Με ξέφρενους ρυθμούς προελαύνει η ακρίβεια, η οποία, όπως και η πανδημία, αν θέλουμε να βρούμε ομοιότητα, εξελίσσεται απρόβλεπτα και χωρίς ορίζοντα τέλους. Τα σενάρια της παίζουν σε βάθος χρόνου. Καθόλου δεν φαντάζει παροδικό φαινόμενο. Το γεγονός μάλιστα ότι πλακώνει με ένα ανελέητο τρόπο μετά από μια ασήκωτη οικονομική κρίση και τα φοβερά κτυπήματα της πανδημίας, προκύπτει ως μια μεγάλη δοκιμασία για την κοινωνία ευρύτερα, όχι μόνο στην Κύπρο αλλά παγκοσμίως. Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι έρχεται να δώσει την χαριστική βολή στις πιο ευάλωτες ομάδες που σήμερα δεν είναι δυσεύρετες…
Τα τελευταία στοιχεία που δίνει η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία (Eurostat) αποκαλύπτουν όψεις μιας πραγματικότητας που μόνο συνθλίβει… Από όποια ανάγνωση κι αν γίνουν, μόνο σοκ και πανικό προκαλούν, τουλάχιστο για τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα και για όλο εκείνο το φάσμα του πληθυσμού που οι συνθήκες εξαθλίωσης έγιναν γι’ αυτό ένα γνώριμο περιβάλλον, τόσο αφιλόξενο… Άλλωστε ας μην γίνεται λόγος για μεσαία στρώματα γιατί η «σάρωσή» τους αποτελεί μια άλλη πραγματικότητα των καιρών. Ενδημούν τελικά τέτοια φαινόμενα ως άλλη πανδημία που «σκοτώνουν» την αχαλίνωτη παγκοσμιοποίηση και αποδεικνύουν την χρεοκοπία της.
Ειδικότερα η Κύπρος – σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat – σπάζει τα δικά της ρεκόρ και οδεύει ακάθεκτη. Ξεπερνώντας κάθε προηγούμενο τον Απρίλη ο πληθωρισμός σκαρφάλωσε στο 8,6% σε σύγκριση με 7,5% στην ευρωζώνη. Ατιθάσευτοι οι δείκτες αποτυπώνονται και στα στοιχεία του περασμένου Μαρτίου. Καταγράφεται και εδώ σημαντική άνοδος του πληθωρισμού στην Κύπρο κατά 3,1% σε σύγκριση με την ευρωζώνη που η αύξηση των πληθωριστικών πιέσεων συγκρατήθηκε στο 0,6%. Ευτυχώς που τον Απρίλιο μας προσπερνούν η Εσθονία (4,1%) και η Μάλτα (3,3%). Έτσι για να μην νιώθουμε μοναξιά… Ιδιαίτερα το σκαρφάλωμα του δείκτη ακρίβειας στον ηλεκτρισμό και στα καύσιμα σε διψήφια ποσοστά αποτυπώνεται σ’ αυτό που λέμε ποιότητα ζωής. Δεν είναι πλέον ρητορικό το θέμα της ακρίβειας, αλλά το φλέγον θέμα της καθημερινότητας που συζητιέται από σαλόνια έως τα καφενεία. Οι πολίτες και κυρίως οι ευάλωτες ομάδες πληθυσμού νιώθουν ότι απλά «δεν βγαίνουν»… Εδώ δεν μιλάμε για την ντομάτα και κάποια άλλα κηπευτικά που ανέβηκαν κάποια λεπτά του σεντ, που άλλοτε φιγούραραν ως θέμα, αλλά για την απελπισία και το σοκ που είναι τα συναισθήματα που μοιράζονται οι άνθρωποι γύρω μας, καθώς έχουν πάρει φωτιά οι τιμές όχι μόνο στα καύσιμα αλλά και στα βασικά είδη που βρίσκονται σ’ όλα τα ράφια των υπεραγορών. Είναι πολλών εκείνων των οποίων οι αντοχές βρίσκονται επικίνδυνα στα όρια τους.
Το πρόβλημα μπορεί να μην είναι κυπριακό αλλά δεν παύει ν’ αποτελεί γόνιμο έδαφος για τάσεις εκδήλωσης φαινομένων και μιας ανεξέλεγκτης αισχροκέρδειας, η οποία παίρνει απροκάλυπτα πλήρεις στροφές σ’ αυτόν εδώ τον τόπο όσο κι αν δίνονται διαβεβαιώσεις. Όσο λογικό φαντάζει η απρόσκοπτη λειτουργία της ούτω καλούμενης ελεύθερης αγοράς, πολύ περισσότερο αποτελεί υποχρέωση του κράτους σ’ αυτούς τους καιρούς έκτακτης ανάγκης ν’ απλώνει τολμηρά δίκτυ προστασίας και προπαντός να βάζει φρένο σε αυθαιρεσίες. Διαφορετικά ας απολαμβάνουμε τις τιμητικές θέσεις στις οποίες μας κατατάσσει και η Eurostat και που τόση τιμή μας περιποιούν…
