Η στήλη σήμερα θα ξεκινήσει με μια αποκλειστική είδηση. Ο Πούτιν βρίσκεται σε κατάσταση πανικού. Έφτασαν στο Κρεμλίνο οι ιαχές ενθουσιασμού της Πινδάρου και του Χάρη. Αυτό το ηχηρότατο «Ναι», με το οποίο εν ριπή οφθαλμού, απάντησαν στην απαίτηση των Αμερικανών για να στείλει η… υπερδύναμη Κύπρος τα ρωσικά όπλα τα οποία διαθέτει στην Ουκρανία. Ο Ρώσος πρέσβης στην Κύπρο έτρεμε να στείλει το μήνυμα στη Μόσχα αλλά δεν είχε άλλη επιλογή. Ο Λαβρόφ δίστασε πολύ να ενημερώσει τον Πούτιν. Ούτε κι αυτός, όμως, είχε επιλογή. Ο «τσάρος» μόλις το άκουσε παρέμεινε για αρκετά λεπτά σιωπηλός. Ο φόβος ο οποίος τον κυρίευσε ήταν έκδηλος. Έπρεπε, ωστόσο, να αντιδράσει. Ρώτησε τον Λαβρόφ: «Για τι οπλισμό μιλάμε;». Ο Σεργκέι, εμφανώς αναστατωμένος, απάντησε: «Άρματα Τ-80, τεθωρακισμένα ΒΜΡ-3, ελικόπτερα ΜΙ35, αντιπυραυλικό σύστημα ΒUK-M1 και αντιαεροπορικό σύστημα ΤΟR». Ο Βλαντιμίρ χτύπησε το χέρι στο τραπέζι και ούρλιαξε: «Μα αυτά είναι δικά μας!». Ο Λαβρόφ κούνησε καταφατικά το κεφάλι του. Ο Πούτιν έμεινε να συλλογιέται. Αφού πέρασαν δέκα λεπτά, γύρισε στον Λαβρόφ: «Κάλεσε τους στρατηγούς αμέσως. Πρέπει να διακόψουμε την εισβολή. Δεν έχουμε επιλογή. Ανατρέπεται η ισορροπία δυνάμεων». 

Παράλληλα, στο άλλο μέτωπο του πολέμου, η εικόνα ήταν εντελώς διαφορετική. Ο Ζελένσκι μόλις πληροφορήθηκε το μαντάτο άρχισε να πηδά και να χορεύει από ενθουσιασμό. Φώναζε ότι ο αγώνας τώρα δικαιώνεται. Φώναζε τόσο καιρό ότι οι Δυτικοί δεν τον βοηθούν στρατιωτικά. Να, που τώρα η «υπερδύναμη» Κύπρος τολμά. Έδωσε αμέσως εντολή στον πρέσβη του στη Λευκωσία να διευθετήσει ώστε αύριο να μιλήσει απευθείας στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Έκλεισε το τηλέφωνο και παράγγειλε να του πάρουν μια βότκα να πιεί στην υγειά του Πούτιν.

Ναι, αγαπητοί φίλοι, αστειευόμαστε. Δεν έπρεπε. Διότι οι συνθήκες ενός φονικού πολέμου δεν προσφέρονται για αστεία. Δυστυχώς, όμως, οι ηγετίσκοι στη νήσο Κύπρο δεν μας αφήνουν περιθώρια. Πώς να λάβει κάποιος σοβαρά υπόψη ότι όντως οι Αμερικανοί μας ζήτησαν να στείλουμε τον ρωσικό οπλισμό μας στην Ουκρανία. Κυρίως, πώς να εκλάβει κάποιος στα σοβαρά ότι τα πρωτοπαλλήκαρα της Κυβέρνησης στην Πινδάρου, «μελέτησαν» με ταχύτητα φωτός «σοβαρά» την πρόταση και πρόλαβαν να απαντήσουν θετικά. 

Αφήνω το γεγονός ότι είμαστε μια σταλιά τόπος, βρισκόμαστε υπό κατοχή, έχουμε απέναντι μας έναν εχθρό με στρατιωτική υπεροπλία και ως εκ τούτου, είναι εγκληματικό να αφαιρέσεις οτιδήποτε από τη δική σου άμυνα. Δεν βρέθηκε ούτε ένας στο κυβερνητικό στρατόπεδο να αναλογιστεί πως για πολλά χρόνια, όταν κανένας δεν πωλούσε όπλα στην Κύπρο, μόνο η Ρωσία το έκανε; Και ότι αυτά τα όπλα σήμερα θα τα στείλουμε για να χρησιμοποιηθούν εναντίον της; Όχι πως στρατιωτικά έχει την παραμικρή σημασία. Πολιτικά όμως; 

Ξεχνάμε άραγε ότι οι Αμερικανοί είναι που μας υποχρέωσαν να αποκηρύξουμε τους S-300; Ότι είναι εκείνοι οι οποίοι επί 48 χρόνια δεν έπραξαν το παραμικρό για να αναγκάσουν τον βάρβαρο εισβολέα να αποχωρήσει από το νησί μας, όπως με τόσο πάθος και τόση ευαισθησία πράττουν στην περίπτωση της Ουκρανίας; Ξεχνάμε πόσες φορές μας ξελάσπωσε η Ρωσία στο Συμβούλιο Ασφαλείας όταν οι σημερινοί θρασύτατοι αιτητές και οι σύμμαχοί τους επιχειρούσαν να μας αποτελειώσουν; Ξεχνάμε ότι ισχύει ακόμη το εμπάργκο των Αμερικανών;

Είναι αλήθεια θλιβερό να συνειδητοποιείς ξανά και ξανά, με πόση επιπολαιότητα και απερισκεψία λαμβάνονται αποφάσεις σε τόσο σοβαρά θέματα. Πρόλαβαν να μελετήσουν σοβαρά τις επιπτώσεις; Επιμέτρησαν τις συνέπειες από την αντίδραση της Ρωσίας όταν θα τελειώσει ο πόλεμος; Υπάρχει κάποιο σοβαρό αντάλλαγμα στο Κυπριακό και ποιο είναι αυτό; Θα πιέσουν πραγματικά την Άγκυρα για αλλαγή στάσης και για ποια λύση; Μην βασανίσετε πολύ το μυαλό σας αγαπητοί φίλοι. Η ταχύτητα της απάντησης καταδεικνύει την απάντηση.

Αν αυτή θεωρείται σοβαρή εξωτερική πολιτική, τότε ζήτω που καήκαμε. Τυφλή δουλικότητα έναντι αυτού του «ξανθού γένους» λέγεται κύριε Κασουλίδη. Και είναι τόσο ψευδαισθησιακή όσο και εκείνη που για χρόνια αναπτυσσόταν γύρω από το έτερο «ξανθό γένος» (το ρωσικό) από άλλους πολιτικούς χώρους. 

Τι να αναμένει, όμως, κάποιος από τον Κασουλίδη. Από την ημέρα που τον έβγαλαν από την πολιτική ναφθαλίνη και του εμπιστεύτηκαν ξανά το υπουργείο Εξωτερικών, δεν συμμαζεύονται τα «κατορθώματα». Πρόλαβε να θεοποιήσει μερικά ΜΟΕ, τα οποία αν υλοποιηθούν, δεν θα χρειάζεται να αναζητούμε λύση. Θα είναι η λύση. Καταστροφική και επώδυνη. Πρόλαβε να διαγράψει την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, διακηρύττοντας δημοσίως, ότι η ρωσική εισβολή είναι η πρώτη σε ευρωπαϊκό έδαφος μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Προχθές, μας είπε ότι «δευτερεύοντα προβλήματα όπως το Κυπριακό, αποτελούν μικρά αγριόχορτα στις σχέσεις ΕΕ – ΝΑΤΟ». Ότι η Τουρκία έπεισε τους πάντες πως είναι μεσολαβητής και ειρηνοποιός και επιζητά αναβάθμισή της, την οποία κάποιοι προτίθενται να της την προσφέρουν. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, θεωρεί ότι το Κυπριακό μπορεί να ευνοηθεί και να υπάρξει λύση. 

Κορυφαία πολιτική αφέλεια. Όταν η Τουρκία εμφανίζεται –όπως λέει– τόσο αναβαθμισμένη, ποιος είναι αυτός που θα τη γωνιάσει για να συμβιβαστεί σε μια λειτουργική λύση; Εκείνον που θα γωνιάσουν είναι τη μικρή Κύπρο. Η οποία, ενίοτε με δουλικότητα, λέει σε όλα ναι. Ακόμη και για τον ρωσικό οπλισμό! Με κίνδυνο να ξεριζώσουν το «αγριόχορτο». Δεν ξέρω αν το Κυπριακό είναι αγριόχορτο, κύριε Κασουλίδη. Εκείνο που σίγουρα γνωρίζω, είναι ότι εσείς ως ΥΠ.ΕΞ. αποτελείτε σίγουρα ενοχλητικότατη τσουκνίδα!