Με φόντο πλέον τις προεδρικές εκλογές του 2023, αν και πολύ νωρίς, το παιχνίδι χοντραίνει επικίνδυνα. Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι το ΑΚΕΛ έχει βάλει πλώρη για τις επόμενες προεδρικές εκλογές, με στόχο την εκλογή υποψηφίου που θα προέρχεται από το χώρο του ή που θα είναι κοινός υποψήφιος με άλλα κόμματα, δηλαδή το ΔΗΚΟ. Και δεν μπορεί κανένας να πείσει ότι οι τελευταίες συναντήσεις σε επίπεδο ηγεσιών των δύο κομμάτων, δεν εντάσσονται σε αυτό το πλαίσιο.
Το ΑΚΕΛ για επίτευξη του στρατηγικού του στόχου, φαίνεται πλέον ότι κινείται από πλευράς τακτική, σε δύο άξονες:
Αποδόμηση της εικόνας του νυν Προέδρου της Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη και κατ’ επέκταση του ΔΗΣΥ, και,
Δεύτερον, κτίσιμο γεφυρών προς άλλα κόμματα και κυρίως το ΔΗΚΟ, διότι από μόνο του δεν εκλέγει Πρόεδρο.
Στο πλαίσιο αυτό θεωρώ πως δεν είναι τυχαίο που το ΑΚΕΛ προσπαθεί να συντηρήσει στην επικαιρότητας τους ισχυρισμούς της μη κυβερνητικής οργάνωσης OCCRP σε βάρος του Προέδρου Αναστασιάδη και του πρώην δικηγορικού του γραφείου σε ότι αφορά τη διακίνηση ύποπτών ρωσικών κεφαλαίων και ξέπλυμα χρήματος. Το κόμμα της αριστεράς βρήκε την ευκαιρία να μετατοπίσει την αντιπολιτευτική του πολιτική σε θέματα άλλα από το κυπριακό, καθώς αυτό το διευκολύνει και στην προσπάθειά του για πιο στενές σχέσεις με το ΔΗΚΟ. ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ έχουν εντελώς διαφορετικές θέσεις στο κυπριακό και διαφορετική αντίληψη σε πολλά θέματα της οικονομίας. Και θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια και από τα δύο κόμματα για να μπορέσουν να πείσουν ότι μπορούν μέσω κοινού υποψηφίου Προέδρου να είναι η εναλλακτική πρόταση για την επόμενη διακυβέρνηση της χώρας. Εάν, επομένως, οι συναντήσεις των ηγεσιών των δύο κομμάτων προς αυτό στοχεύουν, θα ξεκαθαρίσει τους επόμενους μήνες.
Στο όλο όμως παζλ υπάρχει ένας παράγοντας που μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες. Και δεν είναι άλλο από το κυπριακό. Εάν οι προσπάθειες για επίλυση του προβλήματος επαναρχίσουν και προχωρήσουν, τότε δύσκολα θα μπορέσουν να πορευτούν μαζί ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ. Και το κυπριακό είναι ένα θέμα που θα κρίνει και τις συμμαχίες στις επόμενες προεδρικές εκλογές. Το «κλειδί» κρατά όμως ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και κατ’ επέκταση ο ΔΗΣΥ. Εάν όλα πάνε κατ’ ευχή και το πρόβλημα οδηγηθεί σε λύση, τότε θα είμαστε μπροστά σε ένα άλλο σκηνικό. Ο Πρόεδρος και το κόμμα του θα έχουν τον πρώτο λόγο στις πρώτες ομοσπονδιακές εκλογές. Αν από την άλλη οι προσπάθειες καταλήξουν σε ναυάγιο και πάλι Προεδρικό και ΔΗΣΥ θα έχουν το προβάδισμα. Δεν θα είναι δύσκολο να γίνει από το σημερινό κυβερνητικό στρατόπεδο κίνηση προς τις θέσεις της αντιπολίτευσης των κομμάτων που δεν υποστηρίζουν λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ), δηλαδή το ΔΗΚΟ (και κατά δεύτερο την ΕΔΕΚ). Το έκαναν και σε παλαιότερες εποχές και σε πιο δύσκολές συνθήκες και κέρδισαν τις εκλογές τρεις φορές, δύο με τον Γλαύκο Κληρίδη και μία με το Νίκο Αναστασιάδη.
Γνωστό είναι όμως το γήπεδο και στο ΑΚΕΛ. Που τρεις φορές εξέλεξε στην προεδρία της Δημοκρατίας τον πρόεδρο του ΔΗΚΟ. Αρχικά τον Σπύρο Κυπριανού και μετέπειτα τον Τάσο Παπαδόπουλο, μετά, βέβαια, που «άλλαξε ο άδρωπος, σιόρ»… 
Τελικά όμως σε αυτό τον τόπο δεν γίνεται τίποτα την ώρα που πρέπει γι’ αυτό και πολλά κακά μας ταλαιπωρούν δεκάδες χρόνια τώρα. Το κυπριακό δεν το λύσαμε ή τουλάχιστον δεν δοκιμάσαμε να τρέξουμε το τελευταίο μίλι, τρεις τουλάχιστον φορές, για να μην χαθούν ή να κερδηθούν οι επικείμενες προεδρικές εκλογές. Το 1993 που ο ΔΗΣΥ, με τη βοήθεια ΔΗΚΟ, εξέλεξε τον Γλαύκο Κληρίδη στη θέση του Βασιλείου, το 2003 όταν το ΑΚΕΛ υποστήριξε τον τότε πρόεδρο του ΔΗΚΟ Τάσο Παπαδόπουλο και δεν έδωσε στον Κληρίδη διορία μερικών ακόμα μηνών για να ολοκληρώσει τις προσπάθειες για το σχέδιο Ανάν και μόλις πρόσφατα ο Πρόεδρος Αναστασιάδης που, από πολλούς μήνες προηγουμένως, «πάρκαρε το κυπριακό για τις προεδρικές εκλογές του 2018» (ανεπίσημα λόγια στελέχους του ΔΗΣΥ μήνες πριν το ναυάγιο στο Κραν Μοντάνα). 
Υπάρχει, όμως, ένα σημαντικό ερώτημα: Ο Βασιλείου ήθελε δεύτερη πενταετία για να προσπαθήσει να διανύσει το τελευταίο μίλι, αλλά δεν του δόθηκε. Ο Κληρίδης τρίτη θητεία αλλά τον έβγαλε νοκ άουτ ο Τάσσος «που άλλαξε ο άδρωπος». Ο Αναστασιάδης που είναι στη δεύτερη και τελευταία του θητεία (τουλάχιστον έτσι μας είπε ο ίδιος), λέτε να αποτολμήσει να επιχειρήσει να διανύσει αυτό το τελευταίο μίλι του κυπριακού; Και μάλιστα μόνος του, χωρίς το ΑΚΕΛ; 
 

Κατά και των ΜΜΕ;
● Σε μια από τις πολλές ανακοινώσεις του, το ΑΚΕΛ καταφέρετε και εναντίον των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, επειδή, λέει, δεν το ακολούθησαν στο θέμα των ισχυρισμών κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας.
● «Σ’ αυτή τη σιωπή συμμετέχουν η πλειοψηφία των ΜΜΕ, αλλά και τα κόμματα, τα οποία -πλην του ΑΚΕΛ- δεν λένε τίποτα ούτε και ζητούν καμία εξήγηση. Σε άλλη ευνομούμενη χώρα, το θέμα θα είχε ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων», ανέφερε το ΑΚΕΛ στην ανακοίνωσή του με ημερομηνία 26 Αυγούστου.
● Τα ΜΜΕ δεν ακολούθησαν όμως διότι, σε τέτοια μεγάλα θέματα -αν πράγματι είναι μεγάλα, θα πρέπει να υπάρχει πλήρης τεκμηρίωση. Ξεκάθαρη και αδιαμφισβήτητη. Και το ΑΚΕΛ προτού ανοίξει θέμα θα έπρεπε να είχε στην κατοχή του όλα τα στοιχεία και να τα δημοσιοποιήσει. Τότε όλα τα ΜΜΕ θα ακολουθούσαν και ο Πρόεδρος θα βρισκόταν πραγματικά σε δύσκολη θέση. Εάν έχει αυτά τα στοιχεία ας τα δημοσιοποιήσει έστω και τώρα. Εάν όχι, είναι καιρός να ρίξει τους τόνους. 
● Και είναι επίσης καιρός να προβληματιστεί το ΑΚΕΛ κατά πόσο το ωφελεί αυτός ο ακραίος αντιπολιτευτικός τόνος που χρησιμοποιεί. Εκτός εάν συνειδητά απευθύνεται μόνο στους δικούς του οπαδούς και μάλιστα τους πιο φανατικούς.