Τώρα, λοιπόν, που ικανοποιήσαμε έστω και μερικώς την περιέργειά μας και μάθαμε επιτέλους τα Πολιτικά Εκτεθειμένα Πρόσωπα που περιλαμβάνονται στη λίστα της Ελεκτικής Υπηρεσίας, είναι η ώρα να προβληματιστούμε κατά πόσον με τέτοιες πρακτικές μπορούμε να ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή θα ικανοποιηθεί και το περί δικαίου αίσθημα, που τόσο πολύ ταλαιπωρείται τις τελευταίες δεκαετίες. 

Αν δούμε τα γεγονότα ψύχραιμα και όσο γίνεται πιο απλά, πολύ εύκολα θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ο τρόπος με τον οποίο η Βουλή και άλλα θεσμικά όργανα του κράτους χειρίστηκαν τη λίστα με τα 22 ΠΕΠ που είχαν μη εξυπηρετούμενα δάνεια στον Συνεργατισμό, μπορεί να χαρακτηριστεί από επιπόλαιος μέχρι και απαράδεκτος. Το ίδιο μπορούμε να πούμε ότι συνέβη και με την επίσης περιβόητη λίστα Γιωρκάτζη, με τα ΠΕΠ που διατηρούσαν Μη Εξυπηρετούμενα Δάνεια σε διάφορα τραπεζικά ιδρύματα. 

Ούτε η μια λίστα ούτε και η άλλη φωτίζουν την αλήθεια γύρω από το τραπεζικό φαγοπότι που φορτωθήκαμε στην πλάτη μας οι πολίτες και θα το πληρώνουμε για πολλά χρόνια. Οι βουλευτές μας όμως υποχρεώθηκαν να δώσουν στη δημοσιότητα και τις δύο λίστες, υπό το βάρος της κατακραυγής που ξέσπασε μετά και τις αποκαλύψεις του Αl Jazeera σχετικά με το σκάνδαλο με τις κατ΄εξαίρεση πολιτογραφήσεις. Θυμίζουμε ότι στο εν λόγω βίντεο πρωταγωνιστούσε ο πρόεδρος και ένα μέλος της Βουλής, η οποία μέχρι τότε ζητούσε εξηγήσεις για το σκάνδαλο, ασκούσε έλεγχο και παρέδιδε μαθήματα πολιτικής συμπεριφοράς.  

Ετσι, λοιπόν οι εντιμότατοι κύριοι βουλευτές μας, μετά που κάηκαν στο χυλό είπαν να φυσήξουν και το γιαούρτι και παραμονές των εκλογών, μάς έριξαν ένα πυροτέχνημα λάμψης- κρότου, από αυτά που πετούσαμε στο στρατό όταν κάναμε εντυπωσιακές ασκήσεις και πανηγυρίζαμε μεταξύ μας για το πόσο αξιόμαχοι είμαστε. 

Κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν πιστεύει ότι για την κατάρρευση του Συνεργατισμού ευθύνονται τα 22 ΠΕΠ της λίστας του Οδυσσέα Μιχαηλίδη, ούτε βεβαίως ότι για το φαγοπότι στις τράπεζες ένοχοι είναι όσοι κατονομάζονται στην ακαταλαβίστικη λίστα Γιωρκάτζη. Το μόνο ουσιαστικό που προσφέρει η δημοσιοποίηση των λιστών είναι ότι βοηθά να εμπεδωθεί στη χώρα μας η κουλτούρα της διαφάνειας και της λογοδοσίας. 

Από εκεί και πέρα όμως, υπάρχουν μια σειρά από ερωτήματα, τα οποία παραμένουν αναπάντητα: Ποιοί αξιοποίησαν την πολιτική τους ιδιότητα για να τύχουν προνομιακής μεταχείρισης  για την εξασφάλιση δανείου ή την αναδιάρθωση των υποχρεώσεών τους, κατά τρόπο που συνιστά δυσμενή διάκριση έναντι άλλων πολιτών; Ποιοι πολιτικοί ή κόμματα, ή συνδεδεμένες με αυτούς εταιρείες πήραν δάνεια χωρίς τις απαραίτητες εξασφαλίσεις; Ποιοι από αυτούς έχουν ΜΕΔ; Ποιοι τυχόν αναδιάρθρωσαν ΜΕΔ με ευνοϊκούς όρους; Aυτά τα ερωτήματα θα πρέπει να απαντηθούν, εάν η Βουλή, η Κεντρική Τράπεζα, ο Γενικός Εισαγγελέας, ο Γενικός Ελεγκτής, η κυβέρνηση, η αντιπολίτευση, όλοι αυτοί που αποτελούν αυτό που λέμε κράτος, θέλουν στ’ αλήθεια να τραβήξουν το χειρόφρενο στον κατηφορικό δρόμο που πήραμε. Η Βουλή, ως το πλέον αντιπροσωπευτικό όργανο των πολιτών από τους οποίους έλκει την εξουσία της, νομιμοποιείται να δημοσιοποιεί οτιδήποτε υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού. Αυτήν όμως τη δύναμη δεν πρέπει να την καταχράται, ούτε και να την κακοποιεί, για ένα πολύ σημαντικό λόγο. Δεν έχει κανένα ηθικό και δεοντολογικό έρεισμα που να της επιτρέπει να συγκροτεί επιτροπή για να εξετάσει ένα θέμα στο οποίο εμπλέκονται μέλη της. Γιατί ανέχθηκαν αυτή τη στρέβλωση τόσοι πολλοί έγκριτοι νομομαθείς νομοθέτες μας; Πώς γίνεται να ελέγχουν τους εαυτούς τους;