Marie Antoinette

Το 1770, καθαρά για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, η 15χρονη Αντουανέτα της Αυστρίας παντρεύεται τον Λουδοβίκο Αύγουστο της Γαλλίας. Η ζωή στις Βερσαλίες είναι ανιαρή και το γεγονός ότι δεν κάνουν παιδιά βαραίνει το κλίμα. Όταν ο Λουδοβίκος ο 15ος πεθαίνει, η Μαρία Αντουανέτα και ο σύζυγός της στέφονται βασιλείς. Όμως, στο Παρίσι κυοφορείται η Γαλλική Επανάσταση. Η σύντομη ζωή της θρυλικής βασίλισσας της Γαλλίας και μιας απ’ τις πιο αμφιλεγόμενες γαλαζοαίματες στην ιστορία, σε ένα δίωρο βίντεο κλιπ της Σοφία Κόπολα που κατακρεουργήθηκε από την κριτική, βραβεύτηκε με Όσκαρ Κοστουμιών ενώ στις περισσότερες χώρες του πλανήτη (ανάμεσα τους και οι Ελλάδα και Κύπρος) κυκλοφόρησε κατευθείαν στα ράφια των βίντεο κλαμπ. Παρεξηγημένη άραγε ταινία όπως και η ίδια η Μαρία Αντουανέτα (σύμφωνα με την Κόπολα αλλά και μερίδα ιστορικών); Ο χρόνος θα δείξει. Για δύο ώρες βυθιζόμαστε μέσα στη χλίδα, τον τζόγο, το ανελέητο shopping, τα πανάκριβα φορέματα, τα ξέφρενα πάρτυ και τα πολύχρωμα εδέσματα. Παρακολουθούμε τη ζωή μιας ανέμελης έφηβης που γίνεται βασίλισσα χωρίς να το πολυκαταλάβει, το ίδιο παθητικά με εκείνη και με τη συνοδεία ενός μοντέρνου soundtrack. Βασική πλοκή δεν υπάρχει, ούτε δραματουργικές κορυφώσεις. Δεν είναι επίσης μια straight βιογραφία και το ιστορικό πλαίσιο είναι σχεδόν αόρατο. Τι είναι; Απλά μια grand tour στο παλάτι των Βερσαλιών, από την τραπεζαρία στην κρεβατοκάμαρα κι από εκεί στους διαδρόμους, τον κήπο, τα θερινά ανάκτορα και τανάπαλιν, μέσα από την αστραφτερή μεν αλλά ασφυκτική και ανιαρή ζωή μιας 19χρονης. Βασικά, εάν η Μαρία Αντουανέτα δεν κατέληγε στη γκιλοτίνα θα… πέθαινε από βαρεμάρα! Κι όμως το φιλμ δεν είναι ποτέ βαρετό (εντάξει, ίσως σε ορισμένα σημεία). Το μάτι χορταίνει, το αυτί ευχαριστιέται και η σκέψη δουλεύει (αλλά δεν ζορίζεται). Και ναι, αρνείται ότι είπε τη φράση «δεν έχουν ψωμί; Ας φάνε παντεσπάνι» αποδίδοντάς τη σε φήμες! Περίεργη και κάπως ιδιόρρυθμη ταινία, αλλά στα σίγουρα όχι αδιάφορη. Μ.Ν.