Είναι ηρωίδα; Πείτε μου εσείς. Πάντως fake δεν είναι. Είχε όνομα, διεύθυνση, οικογένεια, δουλειά και φίλους. Ήταν η ψυχή της παρέας, λένε όσοι ήταν κοντά της. Η Πάμελα Ορλάντο έζησε ευτυχισμένα παιδικά χρόνια, παίζοντας μαζί με τις αδελφές της στο μικρό ράντζο που αγόρασε ο παππούς της στην επαρχία της Νέας Υόρκης, ανάμεσα στα άλογα, τα γαϊδουράκια και τις κότες που αλώνιζαν στην πυκνή πρασινάδα. Ο θάνατος του πατέρα της όταν η Παμ ήταν δέκα ετών, στοίχισε πολύ στα κορίτσια. Δεν υπήρχε αμφιβολία για το τι σπουδές θα ακολουθούσε. Στα 24 της παίρνει πτυχίο στη νοσηλευτική αφού η προσφορά προς τον συνάνθρωπο ήταν στο DNA της. Τέτοια ήταν η πώρωση με τη δουλειά, που οι δικοί της άνθρωποι την φώναζαν Δρ Ορλάντο. Την ίδια περίοδο γέννησε τον πρώτο της γιό τον Ριντ, ενώ αργότερα ακολούθησε ο Ράιαν. Τις χαρές, όμως, επισκίασε αυτή τη φορά η οικογενειακή βία. Από νωρίς την εγκατέλειψε ο σύζυγος, γεγονός που την ανάγκασε να μεγαλώσει μόνη τα παιδιά δουλεύοντας ταυτόχρονα σε τρεις δουλειές. «Εργαζόταν 60 ώρες τη βδομάδα για να μας συντηρεί, αλλά δεν παραπονιόταν ποτέ», λέει ο γιός της. Καπάκι, ήρθε ο καρκίνος. Η ίδια, η μητέρα της και οι αδελφές της χτυπήθηκαν από καρκίνο του μαστού. Αλλά ούτε η χημειοθεραπεία ήταν αρκετή για να την κρατήσει μακριά από τα παιδιά της, ειδικά στις εξωσχολικές τους δραστηριότητες. Προτού επιστρέψει στη δουλειά, γιόρτασε την αποθεραπεία της πηγαίνοντάς τους στην Ντίσνεϊλαντ. Ως νοσοκόμα, ήταν γνωστή για την αυτοθυσία της, είχε τιμηθεί με Διεθνές Βραβείο Εξαιρετικής Προσφοράς. Στη διάρκεια της καριέρας της έσωσε εκατοντάδες ζωές και ήταν ο άκοντος «γιατρός» για όποιον της τηλεφωνούσε στο σπίτι για θέματα υγείας. «Πάντα έτρεχε να βοηθήσει. Εμένα μου έσωσε τη ζωή αρκετές φορές», λέει η αδελφή της. Ήταν όμως ταπεινή, δεν επιζητούσε προσοχή και δόξα, γελούσε με την καρδιά της, έβγαζε τη θετική πλευρά των ανθρώπων και όλοι έλκονταν από τη «μεγαλύτερη και από τη ζωή» περσόνα της. Με την εμφάνιση του κορωνοϊού, ήταν η πρώτη που έτρεξε χωρίς δισταγμό να βοηθήσει, ξοδεύοντας μερόνυχτα στις Πρώτες Βοήθειες. Μέχρι που κόλλησε τον ιό. Πέρασε τις επόμενες μέρες καταγράφοντας σε βίντεο την εμπειρία της για να δείξει σε όλους τις καταστροφικές συνέπειες της πανδημίας και να χτυπήσει το καμπανάκι για την αναγκαιότητα των μέτρων προστασίας. Εν τέλει, φορτωμένη καλώδια και οξυγόνα, έφυγε από τη ζωή αφού μόλις είχε προλάβει να αποχαιρετήσει τα παιδιά και τη μάνα της. Στους αρνητές λοιπόν της πανδημίας και της μάσκας με τα κουλά επιχειρήματα κόντρα στα επιστημονικά δεδομένα, λέω, πείτε τα στους νεκρούς. Για τους υποστηρικτές των 2000 τόσων συνωμοσιών για την πανδημία (κατά το «American Journal of Tropical Medicine and Hygiene»), όπως αυτή που αναφέρει ότι Κίνα και ΠΟΥ θέλουν να βυθίσουν τον κόσμο σε κρίση για να ρίξουν τον Τραμπ, ή για την άλλη ιστορία που συνδέει το 5G με την εξάπλωση του ιού, λέω, πείτε τα στους νεκρούς. Σε όσους υποστηρίζουν ότι πίσω κρύβεται ο Μπιλ Γκέιτς για να προωθήσει τα εμβόλιά του, ή ότι στόχος είναι να μας τοποθετήσουν το σημάδι του αντίχριστου μέσω τσιπ για τον κορωνοϊό, λέω, πείτε τα στους νεκρούς που μόλις έχουν ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο (Johns Hopkins University). Ήρωες δεν είναι μόνο αυτοί που πέφτουν μάρτυρες στο βωμό της πατρίδας, ή που ρίχνονται στη φωτιά για να σώσουν καιόμενους. Ήρωες είναι και απλοί καθημερινοί άνθρωποι όπως η Πάμελα, που ακόμη και με την τελευταία τους ανάσα σκέφτονται τον συνάνθρωπο. «Ήταν ηρωίδα για μένα», λέει ο γιός της. Και για μένα. Η Παμ έφυγε τον Απρίλιο στα 56 της χρόνια και κηδεύτηκε με λεφτά που μαζεύτηκαν από εισφορές.
Φιλελεύθερα, 4.10.2020.
