οι μισθοί ωσάν να μην συνέβαινε τίποτε. Και μετά τη συνεδρία, κάποιος βουλευτής ετύγχανε να προσκαλέσει κάποιους για καφέ και ο φορολογούμενος πλήρωνε και τον καφέ και τη «νεκρή» ώρα των δημοσίων υπαλλήλων. Με την κρίση του κορωνοϊού, οι λιγοστές συνεδριάσεις διεξήγοντο μέσω τηλεδιάσκεψης και το κακό που προηγήθηκε για δεκαετίες σχεδόν εξαλείφθηκε. Τώρα, που άρχισαν να χαλαρώνουν τα περιοριστικά μέτρα, καλούνται μεν υπάλληλοι του δημοσίου αλλά μόνο ένας ανά υπηρεσία/υπουργείο, οργανισμό κ.λπ. Ελπίζουμε, προϊόντος του χρόνου να μην επανέλθουμε στα παλιά. Και αν δεν χρειάζεται κάποιος να είναι παρών, να μην προσκαλείται. Από σεβασμό στον πολίτη που πληρώνει, αλλά και για πρακτικούς λόγους διεξαγωγής των συνεδριάσεων, αφού σε κάποιες περιπτώσεις οι αίθουσες δεν χωράνε και ενισχύονται και οι φωνές για ανέγερση νέου κοινοβουλίου.    
 
ΒΑΣ ΒΑΣ