Κάποιες φορές είναι για να εκνευρίζεσαι με αυτά που ακούς και διαβάζεις και αυτή τη στιγμή που γράφω ειλικρινά δεν είμαι σίγουρη αν πρέπει να ασχοληθώ με τα πανηγύρια κάποιων, κατά τ’ άλλα αξιοσέβαστων επιστημόνων (και το εννοώ) οι οποίοι διαλαλούν ότι η πανδημία τελειώνει, τη στιγμή που η Κύπρος καταγράφει 2.500-3.000 κρούσματα την ημέρα και ο Φεβρουάριος ακολουθεί κατά πόδας τον Ιανουάριο σε θανάτους ανθρώπων που μολύνονται από τον κορωνοϊό, ή αν πρέπει να το πιάσω από το ΓεΣΥ και όσους έχουν πάρει θάρρος και μας επικαλούνται κιόλας υποστηρίζοντας ότι το Σύστημα απέτυχε και οδηγείται στην καταστροφή.
Αρχίζω λοιπόν από τα της πανδημίας και υπενθυμίζω απλά ότι και οι τρεις χώρες που έχουν προχωρήσει σε άρση όλων των περιορισμών, Αγγλία, Δανία και Σουηδία, έχουν πράξει κατά τον ίδιο τρόπο δυο-τρεις φορές μέχρι τώρα από την ημέρα έναρξης της πανδημίας, με αποτέλεσμα να τους τρίξει τα δόντια ο κορωνοϊός και να επιστρέψουν στην εκ νέου επιβολή μέτρων. Διερωτώμαι κιόλας ποια μέτρα να καταργηθούν. Οι ανεμβολίαστοι αυτή τη στιγμή έχουν το μεγαλύτερο πρόβλημα αλλά αποτελούν μόνο το 15% του ενήλικα πληθυσμού. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του, αν και κατά την άποψή μου πλέον δεν υπάρχει λόγος για αυτό τον διαχωρισμό. Είναι και αστείο.
Υπενθυμίζω, επίσης, ότι κάποιοι μας έλεγαν στα μέσα Δεκεμβρίου, πως το κύμα της «Όμικρον» θα κρατήσει έξι εβδομάδες. Βρισκόμαστε στην 7η εβδομάδα από τότε και ο αριθμός των ημερήσιων κρουσμάτων σταθεροποιήθηκε στα 2.500, ο αριθμός των νοσηλευομένων στους 200 και ο αριθμός των θανάτων έχει πάρει την άνω βόλτα, δυστυχώς.
Αν πρέπει να αναπροαρμόσουμε τα μέτρα που σήμερα βρίσκονται σε ισχύ; Σαφώς και πρέπει. Γιατί η πανδημία δεν θα φύγει αύριο το πρωί ούτε σε ένα μήνα. Γιατί η πανδημία έχει αλλάξει χαρακτήρα και χαρακτηριστικά. Γιατί δεν μπορούμε να κλείνουμε την οικονομία και να καταστρέφουμε επιχειρήσεις. Πρέπει απλά όλοι να προσαρμόσουμε τις ζωές μας στα νέα δεδομένα. Ας το κάνουμε.
Για το ΓεΣΥ, ο θυμός μου σαφώς και είναι μεγάλος. Για έναν παράξενο λόγο όταν ακούω συγκεκριμένους ανθρώπους να λένε δημόσια ότι νοιάζονται για το ΓεΣΥ θέλω να βάλω τα κλάματα. Το πολεμούν, άλλοι δημόσια και μπράβο τους, άλλοι υπογείως και παρασκηνιακά εδώ και χρόνια και τώρα βρέθηκαν να το αγαπούν και να θέλουν το καλό του.
Βρήκαν λοιπόν τώρα αφορμή την έκθεση του Γενικού Ελεγκτή, ο οποίος για να είμαστε ειλικρινείς δεν δήλωσε και ποτέ του ένθερμος υποστηρικτής του ΓεΣΥ και άρχισαν να πετροβολούν. Έπιασαν στο στόμα τους και τους οργανωμένους ασθενείς, οι οποίοι αποκάλυψαν τη λάθος διαχείριση που γίνεται από τον ΟΑΥ σε συγκεκριμένα ζητήματα, τα οποία δεν έχουν να κάνουν ούτε με τη φιλοσοφία, ούτε με την αρχιτεκτονική του ΓεΣΥ, την οποία κάποιοι μισούν αγρίως.
Μας έπιασαν και εμάς στο στόμα τους και μας χρησιμοποιούν για να εξυπηρετήσουν τον σκοπό τους. Κάτω τα χέρια. Υιοθετώ το σύνθημα της ΟΣΑΚ και τους απαντώ: Εμείς δεν πολεμάμε το ΓεΣΥ, εμείς πολεμάμε ΓΙΑ το ΓεΣΥ.
