Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και ο υπουργός του των Εξωτερικών, έπαιξαν στα (πολιτικά) ζάρια και έχασαν. Και η ήττα τους ήταν συντριπτική και προσβλητική για την Κύπρο, που βρέθηκε χωρίς κανένα «διπλωματικό» όπλο, μιας και η κατάργηση της πολιτικής των κυρώσεων «πουλήθηκε» στις Βρυξέλλες ως πολιτική σοφία!  

Πήραν μία απόφαση, χωρίς κανένα απολύτως σχεδιασμό, να εισηγηθούν Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), τα οποία έφταναν στα όρια αναγνώρισης του ψευδοκράτους, για να απορριφθούν αυτά από τον κατοχικό ηγέτη, τον «συμπατριώτη», όπως τον αποκάλεσε ο κ. Αναστασιάδης, Ερσίν Τατάρ. Ποιο είναι αυτό το… φοβερό «μυαλό» που σκέφθηκε την εν λόγω λέξη. Ποιο; 

Από την ήττα του 1974, λόγω της προδοσίας της ελληνικής χούντας, η κυπριακή πολιτική ηγεσία βαδίζει εντελώς στα τυφλά. Παρέσυρε μαζί της και την Αθήνα, η οποία μονίμως έχει καταφέρει να βγάζει την ουρά της απ’ έξω και να μη μοιράζεται τα λάθη των Κυπρίων πολιτικών. Αλλά, τόσο η Κύπρος όσο και η Ελλάδα δεν είχαν ποτέ κοινό βηματισμό, δεν σχεδίασαν τίποτα άλλο εκτός των οδυνηρών υποχωρήσεων και δεν φρόντισαν την άμυνα του νησιού. 

Με τα χρήματα που χάθηκαν και τα κέρδισε το διεφθαρμένο πολιτικό και οικονομικό σύστημα, η Κύπρος θα μπορούσε να έχει μέχρι και ισχυρή πολεμική αεροπορία. Αλλά τα δισεκατομμύρια βρίσκονται προφανώς σε τράπεζες του εξωτερικού, με τους πολίτες να ψιθυρίζουν τα ονόματα «εντίμων» πολιτικών. Όπως έχουμε τονίσει πολλές φορές, η διαφθορά στο νησί είναι προστατευόμενη. Πολλοί άνθρωποι έχουν βάλει το δάκτυλο στο μέλι, και ο νόμος της σιωπής τηρείται απαρεγκλίτως. 

Μην νομίζετε. Η διαφθορά είναι και αυτή ένα από τα πολλά κακά της εισβολής, αν και στα πρώτα χρόνια της Κυπριακής Δημοκρατίας, φτιάχτηκαν τα νέα τζάκια. Η γνωστή ελίτ της Λευκωσίας, κατ’ άλλους η αριστοκρατία, η οποία εντοπίζεται πλέον περισσότερο στη Λεμεσό. 

Επιστρέφοντας στο πολιτικό πατατράκ των κ. Αναστασιάδη και Κασουλίδη, αναρωτηθήκαμε με φίλους που έχουμε τις ίδιες ανησυχίες, τι στο καλό σκεφτόντουσαν αυτοί οι δύο πολιτικοί ταγοί του τόπου όταν πήραν την απόφαση να εισηγηθούν τα ΜΟΕ. Πώς την είδαν τη δουλειά; Και ποιος στο εξωτερικό τους… ενθάρρυνε, όταν -σύμφωνα με πληροφορίες- και στην Ουάσινγκτον και στις Βρυξέλλες αντιμετώπισαν την ιδέα με σκεπτικισμό. Αν τους είπε κάποιος πως «ακούγεται σαν καλή ιδέα», θα τους έκανε πλάκα. 

Για πολλούς λόγους… Οι πάντες γνωρίζουν ότι η Άγκυρα έχει πάρει τις αποφάσεις της για την Κύπρο, όσο και να διαμαρτύρονται οι ελάχιστοι Τουρκοκύπριοι που δεν πούλησαν ακόμα την ψυχή τους στο κατοχικό καθεστώς και στην κατοχική δύναμη. Την τουρκική ηγεσία ακολουθεί σε όλα ο Ερσίν Τατάρ. Ο κατοχικός ηγέτης διακατέχεται από τον ίδιο ισλαμικό εθνικισμό, όπως ο Ταγίπ Ερντογάν και οι συνεργάτες του. Κατά βάση είναι ανθέλληνες και δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο καθημερινά. Και στην Κύπρο και εσχάτως περισσότερο στο Αιγαίο. 

Η ανάλυση που γίνεται από σοβαρούς ανθρώπους, μετά την έξαρση των απειλών εναντίον των νησιών του Αιγαίου, είναι ότι για τους Τούρκους η Κύπρος είναι μία «τελειωμένη υπόθεση» και πλέον, το επόμενο «πεδίον δόξης λαμπρόν» είναι η αντιπαράθεση στα ίσια με την Ελλάδα. 

Όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν ότι ο Ερντογάν θα επαναλάβει το καυτό καλοκαίρι του 2020 στο Αιγαίο, όταν απειλούσε το Καστελόριζο με τον μισό τουρκικό πολεμικό στόλο, τον οποίο αντιμετώπισε στα ίσια το ελληνικό Ναυτικό. Από τότε μέχρι τώρα οι ισορροπίες άλλαξαν υπέρ της Ελλάδας, αλλά αυτό δεν θα σταματήσει τον ισλαμιστή πρόεδρο της Τουρκίας. Θα τη ρίξει τη… ζαριά. Τον βλέπετε. Προκαλεί σε όλα τα επίπεδα τους Δυτικούς και δεν βγάζουν κιχ, στέλνοντας στον «Σουλτάνο» λάθος μηνύματα. 

Έπρεπε να παρακαλέσει ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας τον Καγκελάριο της Γερμανίας για να δεήσει να εκδώσει καταδικαστική ανακοίνωση για τις προκλήσεις της Τουρκίας. Και έπρεπε να ιδρώσουμε οι ανταποκριτές στην Ουάσινγκτον για να ανακοινωθεί από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ότι δεν αμφισβητείται η κυριαρχία των ελληνικών νησιών. Γενικά, δεν είναι καλά τα πράγματα. Πέραν του Εμανουέλ Μακρόν, η Ευρώπη δεν διαθέτει αποφασισμένους ηγέτες. Οι περισσότεροι αποδεικνύονται οι χειρότεροι συμφεροντολόγοι. 

Μέσα σε αυτό το πολεμικό σκηνικό, λοιπόν, οι «μάγοι» της κυπριακής πολιτικής και διπλωματίας επέτρεψαν στους εαυτούς τους να γίνουν ο περίγελος των Τούρκων κατακτητών. Η επιστολή του Προέδρου Αναστασιάδη αντιμετωπίστηκε με περιφρόνηση, παρά το γεγονός ότι στα ΜΟΕ περιλαμβάνονται «πρόνοιες» που αναγνωρίζουν «δομές» του ψευδοκράτους. Πρέπει να είναι η χειρότερη διπλωματική πρωτοβουλία της Λευκωσίας, η οποία έγινε και στην πιο χειρότερη στιγμή. Και είναι απορίας άξιον ότι τόσοι διπλωμάτες, και στο Προεδρικό Μέγαρο και στο υπουργείο Εξωτερικών, δεν σταμάτησαν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον υπουργό Εξωτερικών, στον κατήφορο που επέλεξαν. Μα ούτε ένας δεν προσπάθησε να τους προστατεύσει; Ούτε ένας; Διότι έχουν και αυτοί ευθύνη. Και όσοι υπηρετούν στο Προεδρικό, και όσοι βρίσκονται δίπλα στον κ. Κασουλίδη, ο οποίος έχει και μία άλφα δικαιολογία, ότι βρέθηκε αρκετό χρόνο στη σύνταξη και έχασε κάποια «επεισόδια». 

Η αλλαγή της τακτικής, από τις κυρώσεις στα ΜΟΕ, έφερε ακόμα πιο πίσω την κατάσταση του Κυπριακού. Η επιλογή του κατευνασμού της Τουρκίας, δοκιμάστηκε και απέτυχε. Γιατί δεν ρωτούν οι κ. Αναστασιάδης και Κασουλίδης τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας; Έκανε τον κόπο και πήγε στην Κωνσταντινούπολη και συμφώνησε να σταματήσουν οι παραβιάσεις λόγω του καλοκαιριού, για να βοηθηθούν οι οικονομίες των δύο χωρών από τους τουρίστες του καλοκαιριού. Οι παραβιάσεις πολλαπλασιάστηκαν και ξεκίνησαν και οι υπερπτήσεις. Είχαμε άνευ προηγουμένου υπερπτήσεις. 

Κακώς ο κ. Μητσοτάκης εμπιστεύθηκε τον Ερντογάν. Ο ισλαμιστής πρόεδρος της Τουρκίας δεν έχει μπέσα. Τα σχέδια του είναι αυτά που είναι και δεν πρόκειται να τα αλλάξει. Και στην Κύπρο, αντί να καθίσουν γύρω από ένα τραπέζι και να πάρουν σοβαρές αποφάσεις, κάνουν ασκήσεις για αρχάριους ακόμα. Έστω και αν πέρασαν 48 χρόνια από την τουρκική εισβολή… 

 

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Είναι, χωρίς αμφιβολία, καταδικαστέα η επίθεση του υπουργού Εξωτερικών εναντίον του δημοσιογράφου του Σίγμα, επειδή δεν άρεσαν οι ερωτήσεις του συναδέλφου. Ο κ. Κασουλίδης έχει χάσει την ψυχραιμία του και δρα και αντιδρά με τρόπο που μερικές φορές μας αφήνει… άναυδους. Επειδή εμείς οι «παλιοί» γνωρίσαμε έναν ήρεμο και μειλίχιο άνθρωπο, που υποστήριζε με σοβαρότητα και χωρίς φωνές τις απόψεις του. Εικάζω ότι ο χρόνος που έμεινε εκτός πολιτικής, όταν με τη θέλησή του αποχώρησε από το υπουργείο των Εξωτερικών, τον άφησε πίσω σε πολλά θέματα, όχι μόνο στο Κυπριακό. Λογικό είναι να τον έχει στενοχωρήσει το φιάσκο με τα ΜΟΕ, όπως και άλλα θέματα που αφορούν και το εθνικό ζήτημα, αλλά και τις προεδρικές εκλογές. Και για τα δύο αυτά θέματα έχει εκτεθεί. Για τα ΜΟΕ τα είπαμε και παραπάνω. Για τις προεδρικές, πήρε έναν κατηφορικό δρόμο. Δεν καταλαβαίνει ότι δείχνει -κάτι που δεν μπορώ να το πιστέψω- ζήλεια για τον νεαρό υπουργό που διαδέχθηκε;