Όμως και πάλι η ΕΔΥ αμφισβήτησε με Έφεση τη νέα αυτή ακύρωση, η οποία όμως και απορρίφθηκε το 2016. Ακολούθησε νέα απόφαση της ΕΔΥ όπως και οι προηγούμενες οπότε και η χθεσινή νέα ακυρωτική απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου που έκρινε ότι:
«… το πλαίσιο της επανεξέτασης της παρούσας υπόθεσης είχε ήδη προσδιοριστεί στις προηγούμενες ακυρωτικές αποφάσεις και η διεξαγωγή νέας προφορικής εξέτασης, ενόψει της παρέλευσης 14 χρόνων από τον ουσιώδη χρόνο, συνιστά, υπό τις περιστάσεις της παρούσας περίπτωσης, δημιουργία νέων στοιχείων, κατά παράβαση της θεμελιακής αρχής για υποχρέωση του διορίζοντος οργάνου, κατά την επανεξέταση να λαμβάνει υπόψη το πραγματικό και νομικό καθεστώς του ουσιώδους χρόνου και του δεδικασμένου.
Για σκοπούς πληρότητας των γεγονότων, σημειώνεται ότι και η Νομική Υπηρεσία στη γνωμάτευση της ημερομηνίας 20/6/2017 που έδωσε μετά την απόφαση στην Α.Ε. αρ. 107/2011 (ανωτέρω), εισηγήθηκε ότι “είναι ασφαλέστερο όπως δεν διεξαχθούν νέες συνεντεύξεις ενόψει των ευρημάτων του Δικαστηρίου, αλλά και του γεγονότος ότι παρήλθε μεγάλο χρονικό διάστημα από την αρχική διαδικασία”».
Μια ακόμη απόφαση που ο χρόνος και η πεισματική στάση διοικητικών οργάνων, έναντι ακόμη και των δικαστικών αποφάσεων, ακόμη και σε επίπεδο εφέσεων, η οποία μαρτυρεί μια αλαζονική τάση, η οποία δεν έχει σχέση με τη νομιμότητα και η οποία αποβλέπει, αντίθετα, στο ότι η κούραση και η απογοήτευση εκείνων που επιτυγχάνουν διαδοχικές ακυρωτικές αποφάσεις θα τους οδηγήσει να μην αναζητούν δικαστική στα χαρτιά δικαίωση.