«Ας τα προλάβουμε όσο είναι καιρός κ. Πρωθυπουργέ», επισημαίνει στον Κυριάκο Μητσοτάκη ο Α. Χατζηαντώνης.
Την ώρα που η Τουρκία έχει δεσμεύσει ολόκληρη θαλάσσια περιοχή στο κέντρο του Αιγαίου, για άσκηση με πραγματικά πυρά, λίγο έξω από την Σκύρο (ανατολικά του Νομού Μαγνησίας), περί τα τέλη Ιουνίου, η Ελλάδα πανηγυρίζει εις όλους τους τόνους, για τον καθορισμό συντεταγμένων με τη γειτονική Ιταλία, για την οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών.
 
Θεωρώ, ότι αυτή η κίνηση είναι ένα βήμα προς την ορθή κατεύθυνση. Γνωρίζουμε ωστόσο ότι αυτή η κίνηση, έχει αρχίσει να συζητείται από το… 1977. Πριν 43 χρόνια, δηλαδή.
 
Το επόμενο βήμα που οφείλει η Αθήνα να προωθήσει, είναι ο καθορισμός ΑΟΖ, μεταξύ Ελλάδος και Αιγύπτου. Αλλά, αυτή η περίπτωση, δεν είναι τόσον απλή. Ο Έλλην ΥΠΕΞ, Νίκος Δένδιας, παραδέχθηκε σε δηλώσεις του, ότι η περίπτωση με την αραβική αυτή  χώρα, δεν θα είναι τόσον απλή. Είναι αρκετά περίπλοκη, διότι προσκρούει σε διάφορες νομικές ή και πολιτικές παραμέτρους.
 
Ακούσατε ειδήσεις, στις 10 Ιουνίου, 2020; Το άκουγα και δεν το πίστευα! Επειδή, και η Άγκυρα επιδιώκει συμφωνία καθορισμού θαλασσίων ζωνών με τον Αιγύπτιο πρόεδρο Αμπντέλ Φατάχ Αλ Σίσι, άρχισαν οι… προσφορές από τον ανεκδιήγητο Σουλτάνο. Κάτι σαν ανατολίτικο παζάρι. «Σου προσφέρει 30% ο κ. Μητσοτάκης, από τα κέρδη των κοιτασμάτων; Εγώ σου προσφέρω 70%», φέρεται να είπε -παρασκηνιακά βεβαίως- ο κ. Ερντογάν, στον Αιγύπτιο ομόλογό του.
 
Άκουσα στο δελτίο τον κ. Δένδια να ειρωνεύεται την πρόταση του νεοσουλτάνου, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Είναι αέρα κουπανιστό, που υπόσχεται ο Τούρκος πρόεδρος, στον Αιγύπτιο ηγέτη».
 
Νομίζω, ωστόσο, ότι η όλη συζήτηση είναι περί όνου σκιάς. Γιατί; Απλούστατα, η Αίγυπτος δεν πρόκειται να υπογράψει οτιδήποτε για οριοθέτηση θαλάσσιας ζώνης με την Ελλάδα, από τη στιγμή που η Τουρκία αμφισβητεί την επέκταση υφαλοκρηπίδας της Αθήνας στα 12 μίλια, και θεωρεί ότι το Καστελλόριζο ουσιαστικά δεν υπάρχει. Μία θέση, που όπως έχω διαβάσει στον Τύπο, συμμερίζεται και το Κάιρο.
Συνάγοντας.
 
Η Ελλάς έπρεπε να έχει προχωρήσει σε καθορισμό ΑΟΖ με την Κύπρο και την Αίγυπτο, εδώ και καιρό. Γιατί δεν το έπραξε; Απλά, δεν θέλει να χαλάσει το… καλό κλίμα στις σχέσεις της με την Άγκυρα. Ναι, αλλά αυτά τα προβλήματα θα τα βρίσκει μπροστά της, όσο παρέρχεται ο χρόνος. Και φυσικά, το τουρκο-λυβικό μνημόνιο είναι εκεί. Με τον φίλο της Τουρκίας Σάρατζ, να ενισχύει τις θέσεις του στη Σύρτη και την Τρίπολη της Λιβύης. Εκεί που ευρίσκονται τα πλούσια κοιτάσματα μαύρου χρυσού. Και, προς το παρόν ελέγχονται από τον στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ.
 
Ας μην είμαστε, λοιπόν, επιμηθείς, κύριε πρωθυπουργέ. Καλύτερα να προετοιμαζόμαστε με πάσα προσοχή, ως προμηθείς. Και σε νομικό επίπεδο, αλλά και σε στρατιωτικό.