Γίναμε συνώνυμο της διαπλοκής και της διαφθοράς. Μέχρι στο Χόλιγουντ έφτασε η χάρη μας ή καλύτερα η κατάντια μας, με την Κύπρο να αποτελεί σημείο αναφοράς στον κινηματογράφο ως φορολογικός παράδεισος και πλυντήριο για ξέπλυμα χρήματος. Η Κύπρος αναφέρεται και ως παράδειγμα προς αποφυγήν σε ευρωπαϊκά συνέδρια και φόρουμ για τη διαφθορά, ενώ η Κομισιόν μας έχει βάλει στο στόχαστρό της για τα «χρυσά» διαβατήρια που μοιράζουμε πέρα-δώσε έναντι €2,5 εκατ. σε κάθε καρυδιάς καρύδι από όλα τα μήκη και πλάτη της Γης. Στις μπίζνες με τα «χρυσά» διαβατήρια και το πρώην δικηγορικό γραφείο του Προέδρου Αναστασιάδη, το οποίο ελέγχεται για ξέπλυμα δισεκατομμυρίων ευρώ. Επί τούτου, αναμένουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το πόρισμα της έρευνας που βρίσκεται σε εξέλιξη από τη ΜΟΚΑΣ.
Και να ‘ταν μόνο αυτά; Βουλευτές καταθέτουν και ψηφίζουν κατά παραγγελία νόμους προκειμένου να εξυπηρετήσουν πρώτα και κύρια τα συμφέροντα τα δικά τους και ύστερα των συγγενών, των φίλων, των ημετέρων… Πολιτικοί είναι υποχείρια επιχειρηματιών και ρασοφόρων, υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι που καταδικάστηκαν για διαφθορά και δωροδοκία αποφυλακίστηκαν πρόωρα με νομοθεσία που ψήφισαν κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους οι συναγωνιστές και οι σύντροφοί τους στη Βουλή, μεγαλοδικηγόροι εκτίουν τις ποινές φυλάκισής τους σε σουίτες νοσοκομείων, με άνωθεν διαταγές και οδηγίες.
Η υπόθεση του πρώην υπουργού Εσωτερικών Ντίνου Μιχαηλίδη που βρέθηκε στη φυλακή για ξέπλυμμα χρήματος είναι αρκούντως ενδεικτική για το τι ισχύει μέχρι και σήμερα: Ενόσω βρισκόταν στην πολιτική, απολάμβανε πλήρη ασυλία, δεν τον άγγιζε κανείς. Γεγονός που ανάγκασε τον τότε κυβερνητικό εκπρόσωπο, Χρήστο Στυλιανίδη, να παραιτηθεί από αντίδραση και ευθιξία.
Κυκλοφορούν, ακόμη, ελεύθεροι οι πρωταγωνιστές του μεγαλύτερου πολεοδομικού σκανδάλου στα χρονικά της Κύπρου. Αναφέρομαι, βεβαίως, στις 80 και βάλε κατοικίες που ανεγέρθηκαν πάνω σε λίμνη στο Πισσούρι, την οποίαν κάποιοι γνωστοί-άγνωστοι την είχαν μπαζώσει προηγουμένως. «Πέραν του ενός τρίτου των κατοικιών όπως και ένα ολόκληρο συγκρότημα κατοικιών με σοβαρές ζημιές, που αναγέρθηκαν στην προβληματική από πλευράς υπεδάφους περιοχή, πωλήθηκαν από πολύ γνωστή εταιρεία ανάπτυξης γης» αναφέρει σε επιστολή του προς τον υπουργό Εσωτερικών ο Γενικός Ελεγκτής Οδυσσέας Μιχαηλίδης. Κανένας, όμως, δεν ενόχλησε αυτή την «πολύ γνωστή εταιρεία ανάπτυξης γης».
Τι και εάν κτίστηκαν παράνομα και χωρίς άδειες δύο πρόσθετοι ορόφοι σε χλιδάτο ξενοδοχείο της Αγίας Νάπας; Τα διατάγματα κατεδάφισης εκδίδονται όπως φαίνεται μόνο γι’ αυτούς που δεν έχουν πλάτες. Όπως η περίπτωση του έρμου συνταξιούχου από την Πάφο, ο οποίος, με βάση δικαστική απόφαση της περασμένης εβδομάδας, είναι υποχρεωμένος να κατεδαφίσει το μικρό παρεκκλήσι που έκτισε προς εκπλήρωση τάματος που είχε κάμει για σοβαρό πρόβλημα υγείας της κόρης του, διότι δεν είχε εξασφαλίσει προηγουμένως άδεια οικοδομής.
Τι σημασία έχει αν μοίραζαν μίζες διευθυντές και μέτοχοι εργοληπτικών εταιρειών για έργα του ΣΑΠΑ; Αντί να δικαστούν, κατέθεσαν ως μάρτυρες κατηγορίας και συνεχίζουν να λαμβάνουν έργα του Δημοσίου σαν να μη συμβαίνει τίποτε. Το δε αρμόδιο πειθαρχικό Σωμα, το Συμβούλιο Εργοληπτών, στο οποίο παρεμπιπτόντως συμμετέχουν και τρεις εργολήπτες, προσπαθεί να τους δικάσει από το 2016.
Aμ, το άλλο που τα παιδιά δικαστών του Ανωτάτου Δικαστηρίου εργάζονται σε ένα και μόνο μεγάλο δικηγορικό γραφείο. Λέτε να έτυχε;
Και για κερασάκι στην τούρτα αφήσαμε τις ίδιες τις διαπιστώσεις του Γενικού Εισαγγελέα Κώστα Κληρίδη: «Το πολιτικό και το οικονομικό συμφέρον και όφελος συνεχίζει να είναι γνώμονας των πράξεων και αποφάσεων διαφόρων κέντρων εξουσίας. Εξουσίας, η οποία πολλές φορές συμπλέει και συμπράττει με τον αδικοπραγούντα και η οποία ασκείται κατά τρόπο προστατευτικό και συγκαλυπτικό έναντί του, περιλαμβανομένης σε κάποιες περιπτώσεις και της λήψης νομοθετικών μέτρων που αποτρέπουν, εμποδίζουν ή περιορίζουν τον ουσιαστικό έλεγχο, ο οποίος θα οδηγούσε στην αποκάλυψη κακώς εχόντων. (…) Παντού, σχεδόν, στο δημόσιο τομέα, όπου υπάρχει θέμα οικονομικού συμφέροντος ή δυνατότητας απόκτησής του, υπάρχει και διαφθορά…».
Aμ, το άλλο που τα παιδιά δικαστών του Ανωτάτου Δικαστηρίου εργάζονται σε ένα και μόνο μεγάλο δικηγορικό γραφείο. Λέτε να έτυχε;
Και για κερασάκι στην τούρτα αφήσαμε τις ίδιες τις διαπιστώσεις του Γενικού Εισαγγελέα Κώστα Κληρίδη: «Το πολιτικό και το οικονομικό συμφέρον και όφελος συνεχίζει να είναι γνώμονας των πράξεων και αποφάσεων διαφόρων κέντρων εξουσίας. Εξουσίας, η οποία πολλές φορές συμπλέει και συμπράττει με τον αδικοπραγούντα και η οποία ασκείται κατά τρόπο προστατευτικό και συγκαλυπτικό έναντί του, περιλαμβανομένης σε κάποιες περιπτώσεις και της λήψης νομοθετικών μέτρων που αποτρέπουν, εμποδίζουν ή περιορίζουν τον ουσιαστικό έλεγχο, ο οποίος θα οδηγούσε στην αποκάλυψη κακώς εχόντων. (…) Παντού, σχεδόν, στο δημόσιο τομέα, όπου υπάρχει θέμα οικονομικού συμφέροντος ή δυνατότητας απόκτησής του, υπάρχει και διαφθορά…».
Πιάσαμε πάτο σ’ αυτήν τη νήσο της διαφθοράς και των αγίων, αλλά εμείς καμωνόμαστε ότι δεν συμβαίνει τίποτε.
Υ.Γ.: Και στο δικό μου σινάφι καταγράφονται παρασπονδίες. Έχουμε και μεις παράσιτα, διαπλεκόμενους δημοσιογράφους και διαπλεκόμενα ΜΜΕ που πέρασαν στην απέναντι όχθη και υπηρετούν πιστά αυτούς που θα έπρεπε, υποτίθεται, να ελέγχουν, όπως προστάζει, άλλωστε, το «λειτούργημά» μας.
