Αυτή η κρίση –όταν θα βγούμε από αυτήν– θα πρέπει να μας διδάξει κάποια πράγματα. Έστω και αν μαθαίνουμε από τα λάθη μας, έστω κι αν είμαστε απροετοίμαστοι, θα πρέπει να μας αφήσει λίγη ανθρωπιά παραπάνω. Όχι γιατί έλειψε ποτέ από τη χώρα μας, όχι γιατί δεν τη δείχνουμε σε συνανθρώπους μας, αλλά επειδή πρέπει όλοι να σεβόμαστε τον δίπλα μας και να υπακούσουμε στα μέτρα που αποφασίζονται.
Γιατί, αν δεν ακούσουμε στα μέτρα, σημαίνει ταυτόχρονα ότι δεν σεβόμαστε τον δίπλα μας, άρα πού βρίσκεται η ανθρωπιά; Ταυτόχρονα, το θέμα που προέκυψε με την κοινότητα της Αραδίππου, όπου άτομα κλείστηκαν στα σπίτια τους φοβούμενοι τον κοινωνικό στιγματισμό επειδή θα μαθαινόταν ότι πιθανόν να προσβλήθηκαν από τον κορωνοϊό, πρέπει να μας προβληματίσει. Και να μας προβληματίσει σοβαρά. Είτε γιατί κάποιοι εξισώνουν το θέμα με τη λέπρα λόγω της απομόνωσης των θυμάτων, είτε γιατί οι γείτονες θα μας δείχνουν ότι έχουμε «πουτζείνη την αρρώστεια». 
Αν θα μας αφήσει λοιπόν κάτι αυτή η πανδημία, πρέπει είναι λίγο περισσότερη ανθρωπιά για όσους υποφέρουν, είτε τώρα από τον θανατηφόρο ιό, είτε από άλλες πιο σοβαρές ασθένειες. Αν είναι να μας αφήσει κάτι, αυτό πρέπει να σχετίζεται με τις συμπεριφορές μας. Δεν είμαστε μόνο εμείς και κανένας άλλος. Όπως συμπεριφερόμαστε στο δρόμο όπου τρέχουμε, περνούμε με κόκκινο, δεν δίνουμε προτεραιότητα. Εδώ πρέπει να σκεφτούμε τους άλλους γύρω μας. Δεν γυρίζουμε άσκοπα, δεν πάμε στην υπεραγορά ή στο φαρμακείο κάθε μέρα αλλά μένουμε σπίτι. Εξάλλου, πότε πήγαμε πριν την πανδημία πάνω από δυο φορές την εβδομάδα στο σούπερμαρκετ; Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά και πρέπει να βγούμε από αυτή την κρίση καλύτεροι. Δεν γίνεται να κτυπούμε αστυνομικό επειδή έδωσε εξώδικο στο γιο μας γιατί παραβίασε τα μέτρα περιορισμού. Δεν γίνεται 12 τα μεσάνυχτα γυναίκα να βρίσκεται στο πάρκο, εν ώρα περιορισμού. 
Αυτό που κυρίως πρέπει να μας διδάξει αυτή η κρίση, που δεν είναι οικονομική αλλά έχει και τις οικονομικές επιπτώσεις της, είναι να μεγαλώσει ο σεβασμός μας προς τους νοσηλευτές και τους γιατρούς που δίνουν μόνοι τους μια άνιση μάχη όλο αυτό το διάστημα. Πρέπει να σκεφτούμε τί δίνουν κάτω από αντίξοες συνθήκες και να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ γι’ αυτούς που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Και όχι να κτυπούμε γιατρούς και νοσηλευτές στις Πρώτες Βοήθειες γιατί καθυστέρησαν να μας εξετάσουν.
Τέλος, πρέπει αυτή η κρίση να αφυπνίσει τις αρμόδιες υπηρεσίες υγείας, να είναι προετοιμασμένες για το χειρότερο. Και τα νοσοκομεία μας να έχουν την κατάλληλη στελέχωση ώστε να ανταποκρίνονται στις ανάγκες που θα προκύπτουν. 

[email protected]