Ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου ουκ ολίγες φορές το απέδειξε ότι έχει χ…σμένη την Κυπριακή Δημοκρατία και το πολιτικό της προσωπικό. Οι χαρακτηρισμοί του για τον Νίκο Αναστασιάδη δεν είναι προσβλητικοί για το πρόσωπο του Προέδρου και μόνο – ούτε και νομιμοποιούνται οι όποιοι χαιρέκακοι πανηγυρισμοί στην πλευρά μας για αντιπολιτευτικούς και μόνο λόγους ή για λόγους αυτοδικαίωσης. Οι τουρκικοί χαρακτηρισμοί προσβάλλουν αυτή καθ’ αυτή την Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία λυσσαλέα πολεμά το τουρκικό πολιτικό κατεστημένο. Δεν γνωρίζω αν ο Πρόεδρος έχει τη διάθεση να ασχοληθεί με ποιους έχει απέναντί του και με ποιες στοχεύσεις ώστε να επιτρέπει στον εαυτό του να κάνει μαζί τους χαλαρή κουβέντα για ζητήματα άκρως σοβαρά, που αφορούν πτυχές του κυπριακού προβλήματος. Γιατί πολύ απλά τα βρίσκει στην πορεία μπροστά του και είναι υποχρεωμένος να πείσει και τον πλέον καλόπιστο παρατηρητή τι θέλει και ποιες είναι οι στοχεύσεις του στο Κυπριακό. Το γκριζάρισμα είναι μια από τις στοχεύσεις της Άγκυρας. Η δική μας πλευρά θα πρέπει να θέλει και θα πρέπει να επιδιώκει ξεκάθαρες θέσεις και τέτοιες να είναι και οι στοχεύσεις της για να μην αφήνουν κανένα περιθώριο για παρερμηνείες, για γκριζάρισμα θέσεων, ούτε και να δημιουργεί χώρο για τις τουρκικές παρεμβάσεις που και συνεχείς είναι και σταθερές ως το ζητούμενο.
Το χθεσινό άρθρο του Τουρκοκύπριου δημοσιογράφου Σενέρ Λεβέντ υπό τον τίτλο «Πώς έπεσες σε αυτή την παγίδα Νίκο;», που δημοσιεύθηκε στον «Πολίτη», λέει πολλά. Και προκαλεί ουκ ολίγους προβληματισμούς. Υποδεικνύει, μεταξύ άλλων, ο κ. Λεβέντ απευθυνόμενος προσωπικά στον Πρόεδρο: « (…)Ποιον να πιστέψουμε τώρα; Εσένα; Ή τον Τσαβούς; Τώρα θα σε φάει ο Άντρος που παραμονεύει. Δεν θα σε πιστέψει καθόλου. Θα πιστέψει τον Τσαβούς, αλλά εσένα δεν θα σε πιστέψει. Κοίτα, δεν πίστεψε ακόμα και αυτά που είπες για τον Ακιντζί. Θα έρθει και θα ρωτήσει και τον Ακιντζί, λέει. Και αυτός δεν ξέρει τι να κάνει. Αντί να ρωτήσει τον Ακιντζί, γιατί δεν ρωτάει τον Τσαβούς; (…) Μην πέσεις ξανά σε εκείνη την παγίδα! Κατ’ ιδίαν συνάντηση. Είναι αλήθεια ότι εσύ κάνεις μεσημβρινή ανάπαυση, αλλά πάλι εγώ σε θεωρώ ξύπνιο πολιτικό. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι έφυγες ηττημένος από το τουρνουά της Λουτ. Ο κ. Γκουτέρες θα το εκτιμήσει. Μην ανησυχείς! Εσύ έκανες ό,τι ήταν να κάνεις. Συμπεριφέρθηκες γενναιόδωρα. Είπες να δώσουμε ένα μερίδιο 30%. Τι άλλο να γίνει. Η μισή σου πατρίδα είναι στα χέρια του κατακτητή. Και εσύ θα του δώσεις και εκατομμύρια ευρώ από πάνω. Λίγο είναι; Ας σκεφτεί όποιος απορρίπτει αυτό το αγαθό. (…) Ο Τσαβούς δεν είναι φίλος μου, Νίκο. Είναι δικός σας φίλος, δικός σου. Του Άντρου. Του Στυλιανίδη. Προσβλήθηκε και ο δικός μας πληθυσμός στον βορρά από το σύνδρομο της Στοκχόλμης, αλλά μου φαίνεται ότι εσείς ερωτευτήκατε πιο πολύ από εμάς τον δήμιο σας».
Τα γραφόμενα του Σενέρ Λεβέντ ας μην σπεύσουν να τα προσπεράσουν οι αποδέχτες τους. Καλό θα ήταν να βασανίσουν τις σκέψεις τους, να προβληματιστούν για τα επόμενα βήματα που είναι άκρως καθοριστικά για ό,τι μέχρι σήμερα είναι η Κυπριακή Δημοκρατία. Που δεν είναι ασπίδα προστασίας μόνο των Ελληνοκυπρίων, είναι και των Τουρκοκυπρίων που νιώθουν το σχοινί στον βρόγχο τους, αλλά τολμούν και τα λένε για να τα ακούει και ο κατακτητής…
