Τελικά είναι πιο αστείοι απ΄ ό,τι φαίνονται. Για την αντιπολίτευση μιλώ, που έκατσαν και συζητούσαν στα σοβαρά το σχέδιο του Μάριου Καρογιάν, ο οποίος ήρθε ως ουράνιος αστέρας και τους έβαλε να σκέφτονται με ποιο τρόπο θα μοιράσουν την προεδρία της Βουλής. Μακριά από κάθε δημοκρατική αρχή, μακριά από τις συνταγματικές πρόνοιες, μακριά από το λαό και τη διαφάνεια. Και μακριά από την όποια πολιτική πρακτική. Λες και πήγαιναν να οργανώσουν τουρνουά ταβλιού.
Κάτι ακατανόητα έλεγαν. Να αναλάβει, λέει, την προεδρία ο Άντρος κι αν το 2023 κερδίσει το ΑΚΕΛ τις προεδρικές να παραδώσει την προεδρία της Βουλής στον Αβέρωφ, που θα περάσει στην αντιπολίτευση. «Δεν θέλαμε να μπούμε σε συνδιαλλαγές», έλεγε ο Άντρος Κυπριανού, και τελικά μπήκε στην πιο αστεία συνδιαλλαγή, και με διευθυντή τον ελισσόμενο εκ πεποιθήσεως Μάριο Καρογιάν. Και μάλιστα, αφήνοντας έξω από τη συζήτηση τον μέχρι εκείνη την ώρα πιθανό συνεργάτη του, τον Νικόλα Παπαδόπουλο. Η ΔΗΠΑ δεν ήθελε στο μέτωπο το ΔΗΚΟ. Έτσι το ΔΗΚΟ, που μέχρι εκείνη την ώρα προσανατολιζόταν είτε να ψηφίσει Άντρο, είτε να ψηφίσει Νικόλα το ΑΚΕΛ, δεν είχε ιδέα τι παιχνίδι παιζόταν πίσω από την πλάτη του.
Ο Άντρος Κυπριανού, όπως είπε ο ίδιος, θα ενημέρωνε τον Νικόλα αν δεχόταν να συμμετέχει και η ΕΔΕΚ. Η ΕΔΕΚ απέρριψε το σχέδιο, διότι θα είχε διάσπαση στην κοινοβουλευτική ομάδα λόγω άρνησης κάποιων να ψηφίσουν Κυπριανού.
Φυσικά, αν δεχόταν το σχέδιο Καρογιάν και η ΕΔΕΚ ο κ. Κυπριανού δεν θα χρειαζόταν το ΔΗΚΟ. Θα είχε αμέσως 26 ψήφους στη δεύτερη ψηφοφορία και θα εκλεγόταν – 15 ΑΚΕΛ, 4 ΕΔΕΚ, 4 ΔΗΠΑ, 3 Οικολόγοι. Και θα ήταν μόνος του ο Νικόλας με το στόμα ανοικτό να διερωτάται τι συνέβη. Ενώ τώρα διερωτούνται όλοι μαζί στην αντιπολίτευση, ενώ ο Αβέρωφ είναι κυρίαρχος του παιχνιδιού και ο Καρογιάν εισπράττει για ακόμα μια φορά τα συγχαρητήρια (και αναμένει την ανταπόδοση) του Προεδρικού για την παγίδα που διέλυσε το διαφαινόμενο μέτωπο της αντιπολίτευσης.
Το άλλο που πρέπει να ληφθεί υπόψη κατά την εκτίμηση των δυνατοτήτων των κομματικών ηγετών μας, για να ξέρουμε δηλαδή πώς συμπεριφέρονται στα δύσκολα, είναι και ο τρόπος που αντέδρασαν όταν άκουσαν τον Χρήστου του ΕΛΑΜ να αποσύρει την υποψηφιότητά του μετά από την πρώτη ψηφοφορία. Από εκείνη τη στιγμή ήταν φανερό ότι το ΕΛΑΜ είχε αποφασίσει να «πουλήσει» τις τέσσερις ψήφους του -και προφανώς δεν θα ήταν στον Άντρο- οπότε δεν θα υπήρχε τρίτη ψηφοφορία για να προλάβουν να συντονιστούν. Έπρεπε εκείνη τη στιγμή να λειτουργήσουν τα αντανακλαστικά τους και να συντονιστούν στο άψε-σβήσε. Όμως, έμειναν με το στόμα ανοικτό και περίμεναν το μοιραίο. «Σκέψου τι θα κάνουν αυτοί οι άνθρωποι όταν θα βρίσκονται στις συνομιλίες και θα τους ρίξει ο Τσαβούσογλου καμιά πρόταση να τους αιφνιδιάσει», όπως μου έλεγε η πρύτανης του κομματικού ρεπορτάζ Ανδρούλα Ταραμουντά. Έχει απόλυτο δίκαιο. Απέσυρε την υποψηφιότητα του ο Χρήστου και παρέλυσαν.
Αυτά παθαίνεις όταν κάνεις ανίερες συμμαχίες που δεν στηρίζονται σε υγιή πολιτική σκέψη, πέραν από την πολιτική υφαρπαγής θέσεων εξουσίας. Το ΑΚΕΛ και το ΔΗΚΟ, ας πούμε, βρίσκονται σε απόλυτη διαφωνία στο βασικότερο πρόβλημα του τόπου, το Κυπριακό, αλλά και σε διαμετρικά αντίθετες φιλοσοφίες στο δεύτερο βασικό πρόβλημα, την οικονομία. Και τους έδεσε μόνο η πιθανότητα συνεργασίας για να λαφυραγωγήσουν. Πρώτα με την προεδρία της Βουλής, μετά με τις δημοτικές εκλογές και μετά με τις προεδρικές εκλογές. Κι ακριβώς επειδή δεν μιλάμε για υγιείς πολιτικές, ήρθε ο Μάριος Καρογιάν και τους τίναξε στον αέρα.
Επιβεβαιώνοντας τα πονηρά σενάρια, το ΔΗΚΟ ανέφερε χτες σε ανακοίνωση ότι «ενώ αρχικώς διαφαινόταν ότι υπάρχει νικηφόρα προοπτική (σ.σ. για την υποψηφιότητα Νικόλα) λόγω θετικών ενδείξεων από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, στη συνέχεια το ΑΚΕΛ επέμεινε στην υποψηφιότητα του κ. Άντρου Κυπριανού, ίσως λόγω διαβεβαιώσεων στήριξης που είχε λάβει από άλλα κόμματα». Τα άλλα κόμματα ήταν η ΔΗΠΑ και οι Οικολόγοι. Κατά τα άλλα, έχουν και παράπονο όταν τους λέμε πως αντί να κάνουν πολιτική κάνουν μηχανορραφίες και παζάρια πίσω από τις πλάτες του λαού.
