Χωρίς ΓεΣΥ ο προεκλογικός

Πρώτον, γιατί κανένας νομίζω δεν θα αποφασίσει την τελευταία μέρα ποιο κόμμα ή συνδυασμό θα ψηφίσει και σε ποιους υποψήφιους θα βάλει σταυρό. Το πολύ πολύ κάποιοι να αποφασίσουν εάν θα ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα ή όχι.

Δεύτερο και κυριότερο, σε αυτήν την προεκλογική εκστρατεία, σχεδόν δεν ακούσαμε τίποτε. Κυριάρχησε μια έντονη κομματική αντιπαράθεση ιδιαίτερα μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων και η πολιτική ατζέντα αντί να αφορά τα σημερινά προβλήματα και το μέλλον, αφορούσε το παρελθόν.

Πάρτε, για παράδειγμα, το ΓεΣΥ. Το μεγαλύτερο κοινωνικό μέτρο μετά την εισαγωγή του σχεδίου κοινωνικών ασφαλίσεων τη δεκαετία του ’60, σχεδόν δεν συζητήθηκε καν. Αν εξαιρέσουμε μια δυο περιπτώσεις, όπως εκείνη αρχές περασμένου Απριλίου όταν κατηγορήθηκε ο πρόεδρος ΔΗΣΥ ότι υποσκάπτει το ΓεΣΥ και υπόσχεται πως μετά τις εκλογές θα εισηγηθεί αλλαγές στη φιλοσοφία του σχεδίου. Η ιστορία όμως έμεινε ώς εκεί και μετά τίποτε. Μία εβδομάδα πριν από τη λειτουργία της πρώτης φάσης του συστήματος υγείας την 1η Ιουνίου και με ορατό τον κίνδυνο να έχουμε ένα σύστημα χωρίς ικανοποιητικό αριθμό γιατρών, το ΓεΣΥ δεν απασχόλησε προεκλογικά. Τα κόμματα δεν τόλμησαν να ασχοληθούν με το σύστημα και τα προβλήματά του. Κι αυτό δεν έγινε τυχαία. Το απέφυγαν διότι φοβήθηκαν το πολιτικό κόστος. Φοβήθηκαν ότι μία αντιπαράθεση για το σύστημα θα άφηνε όλους εκτεθειμένους και θα μεγέθυνε την απαξίωσή τους από τους πολίτες. Γι’ αυτό όλοι, συγκυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι, συμβιβάστηκαν στη σιωπή. Δεν έπαιρνε κανένα να αναδείξει το θέμα προεκλογικά. Διότι όλοι έχουν ευθύνη για τη μέχρι σήμερα κατάσταση. Οι κυβερνώντες που εισάγουν ένα σύστημα χωρίς, όπως αποδεικνύεται στην πράξη, να έχει προηγηθεί η απαραίτητη προετοιμασία και να έχουν λυθεί βασικά προβλήματα και οι αντιπολιτευόμενοι που επέβαλαν ένα σύστημα με πολλά λάθη σε ό,τι αφορά τη βάση του. Επειδή επικράτησε ο ιδεαλισμός και η ιδεοληψία και όχι ο ρεαλισμός…