Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές για το πρόωρο αυτών των εκλογών και για το ότι θα ήταν μια μακρά και ατελείωτη προεκλογική περίοδος. Κουραστική για το εκλογικό Σώμα. Ακόμα και οι ίδιοι οι υποψήφιοι έχουν κατ’ επανάληψη υποστηρίξει πως η προεκλογική ξεκίνησε πολύ πρόωρα. Εμείς θα προσθέσουμε ότι ο προεκλογικός του 2023 είχε ξεκινήσει πριν από ένα χρόνο.
Βρισκόμαστε σήμερα τρεις και κάτι μήνες πριν από την ημέρα των εκλογών. Χρονική περίοδος κατάλληλη για να έχουμε ήδη ενώπιόν μας ολοκληρωμένες προτάσεις και θέσεις υποψηφίων. Και επί αυτών των προτάσεων να διεξάγονται και οι σχετικές συζητήσεις στα τηλεοπτικά κανάλια, αλλά και ευρύτερα μέσα στην κοινωνία.
Αντί για συζήτηση επί θεμάτων ουσίας επιχειρείται μια στοχευμένη προσπάθεια να μετατραπεί ολόκληρος ο προεκλογικός σε έναν απέραντο τοίχο σελίδας κοινωνικής δικτύωσης, όπου ο καθένας αναζητά τη δική του στιγμή δημοσιότητας. Στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις (προεδρικές και βουλευτικές) που επιχειρήθηκε ένας παράλληλος προεκλογικός μέσα από τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, η αποτυχία όσων επιδίωξαν να κινηθούν μέσω αυτής της οδού, καλά γνωστή αφού απέτυχαν στον στόχο τους, όπως φάνηκε εκ του εκλογικού αποτελέσματος.
Τώρα, επιχειρούν να μεταφέρουν τις συζητήσεις που διεξάγονται σε επίπεδο κοινωνικής δικτύωσης μέσα από τις τηλεμαχίες. Με κάποιους υποψήφιους να αναλαμβάνουν να παίξουν αυτό τον ρόλο, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι το εγχείρημά τους δεν θα πλήξει κανένα άλλο παρά μόνο τους ίδιους. Γιατί πέραν εκείνων που αλληλοσυγχαίρονταν με τις αναρτήσεις τους στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, όλοι οι άλλοι δεν τους ακολουθούν.
Φαίνεται πως κάποιοι δυσκολεύονται να αντιληφθούν πως άλλο είναι ένας υποψήφιος να είναι δυναμικός και άλλο να χρησιμοποιεί λάσπη για να δείξει δυναμισμό. Δεν είναι έτσι που κερδίζει στήριξη και ούτε μια ανάλογη τακτική θα οδηγήσει σε συσπείρωση προς την κατεύθυνση που κάποιοι επιθυμούν. Πόσο δε όταν το θέμα που χρησιμοποιείται για να πληγεί ο αντίπαλος προσπαθούν να το χρησιμοποιήσουν δύο ιδεολογικά αντίθετα στρατόπεδα. Προφανώς γιατί αμφότεροι θεωρούν ότι εξυπηρετούνται κατ’ ανάλογο τρόπο, ξεχνώντας ότι μπορεί στο τέλος να διερωτηθεί κάποιος που τους παρακολουθεί εξ αποστάσεως ότι μπορεί να υπάρχει και συμπαιγνία καθότι τους ενώνει ένας «κοινός εχθρός».
Και επειδή κάποια στιγμή οι Κύπριοι νομοθέτες αποφάνθηκαν πως έπρεπε να απαγορευθεί η από τηλεοράσεως αρνητική διαφήμιση, θα πρέπει να χρησιμοποιούνται οι τηλεμαχίες γι’ αυτό τον σκοπό; Αν είναι έτσι να πάμε πίσω στις πρακτικές της δεκαετίας του ’90, όταν ακόμα επιτρεπόταν η αρνητική διαφήμιση. Θα ήταν και πιο οικονομικά ωφέλιμο για τα κανάλια και γενικά για όλα τα Μέσα Ενημέρωσης. Τουλάχιστον θα πλήρωναν για να πλήξουν πολιτικούς αντιπάλους, αντί να το κάνουν δωρεάν εκμεταλλευόμενοι τον χρόνο που τους προσφέρουν τα τηλεοπτικά κανάλια για να παρουσιάσουν και να συζητήσουν θέσεις και προτάσεις.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο πρώτος που λερώνεται με τη λάσπη είναι αυτός που την πιάνει στο χέρι του για να τη ρίξει απέναντι. Έτσι και στην προκειμένη περίπτωση ο πρώτος που πλήττεται από μια ανάλογη τακτική είναι αυτός που επιχειρεί να πάρει τη συζήτηση αλλού. Γιατί είναι του ίδιου τις προτάσεις που κανείς δεν θα θυμάται. Θα μείνει μόνο ότι ο υποψήφιος αυτός έριξε αυτή την ατάκα. Ούτε τι είπε για το Κυπριακό, ούτε τι είπε για την οικονομία κ.λπ.
Μπορεί, λοιπόν, να είπαμε ότι αυτός ο προεκλογικός να ξεκίνησε πρόωρα και να συνεχίζεται για πολλούς τώρα μήνες, αλλά κινδυνεύει να φτάσουμε στις κάλπες και οι προτάσεις των υποψηφίων να μην έχουν αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης. Γιατί, εάν ο στόχος κάποιων είναι να μη γίνει συζήτηση επί προτάσεων, αυτό δεν θα πλήξει μόνο τους αντιπάλους τους αλλά και τους ίδιους, γιατί και οι δικές τους προτάσεις θα μείνουν καλυμμένες από τη λάσπη. Τη δική τους λάσπη, όχι κάποιων άλλων.
