Παλιότερα στα σχολεία, το παιδί που είχε διακεκομμένη δομή λόγου, τον λέγαμε «κε-κε» και γελούσαμε. Πολλοί ήταν και εκείνοι που τον μιμούνταν περιπαικτικά. Οι πιο παλιοί θα θυμούνται ότι ακόμα και σε παλιές ελληνικές ταινίες, όπως κορόιδευαν τον «τρελό του χωριού», έτσι και «δούλευαν» ψιλό γαζί εκείνους που τραύλιζαν.
 
Σήμερα ευτυχώς, έχουν αλλάξει τα πράγματα και ο απαράδεκτος αυτός διασυρμός έχει σχεδόν εκλείψει. Αυτό, εκτός των άλλων, συμβαίνει και επειδή η γνώση του προβλήματος ήρθε να εκπορθήσει την άγνοια, η οποία πάντοτε σε τέτοιες περιπτώσεις δημιουργεί έως και ακρότητες.
 
Έτσι, η Παγκόσμια Ημέρα για τον Τραυλισμό καθιερώθηκε το 1998, με πρωτοβουλία του καλιφορνέζου ακτιβιστή Μάικλ Σούγκαρμαν κι έκτοτε γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 22 Οκτωβρίου.
 
Στόχος αυτής της Μέρας, International Stuttering Awareness Day,  είναι η ευαισθητοποίηση του κοινού, η ενημέρωση των γονέων και των προσώπων που τραυλίζουν στις σύγχρονες απόψεις για τον τραυλισμό και τη θεραπεία του, η ευαισθητοποίηση και ενημέρωση των εκπαιδευτικών, των παιδιάτρων, των θεραπευτών και των λοιπών επαγγελματιών ψυχικής υγείας και κυρίως, το «άνοιγμα» της συζήτησης για ένα θέμα που πολλοί «αποφεύγουν».
 
Ο τραυλισμός είναι μία από τις διαταραχές στη ροή και τη δομή του λόγου, με ψυχογενή αιτιολογία. Παρουσιάζεται ως διακοπή της χρονικής ροής του λόγου από ασυντόνιστες κινήσεις του μυϊκού συστήματος της αναπνοής, της παραγωγής της φωνής και της άρθρωσης του λόγου. Η διαταραχή αυτή μπορεί να συμβαίνει στην αρχή ή στο μέσο του λόγου, άλλοτε με επαναλήψεις μεμονωμένων φθόγγων, συλλαβών ή λέξεων (π.χ. μημημημητέρα-κλονικός τραυλισμός) κι άλλοτε με επίμονο κόμπιασμα, με κόλλημα σε ένα φθόγγο (π.χ. μμμμητέρα-τονικός τραυλισμός), που για να το ξεπεράσει ο τραυλός κάνει προσπάθειες με όλη του τη δύναμη.
 
Υπολογίζεται ότι οι πάσχοντες από τραυλισμό ξεπερνούν τα 60 εκατομμύρια παγκοσμίως.