Το ΑΚΕΛ επισημοποίησε με απόφαση της συνδιάσκεψής του, χίλια άτομα, την επιλογή Μαυρογιάννη για τη διεκδίκηση της προεδρίας της Δημοκρατίας. Το 90% με το οποίο εγκρίθηκε η επιλογή Μαυρογιάννη σημαίνει πολλά, σημαίνει και τίποτε.
Θεωρώ πως και η ηγεσία του ΑΚΕΛ και ο ίδιος ο υποψήφιος γνωρίζουν πως η αποδοχή του μέσα στο κόμμα σκάρφάλωσε στο 90% επειδή… έτσι έπρεπε να γίνει, μετά την απόφαση της Γραμματείας, του Πολιτικού Γραφείου, της Κεντρικής Επιτροπής και όσων συμμετείχαν στις συνεδριάσεις των τοπικών κομματικών ομάδων.
Θεωρώ πως ο κ. Μαυρογιάννης γνωρίζει πως μια μεγάλη μερίδα των μελών του ΑΚΕΛ και μια ακόμα μεγαλύτερη ομάδα από την ευρύτερη κατηγορία των ψηφοφόρων ή απλών φίλων ή -έτι περισσότερο- επικριτών του εξ αριστερών (ό,τι πιο βολικό), θα ήθελαν μια υποψηφιότητα που θα μπορούσε να υποσχεθεί πιο ριζοσπαστιστές αλλαγές. Και ότι μια μικρή αλλά όχι αμελητέα ομάδα από τα μέλη του ΑΚΕΛ επιμένουν και μετά την απόφαση της συνδιάσκεψης να μην στηρίζουν Μαυρογιάννη και μια ακόμα μεγαλύτερη ομάδα από τους εξωκομματικούς φίλους ή εν δυνάμει φίλους του ΑΚΕΛ επίσης δεν προτίθενται, σήμερα που μιλάμε, να τον ψηφίσουν. Κάποιοι λένε, με ενθουσιασμό, πως θα ψηφίσουν Αχιλλέα, χωρίς να πολυκαταλαβαίνω γιατί. Έχει tattoo του Τσε και δεν μας το λέει; Έχει σίζον της Ομόνοιας από τα πέτρινα χρόνια; Ήταν στην Προοδευτική φοιτητής; Ένας αγαπημένος, μη κομματικός, φίλος, απόλυτα απογοητευμένος και έμπλεος αηδίας απ’ όσα συμβαίνουν στη μακαρία νήσο, μου είπε βράδυ Σαββάτου «θα ψηφίσω Αχιλλέα τζιαι να παν να…». Να παν, φίλε. Να παν. Σε καταλαβαίνω. Το θέμα είναι πού νομίζεις πως θα πάει η ψήφος σου. Ποια αξία χρήσης θα έχει.
Το ξαναέγραψα, θα το ξαναγράψω. Έχουμε υποχρέωση να είμαστε δίκαιοι με τους υποψήφιους. Ιδιαίτερα με τον κ. Μαυρογιάννη.
Διότι τον κ. Νεοφύτου τον ξέρουμε και τον ακούμε να υποστηρίζει με πάθος τα αποτελέσματα της σημερινής διακυβέρνησης, να μας ζητά να δώσουμε με την ψήφο μας συνέχεια στην… σταθερότητα, συνεπώς δεν υπάρχει κάτι να καταλάβουμε γύρω από το ποιος είναι και τι πρεσβεύει. Έχουμε κάθε δικαίωμα να πούμε «no thanks».
Ο κ. Χριστοδουλίδης θέλει να μιλά αορίστως με την κοινωνία, χωρίς να μας ξεκαθαρίζει πού το πάει. Θα ανακοινώσει το πρόγραμμά του το φθινόπωρο, οπότε θα περιμένουμε να ακούσουμε και να κρίνουμε, αν και το ότι δεν έχει εκφράσει την παραμικρή κριτική για τη δεκαετή διακυβέρνηση του ΔΗΣΥ και του κ. Αναστασιάδη δεν μπορεί παρά να είναι για την ώρα επαρκής λόγος για όσους τάσσονται στην αντιπολίτευση να του πουν και αυτού «no thanks».
Ο κ. Μαυρογιάννης είναι μια διαφορετική περίπτωση. Αν για τον κ. Χριστοδουλίδη όλοι λένε «εν καλό παιδί», για τον Μαυρογιάννη άμα προσπαθήσεις να τον «κόψεις» από τη φάτσα και τον τρόπο που μιλά θα πεις «εν καλό πλάσμα». Και διάβασε και Καβάφη και πολλούς άλλους. Σεβαστό. Όμως, και ο Τάκης απέναντι είναι καλό πλάσμα, διαβάζει μανιωδώς ό,τι κινείται στα σάιτ και τα ΜΚΔ, είναι και με την Ομόνοια, αλλά για Πρόεδρος δεν κάμνει.
Θέλω να πω ό,τι λέει και ο τίτλος αυτού του σημειώματος: Είναι η ώρα να μιλήσει ο κ. Μαυρογιάννης. Το ΑΚΕΛ το ξέρουμε. Με τα πολλά καλά και τα πολλά κακά του. Ο υπογράφων λέει και το εννοεί πως «πάλε καλά που υπάρχει και το ΑΚΕΛ», παρότι σπάζουν νεύρα κάποτε κάποιες τοποθετήσεις του και η ψηφοθηρική επιλογή του να απαρνείται ανομολόγητα την ιδεολογία όσων το οικοδόμησαν. Από το ‘26.
Τον κ. Μαυρογιάννη δεν τον ξέρουμε. Ναι, φαίνεται «καλό πλάσμα», αλλά δεν αρκεί.
Οφείλει να μας πει τι δεν του αρέσει από την κοινωνία στην οποία ζούμε. Τι αηδιάζει, αν αηδιάζει και αυτός, απ’ όσα συνθέτουν τη σημερινή κυπριακή πραγματικότητα. Τι θέλει να αλλάξει. Σε ποιους τομείς θέλει να αλλάξει πράγματα και καταστάσεις. Με ποιους θα επιχειρήσει να τα αλλάξει.
Δεν πρέπει να βιαστεί. Το ΑΚΕΛ επέλεξε έναν υποψήφιο που δεν έχει ακόμα πρόγραμμα. Οκ. Αυτός δεν είναι λόγος να βιαστεί ο κ. Μαυρογιάννης και να παρουσιάσει ένα πρόγραμμα κατώτερο των περιστάσεων ή των δυνατοτήτων του. Μας χρωστά να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να παρουσιάσει ένα πρόγραμμα που επιτέλους θα μπορέσει να εμπνεύσει. Διότι το 90% μπορεί να σημαίνει πολλά, μπορεί να σημαίνει και τίποτε.
