Την Τετάρτη 9 Οκτωβρίου, ο «Φ» έφερε στο φως της δημοσιότητας την ιστορία ενός 13χρονου μαθητή δημοτικού σχολείου, με σοβαρά προβλήματα υγείας, καθώς το υπουργείο Παιδείας αποφάσισε –μέσω της αρμόδιας Επιτροπής του φυσικά– να κόψει ώρες του συνοδού του για να τον παραχωρήσει και σε άλλο παιδί. Ο πατέρας του 13χρονου προέβη σε σοβαρότατες καταγγελίες επώνυμα (τονίζουμε το επώνυμα καθώς δεν υπάρχει πιο επίσημος τρόπος για μια καταγγελία). Ο γιατρός του παιδιού, που το χειρούργησε εφτά φορές στο κεφάλι, λόγω της σοβαρότητας της κατάστασής του, διαβεβαίωσε ότι δεν μπορεί να μείνει στιγμή χωρίς εποπτεία και συνοδεία.
Όλα αυτά και πολλά άλλα γνωστοποιήθηκαν και συζητήθηκαν για δύο μέρες σε τηλεοπτικές εκπομπές, ραδιόφωνα, ιστοσελίδες, ενώ ταυτόχρονα δόθηκε η ευκαιρία και σε άλλες οικογένειες που αντιμετωπίζουν παρόμοιας φύσης προβλήματα και βρίσκονται αντιμέτωπες με τις ίδιες αποφάσεις του υπουργείου Παιδείας να μοιραστούν το δικό τους πρόβλημα. Μέσα, λοιπόν, σε αυτό τον σάλο η σιωπή αρμοδίων ήταν και εξακολουθεί να είναι… εκκωφαντική. Είναι για να απορεί κανείς πού χάθηκαν τόσοι λαλίστατοι, οι οποίοι φυσικά για όλα τα θέματα (γνωρίζουν, δεν γνωρίζουν) έχουν άποψη.
Ακόμα και το αρμόδιο υπουργείο Παιδείας αρκέστηκε σε μία ερμαφρόδιτη ανακοίνωση για γέλια και για κλάματα. Μια ανακοίνωση που δεν άγγιζε την ουσία, που δεν ενημέρωνε εάν προτίθεται και με ποιον τρόπο να λύσει το πρόβλημα που δημιούργησε η ίδια η απόφασή του, παρά μόνο μας εξηγούσε τις διαδικασίες. Σιωπή λοιπόν! Από υπουργεία που έχουν εμπλοκή, από ανεξάρτητους θεσμούς, από πολιτικούς φορείς, από εκπαιδευτικούς….
Άραγε, δεν αισθάνθηκε κανένας αρμόδιος ή εμπλεκόμενος με την Εκπαίδευση φορέας την ανάγκη να ασχοληθεί; Άραγε, δεν το πήρε χαμπάρι η Επιτροπή Παιδείας της Βουλής, η οποία κάθε εβδομάδα συζητά ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Καμία έγνοια αρμοδίων και φορέων για το τι έγινε με την περίπτωση του συγκεκριμένου παιδιού; Με τις περιπτώσεις τόσων άλλων παιδιών που βρίσκονται σε αντίστοιχη θέση; Δεν έχει κάποιος την περιέργεια να μάθει πόσα παιδιά φοιτούν στην Ειδική Εκπαίδευση και σε ποιες συνθήκες, πόσα παιδιά παραμένουν στο σπίτι χωρίς εκπαίδευση και δεν πάνε στο σχολείο, πόσα παιδιά δεν έχουν και για ποιους λόγους πρόσβαση στο αγαθό και συνάμα στο δικαίωμα της Εκπαίδευσής τους; Δεν καίγεται καρφί σε κάποιον να μάθει επίσημα για τους αριθμούς των συνοδών στα σχολεία, για το πόσα παιδιά εξυπηρετούν, για τα μπερδεμένα σχέδια υπηρεσίας τους, για τα καθήκοντά τους, για τον μισθό τους, για το πόσα παιδιά τους χρειάζονται αλλά δεν τους έχουν; Δεν τους νοιάζει για το πόσους ακόμα χρειαζόμαστε, εάν εφαρμόζουμε ή όχι ξεκάθαρες οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εάν τηρούμε σχετικές διεθνείς Συμβάσεις; Δεν θέλουν άραγε να μάθουν για τις διαδικασίες που ακολουθούνται; Για την ένταξη των παιδιών με ειδικές ανάγκες, με προβλήματα υγείας, με μαθησιακές δυσκολίες στις σχολικές τάξεις; Για την προσαρμογή τους και το υλικό που έχουν ή που πρέπει να έχουν για να μάθουν και να αναπτυχθούν;
Πραγματικά, είναι για να απορείς και για να απογοητεύεσαι…
