Τις επόμενες μέρες το ΑΚΕΛ καλείται να αποφασίσει για το μέλλον του και κατ’ επέκταση, την εξέλιξη της κοινωνίας. Σε προγραμματισμένο συνέδριο που μετά τη νέα εκλογική ήττα του κόμματος στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές έχει πάρει άλλες διαστάσεις, οι αποφάσεις που θα ληφθούν είναι καθοριστικής σημασίας. Και δυστυχώς φαίνεται ότι αυτό δεν έχει γίνει κατανοητό από τη σημερινή ηγεσία που όλα δείχνουν ότι θα είναι και η αυριανή, χωρίς εκπλήξεις, νέα πρόσωπα με νέες ιδέες και με διαφορετικές προσεγγίσεις από τις παραδοσιακές κομμουνιστικές που έχουν οδηγήσει και το κόμμα της αριστεράς στη φθορά. Διότι τι άλλο από φθορά συνιστούν οι συνεχείς εκλογικές αποτυχίες. Όπου, για παράδειγμα, ένα κόμμα των 130 χιλ. και πλέον ψήφων το 2011, κατάντησε ένα κόμμα των 80 χιλ. ψήφων το 2021. Δηλαδή μέσα σε 10 χρόνια έχασε σχεδόν τους μισούς του ψηφοφόρους αν αναλογικά ληφθεί υπόψη η αύξηση του εκλογικού σώματος, από 531.463 εγγεγραμμένους ψηφοφόρους το 2011 σε 557.836 το 2021. Επομένως ούτε το 22,34% που φαίνεται ότι έλαβε το ΑΚΕΛ στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές είναι πραγματικό. Το πραγματικό ποσοστό του κόμματος είναι πολύ πιο κάτω και γύρω στο 17%. Κι αυτό δεν φαίνεται να το έχουν αντιληφθεί οι συμμετέχοντες στην ηγεσία του ΑΚΕΛ. Και το κόμμα της αριστεράς δεν θα σωθεί επειδή θα φύγει από γενικός γραμματέας ο Άντρος Κυπριανού και θα αναδειχθεί ένας από τους Γιώργο Λουκαΐδη και Στέφανο Στεφάνου ή οποιοσδήποτε άλλος. Εξάλλου και οι δύο ήταν μέρος της ανώτατης ηγεσίας του κόμματος και φέρουν τεράστια ευθύνη για το κατάντημα του ΑΚΕΛ.
Το ΑΚΕΛ μπορεί να επανακτήσει τη θέση που του αρμόζει στο εκλογικό σώμα και τη θέση που το έχει ανάγκη η κοινωνία να κατέχει, εάν αποτολμήσει βαθιές τομές, όπως:
Μετατραπεί σε ένα κόμμα αριστερό, πολυφωνικό, ένα κόμμα της σύγχρονης αριστεράς.
* Σταματήσει να είναι ένα κόμμα των εμμίσθων.
* Βάλει όρια στην εκπροσώπηση των εμμίσθων στα σώματα του κόμματος και στα πολιτειακά αξιώματα.
* Σταματήσει να προσπαθεί να επικοινωνήσει με την κοινωνία με μια γλώσσα που ανήκει στο παρελθόν.
* Βλέπει τα πράγματα πιο ρεαλιστικά και καταθέτει προτάσεις εφαρμόσιμες και όχι ουτοπικές.
* Αποβάλει τα πολλά «αντί» που το συνοδεύουν.
* Καταλάβει ότι δεν είμαστε στη δεκαετία του ‘60 και του ‘70.
* Σταματήσει να αποφασίζει τα εκλογικά του βήματα με βάση τα «αντί».
* Αναγνωρίσει ότι κατά τη διακυβέρνηση Χριστόφια έγιναν σοβαρά και πολλά λάθη.
* Δείξει έτοιμο να συγκυβερνήσει ακόμα και με τον Δημοκρατικό Συναγερμό, σε μια προσπάθεια να λυθεί το κυπριακό πρόβλημα.
Δυστυχώς όμως τα πράγματα δε δείχνουν ότι η νέα ήττα έχει αφυπνίσει την ηγεσία του ΑΚΕΛ. Διότι αναλύσεις του τύπου ότι η νέα εκλογική αποτυχία οφείλεται σε οργανωτικά ζητήματα, στην πανδημία και τα περιοριστικά μέτρα και στη γενικότερη απογοήτευση της κοινωνίας που εκδηλώνεται προς όλες τις πολιτικές δυνάμεις, απλώς δείχνουν πόσο μακριά από την πραγματικότητα είναι η ηγεσία του ΑΚΕΛ. Εξάλλου, ένα αριστερό προοδευτικό κόμμα είναι μέσα σε τέτοιες εποχές που ξεχωρίζει και αποτελεί την εναλλακτική επιλογή σε ευρύτερες μάζες ακόμα και πέραν της αριστεράς. Αυτό συμβαίνει σε όλο τον σύγχρονο κόσμο.
Εκτός βέβαια εάν η απόφαση της ηγεσίας είναι να παραμείνει στην τυπολατρική κομμουνιστική προσέγγιση, αφήνοντας τα πράγματα να εξελιχθούν και ό,τι γίνει ας γίνει. Η πορεία όμως του ΑΚΕΛ δεν θα διαφέρει από αυτή άλλων ευρωπαϊκών κομμουνιστικών κομμάτων και πολύ χαμηλών ποσοστών.
Όμως δεν είναι αυτό το ΑΚΕΛ που θέλει ο κόσμος και έχει ανάγκη η κοινωνία. Και ελπίζω αυτοί που θα κληθούν τις επόμενες μέρες να αποφασίσουν για το αύριο του κόμματος, να έχουν αντιληφθεί πόσο κρίσιμες είναι οι στιγμές και ότι δεν είναι τα πρόσωπα που θα διαδραματίσουν τον καθοριστικό ρόλο αλλά οι πολιτικές που θα καθοριστούν και οι γραμμές που θα χαραχτούν.
Δημοσιογράφος
