Η Νέα Υόρκη απαγόρευσε την παραγωγή και πώληση φουά γκρα, λόγω του βάναυσου τρόπου με τον οποίο παράγεται. Συγκεκριμένα, τα πτηνά (πάπιες, χήνες) ταΐζονται μέχρι σκασμού ώστε να διογκωθεί το συκώτι τους και στη συνέχεια… (ας το αφήσουμε καλύτερα).
Ενδεχομένως να υπάρχει μια υποκρισία σε αυτό, αφού δεν ενοχλεί η θανάτωση και η κατανάλωση των πτηνών, αλλά ο τρόπος θανάτωσής τους. Κι όμως ακόμα και στη δολοφονία υπάρχει μια ηθική.
Ο Μπαγκντάντι, ηγέτης του Ισλαμικού Κράτους, ήταν ένα αιμοβόρο κτήνος, ο οποίος ευθυνόταν για τον θάνατο πολλών αθώων ανθρώπων. Και πολλοί θα ένιωσαν ανακούφιση στο άκουσμα του θανάτου του. Ίσως να ένιωσαν και πιο ασφαλείς, έστω κι αν αυτό αποτελεί ψευδαίσθηση, αφού τη θέση του θα πάρουν άλλοι κι ο κόσμος δεν θα γίνει καλύτερος.
Ωστόσο, όταν ακούς και βλέπεις τον Αμερικανό Πρόεδρο να αγγέλλει τον θάνατό του, με τον τρόπο που το έκανε, δεν μπορείς να μη φρίξεις. Μία μακάβρια περιγραφή, με τρομακτικές λεπτομέρειες και χαρακτηρισμούς. Και ένα ύφος λες και βρίσκεται σε παμπ, μεθυσμένος και περιγράφει τα κατορθώματά του στο κυνήγι. Κι όμως, αναφέρεται στον θάνατο ενός ανθρώπου, όποιος κι αν είναι αυτός, και τον θάνατο των τριών παιδιών του. Και τον ακούει όλος ο πλανήτης.
Την επομένη δε, δεν διστάζει να σηκώσει το γάντι σε σχόλιο με φωτομοντάζ από την παρασημοφόρηση τάχα σκύλου και να δηλώσει πως όντως θα παρασημοφορήσει τον σκύλο που κυνήγησε στο τούνελ τον Μπαγκντάντι αναγκάζοντάς τον να ανατιναχθεί παρασέρνοντας στον θάνατο τρία από τα παιδιά του (όπως τουλάχιστον δήλωσε ο Τραμπ).
Δεν είναι να λυπάται κανείς για τον θάνατο ενός ατόμου όπως ο Μπαγκντάντι, ωστόσο είναι επικίνδυνο να συμμερίζεται κάποιος τον ηλίθιο κυνισμό του Τραμπ. Την ασέβειά του στον νεκρό, όποιος κι αν ήταν αυτός. Ακόμα κι αν χαρακτηριστεί υποκρισία, δεν ενοχλεί η ίδια η δολοφονία, αλλά ο τρόπος εξαγγελίας της. Από την ελληνική μυθολογία ξέρουμε πως οι θεοί τιμούσαν τα σώματα των νεκρών και επιθυμούσαν να θάβονται με ταφικές τελετές. Αποτελεί όνειδος για την ανθρωπότητα το ήθος του Αμερικανού Προέδρου και το γεγονός πως όσο εκτιθόμαστε σε τέτοιου είδους συμπεριφορές τείνουμε να τις συνηθίζουμε, να τις δικαιολογούμε, ακόμα και να τις υιοθετούμε και να τις αναπαράγουμε. Όχι, δεν είναι φυσιολογικό να απολαμβάνεις τον θάνατο ενός ανθρώπου, όποιος κι αν ήταν αυτός. Δεν μπορείς να χαίρεσαι τόσο πολύ και να το δείχνεις με τέτοιο τρόπο, έστω κι αν αποτελεί επιτυχία.
