Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία μας θυμίζει τον μαύρο Ιούλη του 1974, όταν η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο, διέπραξε εγκλήματα πολέμου και εκτόπισε 200,000 Έλληνες από τις εστίες τους. Φέτος η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ επέβαλαν βαριές κυρώσεις στη Ρωσία για την εισβολή της στην Ουκρανία. Για 48 χρόνια η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ συμπεριφέρονται, ωσάν να μην έγινε η τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
Ας κάνουμε, λοιπόν, κάποιες λογικές υποθέσεις. Ας φανταστούμε, ότι η Κ.Δ. δεν έθετε ΒΕΤΟ στην επιβολή κυρώσεων για τη Ρωσία, αλλά δήλωνε ότι η ίδια δεν θα εφαρμόσει την απαγόρευση των πτήσεων, επειδή ο τουρισμός της στηρίζεται στην άφιξη Ρώσων τουριστών, που τώρα θα επισκέπτονται το κατεχόμενο τμήμα μέσω Τουρκίας.
Ας υποθέσουμε, ότι η Κ.Δ. δήλωνε ότι θα συνέχιζε να τιμά τις συμφωνίες με τη Ρωσία για ελλιμενισμό και εξυπηρέτηση πολεμικών της Ρωσίας σε λιμάνια της, για να μπορεί να αγοράζει εξαρτήματα από τη Ρωσία για συντήρηση των ρωσικών οπλικών συστημάτων. Θα τόνιζε κιόλας, ότι αναγκάστηκε να αγοράσει τα ρωσικά οπλικά συστήματα, για άμυνα, επειδή ο τουρκικός στρατός εισέβαλε στην Κ.Δ. και για 48 χρόνια κατέχει έδαφός της, που είναι και έδαφος της Ε.Ε. Θα τόνιζε ακόμα ότι ήταν αναγκασμένη να κάμει την αγορά, επειδή για πολλά χρόνια οι χώρες του ΝΑΤΟ της είχαν εμπάρκο στην προμήθεια όπλων.
Ας υποθέσουμε, ότι τόνιζε ότι θα τηρούσε όλα τα μέτρα, που σχετίζονται με τη λειτουργία των τραπεζών και θα αφαιρούσε την άδεια λειτουργίας τράπεζας ρωσικών συμφερόντων. Θα τηρούσε επίσης όλα τα μέτρα για τις εμπορικές σχέσεις με τη Ρωσία. Ότι θα απαγόρευε σε Ρώσους ολιγάρχες να χρησιμοποιούν την Κύπρο για τις οικονομικές τους δραστηριότητες, έστω και αυτοί γίνονταν δεκτοί στην Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ.
Ας υποθέσουμε, ότι η Κ.Δ. θα υπενθύμιζε στους εταίρους της Ε.Ε. την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974, όλα τα εγκλήματα και τις δολοφονίες που διέπραξε, την εκδίωξη του 200.000 χιλιάδων κατοίκων και τον σφετερισμό των περιουσιών τους και θα τους υπενθύμιζε ότι η Τουρκία διαπράττει κατά συρροή και για 48 χρόνια το διεθνές έγκλημα του εποικισμού και της αλλαγής του δημογραφικού χαρακτήρα της Κ.Δ.
Ας υποθέσουμε, ότι τους υπενθύμιζε όλα αυτά τα γεγονότα και ας τους ζητούσε απλώς να καταδικάσουν την τουρκική εισβολή, χαρακτηρίζοντας την με τον ίδιο τρόπο που χαρακτηρίζουν την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Και ας τους ζητούσε να δηλώσουν, ότι η Τουρκία συνεχίζει την εισβολή της στην ΑΟΖ της Κ.Δ. παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο.
Ας υποθέσουμε, ότι η Κ.Δ. δήλωνε ότι καταδικάζει την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, ότι εγκρίνει τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, αλλά ότι θα ακολουθούσε τις ενέργειες της Τουρκίας στο θέμα των πτήσεων και του τουρισμού από τη Ρωσία.
Ας υποθέσουμε ότι η Κ.Δ. δήλωνε ότι θα εφάρμοζε γενικώς όλες τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, αν η Ε.Ε. ενέκρινε ψήφισμα, που αναγνώριζε ότι η Κύπρος ήταν θύμα παρόμοιας εισβολής με την Ουκρανία, ότι εξαιτίας της εισβολής τα 2/3 του πληθυσμού της είναι πρόσφυγες, ότι ο εισβολέας σφετερίζεται τις περιουσίες τους και ότι κατ’ εξακολούθηση συνεχίζει να διαπράττει για 48 χρόνια το έγκλημα του εποικισμού των κατεχομένων εδαφών της Κ.Δ. και από το 2004 και της Ε.Ε.
Είμαι βέβαιος ότι τα κόμματα που ψήφισαν τον νόμο Ακκιντζί και που επιδιώκουν να βρουν λύση με την Τουρκία που θέλει δύο κράτη με κυριαρχική ισότητα, θα διαφωνούσαν κάθετα με αυτές τις ενέργειες. Θα διαφωνούσαν, γιατί θα άλλαζαν το κλίμα των συνομιλιών. Θα διαφωνούσαν γιατί θα διεκδικούσαμε μια λεκτική τουλάχιστον αναγνώριση του δικαίου μας. Θα διαφωνούσαν, γιατί η Τουρκία θα γινόταν πιο αδιάλλακτη, (Άραγε υπάρχει μεγαλύτερη αδιαλλαξία, από αυτή που δείχνει) και θα απομακρυνόταν η περίπτωση επανέναρξης των συνομιλιών για λύση ΔΔΟ.
Ναι αλλά για πρώτη φορά η Κ.Δ. μετά το 2004 θα ύψωνε το ανάστημα του δικαίου της και θα σταματούσε τη συμπεριφορά του καλού παιδιού. Και αν δεν κέρδιζε οτιδήποτε και στο τέλος αναγκαζόταν να υποκύψει, θα προξενούσε κάποιο προβληματισμό και τουλάχιστον θα τάραζε τα νερά της ακύμαντης θάλασσας της υποκρισίας, που ακολουθούν η Ε.Ε. και ο Γ.Γ. του ΟΗΕ. Κι αυτό θα ήταν μια σημαντική επιτυχία.
Τώρα που ξαναζούμε τη συμφορά της εισβολής και τα κατ’ εξακολούθηση διεθνή εγκλήματα της Τουρκίας, ας υπερασπιστούμε με την άρνησή μας το δίκαιο, την Ιστορία και την αξιοπρέπειά μας. Αν αυτό θα αποτελεί εκβιασμό, ας ζητήσουμε να μας συγχαρούν, όπως κάνουν, όταν η Τουρκία εκβιάζει τη Δύση και το σύμπαν κινητοποιείται για να ικανοποιήσουν τις εκβιαστικές απαιτήσεις της.
