Σήμερα, 20 Νοεμβρίου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Η σχετική Σύμβαση, για τα δικαιώματά του, περιέχει 54 άρθρα και είναι το πλέον αποδεκτό κείμενο για τα ανθρώπινα δικαιώματα διεθνώς. Δύο μόνο χώρες στον κόσμο δεν έχουν επικυρώσει τη Σύμβαση αυτήν: η Σομαλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Ολόκληρη η στήλη σήμερα, με αποσπάσματα από τη Σύμβαση και με επιλογή αποφθεγμάτων, είναι αφιερωμένη στο Παιδί.
Άρθρο 2-1. Τα συμβαλλόμενα κράτη υποχρεούνται να σέβονται τα δικαιώματα, που αναφέρονται στην παρούσα Σύμβαση και να τα εγγυώνται σε κάθε παιδί που υπάγεται στη δικαιοδοσία τους, χωρίς καμία διάκριση φυλής, χρώματος, φύλλου, γλώσσας, θρησκείας, πολιτικών η άλλων πεποιθήσεων του παιδιού ή των γονέων του ή των νομίμων εκπροσώπων του ή της εθνικής, εθνικιστικής ή κοινωνικής καταγωγής τους, της περιουσιακής τους κατάστασης, της ανικανότητάς τους, της γέννησής τους ή οποιασδήποτε άλλης κατάστασης.
«Κάθε παιδί φέρνει το μήνυμα ότι ο Θεός δεν έχει αποθαρρυνθεί ακόμα από τον άνθρωπο.» – Ταγκόρ, 1861-1941, Ινδός λογοτέχνης, Νόμπελ 1913.
Άρθρο 3 -3. Τα συμβαλλόμενα κράτη μεριμνούν ώστε η λειτουργία των οργανισμών, των υπηρεσιών και των ιδρυμάτων που αναλαμβάνουν παιδιά και που είναι υπεύθυνα για την προστασία τους να είναι σύμφωνη με τους κανόνες που έχουν θεσπιστεί από τις αρμόδιες Αρχές, ιδιαίτερα στον τομέα της ασφάλειας και της υγείας και σε ό,τι αφορά τον αριθμό και την αρμοδιότητα του προσωπικού τους, καθώς και την ύπαρξη μιας κατάλληλης εποπτείας.
«Τα καλύτερα δώρα που μπορείς να κάνεις στα παιδιά σου είναι οι ρίζες της υπευθυνότητας και τα φτερά της ανεξαρτησίας.» – Denis Waitley, 86, Αμερικανός συγγραφέας αυτοβοήθειας
Άρθρο 10-1. Σύμφωνα με την υποχρέωση των συμβαλλόμενων κρατών, δυνάμει της παραγράφου 1 του άρθρου 9, κάθε αίτηση από ένα παιδί ή από τους γονείς του για την είσοδο σε ένα συμβαλλόμενο κράτος ή την έξοδο από αυτό με σκοπό την οικογενειακή επανένωση αντιμετωπίζεται από τα συμβαλλόμενα κράτη με θετικό πνεύμα, ανθρωπισμό και ταχύτητα. Τα συμβαλλόμενα κράτη φροντίζουν επιπλέον ώστε η υποβολή μιας τέτοιας αίτησης να μην επισύρει δυσμενείς συνέπειες για τον αιτούντα ή για τα μέλη της οικογένειάς του.
«Στους Έλληνες έχουν εξουσία οι Αθηναίοι, στους Αθηναίους εγώ, σ’ εμένα η γυναίκα μου, στη γυναίκα μου το παιδί. Έτσι ο γιος μου έχει την ανώτατη εξουσία στην Ελλάδα.» – Θεμιστοκλής, 525-461 π.Χ., Αθηναίος πολιτικός & στρατιωτικός.
Άρθρο 16 – 1,2: Κανένα παιδί δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο αυθαίρετης ή παράνομης επέμβασης στην ιδιωτική του ζωή, στην οικογένειά του, στην κατοικία του ή στην αλληλογραφία του, ούτε παράνομων προσβολών της τιμής και της υπόληψής του. Και το παιδί δικαιούται να προστατεύεται από τον νόμο έναντι τέτοιων επεμβάσεων ή προσβολών.
«Υπερασπίσου το παιδί, γιατί, αν γλυτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα» – Από το τραγούδι «Κάποτε θα ’ρθουν», του Μίκη Θεοδωράκη, σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, και ερμηνεία Παύλου Σιδηρόπουλου. (https://youtu.be/qlwuTYBWbcE).
Άρθρο 19 – 1: Τα συμβαλλόμενα κράτη λαμβάνουν όλα τα κατάλληλα νομοθετικά, διοικητικά, κοινωνικά και εκπαιδευτικά μέτρα, προκειμένου να προστατεύσουν το παιδί από κάθε μορφή βίας, προσβολής ή βιαιοπραγιών σωματικών ή πνευματικών, εγκατάλειψης ή παραμέλησης, κακής μεταχείρισης ή εκμετάλλευσης, συμπεριλαμβανόμενης της σεξουαλικής βίας, κατά τον χρόνο που βρίσκεται υπό την επιμέλεια των γονέων του ή του ενός από τους δύο, του ή των νομίμων εκπροσώπων του ή οποιουδήποτε άλλου προσώπου στο οποίο το έχουν εμπιστευθεί.
«Αν θέλεις τα παιδιά σου να μεγαλώσουν σωστά, να τους αφιερώνεις τον διπλάσιο χρόνο και να τους δίνεις τα μισά λεφτά.» – Abigail Van Buren, 1918-2013, Αμερικανίδα αρθρογράφος.
Άρθρο 24 – 1 γ: Τα συμβαλλόμενα κράτη (…) δεσμεύονται να αγωνιστούν κατά της ασθένειας και της κακής διατροφής και μέσα στα πλαίσια της στοιχειώδους περίθαλψης, με την εφαρμογή –ανάμεσα στα άλλα– της ήδη διαθέσιμης τεχνολογίας και με την παροχή θρεπτικών τροφών και καθαρού πόσιμου νερού, λαμβάνοντας υπόψη τους κινδύνους της μόλυνσης του φυσικού περιβάλλοντος.
«Το μεγαλύτερο βάρος για ένα παιδί είναι να ζήσει τη ζωή των γονιών του.» – Καρλ Γιουνγκ, 1875-1961, Ελβετός ψυχίατρος.
Πηγές:
https://www.unric.org/el/index.php?option=com_content&view=article&id=26232&Itemid=33&showall=1
