ΕΙΔΙΚΑ αυτές τις μέρες που η οίηση του Σουλτάνου προκαλεί Ανατολή και Δύση με το μόνιμνο –και– κατά των Κούρδων:
— Δεν ανεχόμαστε τρομοκράτες στα σύνορα της Μεγάλης Τουρκίας. Θα τούς εξαλείψουμε!
στην ημικατεχόμενη Κύπρο –ανήμερα της 21ης του Οκτώβρη– ανάποδη η ανάγνωση –και– των Οκτωβριανών:
— Ήταν μαξιμαλιστικοί οι στόχοι μας!
Με τέτοια και παρόμοια νομίζουν τα παιδιά και τα εγγόνια των εραστών της Ελευθερίας ότι μπορούν να δικαιολογήσουν –ετεροχρονισμένα– τη συμφιλίωσή τους με την τριπλή κατοχή. Είναι απίστευτα τα δικαιολογητικά που επικαλούνται και το ένδυμα που τα ντύνουν, για να ισχυριστούν:
— Είμαστε η αδύνατη πλευρά. Τι μπορούμε να κάνουμε;
Τάχα ρωτούν ενώ σκόπιμα δεν απαντούν. Σαφέστατο το υπονοούμενο και αναμενόμενη η απάντηση:
— Αφού είμαστε η αδύνατη πλευρά, μοναδική η επιλογή: Υποχώρηση έως την ταπείνωση!
(Είναι φανερό ότι οι –δήθεν– μαξιμαλιστικοί στόχοι ενοχοποιούνται με λογικό και χρονικό άλμα. Δεν αναφέρονται –μόνο– στα Οκτωβριανά του 1931, αλλά υπηρετούν τα ηττημένα μυαλά που έχουν αποφασίσει το πνίξιμο κάθε μορφής Αντίστασης.)
Λοιπόν, ξανά:
Δεν ήταν μαξιμαλιστές στους στόχους τους οι παππούδες. Απλώς, τα… μινιμαλιστικά εγγόνια τους πρέπει να ντύσουν με ένδυμα «επιστημονικό» τις αντιπαροχές και τα διαπιστευτήριά τους.
Καθώς ενοχλούνται οι μινιμαλιστές από επετείους που συνδέονται με τον πόθο της Απελευθέρωσης, γιατί –υποχρεωτικά– υπενθυμίζουν ποιοι ήμασταν και πού κατρακυλήσαμε, κυκλωμένοι από –πάσης φύσης– αντιστροφές και διαστροφές.
Με τους πρωταγωνιστές μιας λαθεμένης πορείας να επιμένουν ότι στραβός είναι ο γιαλός,
όπως –ετεροχρονισμένα– επιμένουν ότι φταιν οι στόχοι, και όχι οι αποπροσανατολισμένοι αποστάτες!
— Δεν ανεχόμαστε τρομοκράτες στα σύνορα της Μεγάλης Τουρκίας. Θα τούς εξαλείψουμε!
στην ημικατεχόμενη Κύπρο –ανήμερα της 21ης του Οκτώβρη– ανάποδη η ανάγνωση –και– των Οκτωβριανών:
— Ήταν μαξιμαλιστικοί οι στόχοι μας!
Με τέτοια και παρόμοια νομίζουν τα παιδιά και τα εγγόνια των εραστών της Ελευθερίας ότι μπορούν να δικαιολογήσουν –ετεροχρονισμένα– τη συμφιλίωσή τους με την τριπλή κατοχή. Είναι απίστευτα τα δικαιολογητικά που επικαλούνται και το ένδυμα που τα ντύνουν, για να ισχυριστούν:
— Είμαστε η αδύνατη πλευρά. Τι μπορούμε να κάνουμε;
Τάχα ρωτούν ενώ σκόπιμα δεν απαντούν. Σαφέστατο το υπονοούμενο και αναμενόμενη η απάντηση:
— Αφού είμαστε η αδύνατη πλευρά, μοναδική η επιλογή: Υποχώρηση έως την ταπείνωση!
(Είναι φανερό ότι οι –δήθεν– μαξιμαλιστικοί στόχοι ενοχοποιούνται με λογικό και χρονικό άλμα. Δεν αναφέρονται –μόνο– στα Οκτωβριανά του 1931, αλλά υπηρετούν τα ηττημένα μυαλά που έχουν αποφασίσει το πνίξιμο κάθε μορφής Αντίστασης.)
Λοιπόν, ξανά:
Δεν ήταν μαξιμαλιστές στους στόχους τους οι παππούδες. Απλώς, τα… μινιμαλιστικά εγγόνια τους πρέπει να ντύσουν με ένδυμα «επιστημονικό» τις αντιπαροχές και τα διαπιστευτήριά τους.
Καθώς ενοχλούνται οι μινιμαλιστές από επετείους που συνδέονται με τον πόθο της Απελευθέρωσης, γιατί –υποχρεωτικά– υπενθυμίζουν ποιοι ήμασταν και πού κατρακυλήσαμε, κυκλωμένοι από –πάσης φύσης– αντιστροφές και διαστροφές.
Με τους πρωταγωνιστές μιας λαθεμένης πορείας να επιμένουν ότι στραβός είναι ο γιαλός,
όπως –ετεροχρονισμένα– επιμένουν ότι φταιν οι στόχοι, και όχι οι αποπροσανατολισμένοι αποστάτες!
