Ποιος είναι ο τύπος της ιδανικής γυναίκας αναρωτιόνταν οι αρθρογράφοι των κυπριακών εφημερίδων στις αρχές του περασμένου αιώνα. Πρέπει να είναι αδύνατη ή παχιά, γυμνασμένη ή αγύμναστη, έξυπνη ή χαριτωμένη; Τα ερωτήματα πολλά και οι απαντήσεις επίσης. Όπως μαθαίνουμε λοιπόν από «το Χρυσόν Βιβλίον της Γυναικός» το πάχος και η ισχνότης ασχημαίνουν εξίσου τις γυναίκες. Όπως αναφέρει η «Σάλπιγγα» το 1906, «Το ιδεώδες σήμερον της γυναικός δεν είνε να ομοιάζει προς την Αφροδίτην ή την Αθηνάν αλλά μάλλον προς την Αρτέμιδα… Σήμερον ο κόσμος δεν θαυμάζει την σοφήν γυναίκαν, δεν αρέσκεται εις τον “διδασκαλισμόν” της. Απεναντίας, συμπαθεί περισσότερον προς την χαριτωμένην και κομψήν Αρτέμιδα. Ο τύπος της γυναικός αυτής κυριαρχεί επί της καρδίας του ανδρός. Αλλ’ από της αγάπης και επιδόσεως εις τον αθλητισμόν μέχρι της “ανδροποιήσεως” της γυναικός, το διάστημα είνε μικρόν». Εν ολίγοις, σύμφωνα με τον αρθρογράφο η γυμναστική κάνει καλό καθώς καταπολεμά τις «ασθένειες του γυναικείου φύλου», αλλά πάντοτε με μέτρο. 

Τι γίνεται όμως με τις ρυτίδες; «Υπάρχει η ιδέα ότι οι γυναίκες είνε φιλάρεσκες, ότι για να διατηρήσουν την ομορφιάν και την νεανικήν δροσιά των κάμνουν το παν και ότι όταν τες χάσουν, χάνουν ό,τι πολυτιμότερο έχουν». Η συνταγή της δεσποινίδος Μόνικα από τις σελίδες του «Παρατηρητή» το 1928 για τις πρώτες μικρές ρυτίδες που εμφανίζονται «στες άκρες των ματιών και των χειλέων και που προέρχονται από την ξηρασίαν της επιδερμίδος» υπόσχεται να κάνει θαύματα. «Θα παλαίσετε εναντίον των ρυτίδων με ένα ελαφρό μασάζ, που θα γίνη εκ των κάτω προς τα άνω. Το μασάζ αυτό θα είνε εξαιρετικά ελαφρό για να επιτύχη το ποθούμενο αποτέλεσμα. Η κρέμα που θα μεταχειρισθήτε, αποτελείτε από 25 γραμμάρια πομάδας αγγουριών, ολίγη βαζελίνη και 10 γραμμάρια ροδόνερο. Είνε απλή και συγχρόνως πολύ ευεργετική. Με αυτήν την θεραπείαν το δέρμα σας θα γίνη δροσερότερο, ωραιότερο παρά ποτέ, και οι δυσάρεστες ρυτίδες θα εξαφανισθούν».

Όσον αφορά το κραγιόν, τα ψηλά τακούνια και τα κοντά μαλλιά, αυτές «οι μόδες» δεν ασχημαίνουν μόνο τις γυναίκες αλλά ενέχουν και θανάσιμους κινδύνους. Όπως αναφέρει η εφημερίδα «Φωνή της Κύπρου» το 1924, νέος της αμερικανικής αριστοκρατίας βρήκε τον θάνατο από ένα και μόνον δηλητηριασμένο φιλί. «Το βάψιμο των γυναικών, το οποίον, δυστυχώς απεμιμήθησαν και εν Κύπρω αι γυναίκες μας, αίτινες, χάριν της μόδας και της ακράτου φιλαρεσκείας των, τοσαύτων απεμακρύνθησαν από της ευκοσμίας και σεμνότητος φέρει εις τους άνδρας, πλην τόσων άλλων κακών και τον θάνατον». Τα δε ψηλά τακούνια και το «απρόσεκτο βάδισμα» θα στοιχίσουν στις γυναίκες το μικρό δάκτυλο του ποδιού τους γράφει η «Φωνή της Κύπρου» το 1922. Σύμφωνα με τον καθηγητή Πφίτζνερ, «η γυναίκα έπαυσε να μεταχειρίζεται τον μικρόν της δάκτυλον, όταν ήρχισε να φορή στενά υποδήματα και υψηλά τακούνια». Τέλος το κούρεμα των μαλλιών αποτελεί «μια όλως αφύσικον ενέργειαν, ενώ πολλαί γυναίκες δεν εδίστασαν να προβούν εις την νέαν ταύτην ασχημίαν» όπως αναφέρει η «Φωνή της Κύπρου» το 1924.

Πηγές κειμένου: «Παρατηρητής» 1928, «Σάλπιγξ» 1906 και «Φωνή της Κύπρου» 1922 και 1924.

 
* Ιστορικός-Ερευνήτρια στο Πολιτιστικό Ίδρυμα Τράπεζας Κύπρου.