Μας κάνει εντύπωση η ευκολία με την οποία διάφοροι υποψήφιοι δίνουν υποσχέσεις σε συντεχνίες και άλλους (για νέες παροχές), διότι πιστεύουν ότι έτσι θα προσελκύσουν ψηφοφόρους. Σε μια προσπάθεια να επιτύχουν τον στόχο τους, δεν λογαριάζουν το κόστος που εμείς οι υπόλοιποι, εκτός συντεχνιών και άλλων σωμάτων πίεσης, θα επωμιστούμε.
Επειδή αυτή η περίοδος είναι «ό,τι ζητήσεις θα πάρεις», διερωτούμαστε εάν είναι ο κατάλληλος χρόνος να πιέσουμε για τη διόρθωση του σαθρού νόμου περί κοινοχρήστων.
Εάν δημιουργηθεί ένας σύνδεσμος «Κοινοχρήστων», είμαστε σίγουροι ότι θα έχει μέλη κάποιες χιλιάδες, διότι είναι χιλιάδες οι αγοραστές και ενοικιαστές που είναι εγκλωβισμένοι, που διέπονται από έναν νόμο ο οποίος δεν μπορεί να εφαρμοστεί, με αποτέλεσμα ολόκληρα κτήρια να καταρρέουν από έλλειψη συντήρησης, προκαλώντας επιπλέον προβλήματα (κοινωνικά και οικονομικά) μεταξύ των κατόχων και την ανάλογη μείωση της αξίας των μονάδων τους.
Έχουμε βιώσει πέντε κυβερνήσεις που εμείς ως γραφείο διαμαρτυρόμαστε επί του θέματος, με τους εκάστοτε υπουργούς Εσωτερικών να συμφωνούν για την ανάγκη διόρθωσης του νόμου, αλλά τίποτε επί της ουσίας. Έγινε μια προσπάθεια με κατάθεση πρότασης νόμου από την Ελένη Μαύρου (ΑΚΕΛ) και τον Μάριο Μαυρίδη (ΔΗΣΥ) επί του θέματος, αλλά παρέμεινε στα συρτάρια και αντιλαμβανόμαστε ότι έχει αποσυρθεί. Τι κρίμα!
Εάν υποθέσουμε ότι το 20%-30% των κατόχων των μονάδων διατηρούν (είτε ως ιδιοκτήτες, είτε ως ενοικιαστές) διαμερίσματα/γραφεία (ντόπιοι και ξένοι), το πρόβλημα είναι τεράστιο. Εφόσον υπάρχει ενδιαφέρον για προσέλκυση νέων ψηφοφόρων (εάν αυτός είναι ο στόχος), η δημιουργία μιας ομάδας πίεσης λοιπόν από ιδιώτες, developers, ξένους και ντόπιους επενδυτές, μέσα από ένα σύνδεσμο «κοινοχρήστων», θα είχε κατά τον δικό μας υπολογισμό γύρω στις 40-50.000 μέλη.
Ο σύνδεσμος αυτός θα μπορούσε να προσφέρει νομική βοήθεια εάν του ζητηθεί, μέσω δικών του νομικών, και να ενεργεί ως ομάδα πίεσης επί των θεμάτων που τον αφορούν (όπως και χρεώσεις δημοτικών φόρων, κλπ), ενώ θα κατέθετε απόψεις σε συζητήσεις/προτάσεις νομοσχεδίων και άλλων εγγράφων που υποβάλλονται στη Βουλή και αλλού επί του θέματος.
Μεταξύ άλλων, η πρόταση μας προβλέπει πως καμία ενοικίαση/πώληση/υποθήκευση ακινήτου δεν θα μπορεί να λάβει χώρα εκτός εάν παρουσιαστεί πιστοποιητικό από τη διαχειριστική επιτροπή ότι η μονάδα αυτή δεν οφείλει κοινόχρηστα.
Το ποσό των κοινοχρήστων πρέπει να αποτελεί χρέος προς τη διαχειριστική επιτροπή, η οποία θα μπορεί να εισπράξει με πώληση, αφού λάβει την άδεια πώλησης (από ειδικό Δικαστήριο Κοινοχρήστων, με συνοπτικές διαδικασίες) της μονάδας, προς είσπραξη της οφειλής της, έχοντας πάντοτε υπόψη ότι ο οφειλέτης ενοικιαστής είναι ο κύριος οφειλέτης, με την υπάρχουσα νομοθεσία να επιβαρύνεται και ο εγγεγραμμένος ιδιοκτήτης/αγοραστής. Οποιοσδήποτε ενδιαφερόμενος/ένοικος οφείλει να πληρώσει τα κοινόχρηστα του είτε συμφωνεί είτε όχι και εάν πιστεύει ότι αδικείται να αποταθεί στο ειδικό Δικαστήριο Κοινοχρήστων για απόφαση. Ακριβώς το αντίθετο που συμβαίνει σήμερα δηλαδή, που πληρώνουν οι καλοπληρωτές και η διαχειριστική επιτροπή κυνηγά τους κακοπληρωτές για χρόνια (και εν τω μεταξύ ουδείς καλοπληρωτής δέχεται να καλύπτει τους υπόλοιπους κακοπληρωτές με ελπίδα τη μελλοντική είσπραξη).
Ασφαλώς χρειάζεται η αλλαγή της νομοθεσίας.
Εναλλακτικά της προσφυγής σε δικαστήριο, οι διαφορές κοινοχρήστων θα μπορούσαν να ανατεθούν σε ειδικό διαιτητή (για παράδειγμα το ΕΤΕΚ) για απόφαση υπό τη μορφή της διαιτησίας, εντός διαστήματος 30 ημερών από την αίτηση/υποβολή απαιτήσεων.
Εάν υποθέσουμε, λοιπόν, αγαπητοί αναγνώστες, ότι υπάρχει ενδιαφέρον για αρκετές μονάδες και προσθέτουμε εδώ και το ενδιαφέρον των τραπεζών, ασφαλιστικών εταιρειών, επενδυτών κλπ, γίνεται αντιληπτό ότι είναι δυνατή η δημιουργία αυτού του συνδέσμου.
Θα αναμένουμε και πιστεύουμε ότι έχουμε καθυστερήσει την εφαρμογή της ιδέας. Όμως υπάρχει και το μέλλον.
Αντώνης Λοΐζου & Συνεργάτες Λτδ – Εκτιμητές Ακινήτων
Πωλητές Ακινήτων & Διαχειριστές Έργων Ανάπτυξης
