Διάβασα την είδηση την Τετάρτη το βράδυ και νόμισα ότι τα μέσα ενημέρωσης κάνουν πλάκα. Ήμουν λίγο ζαλισμένος από τον Covid, που με ταλαιπωρούσε μια βδομάδα, τη σκόνη, αλλά και από τις διαδοχικές βίντεο κλήσεις της εργάσιμης (από το σπίτι) ημέρας. Η Πρωταπριλιά ήταν πάνω από ένα μήνα πριν. Κοίταξα, όμως, και ημερολόγιο για καλό και για κακό. Τελικά δεν έκαναν πλάκα τα μίντια. Ο Ερσίν Τατάρ, ο τετραπέρατος αυτός ηγέτης των Τουρκοκυπρίων, ούτε λίγο, ούτε πολύ, απεφάνθη σε τουρκική εφημερίδα ότι οι Ελληνοκύπριοι προμηθεύτηκαν επιθετικά όπλα, αξίας 300 εκατομμυρίων ευρώ, για να χύσουν τουρκοκυπριακό αίμα. Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, ο άνθρωπος μιλούσε σοβαρά. Δεν γνωρίζω, βέβαια, αν πραγματικά πιστεύει μια απύθμενη βλακεία αυτού του είδους. Μεταξύ μας, όμως, δεν θα το απέκλεια, λαμβάνοντας υπόψη το τι έχει πει αυτό σαΐνι της πολιτικής τα τελευταία χρόνια.
Ακούστηκε και το ενδεχόμενο, να προετοιμάζει ο Τατάρ, με τις δηλώσεις αυτές, το έδαφος για να δικαιολογήσει μια στρατιωτική επιχείρηση στο νότο, αν και όποτε έλθει αυτή η ώρα. Ούτε αυτό μπορεί να αποκλειστεί, με δεδομένη την απρόβλεπτη σκέψη (για το θέσω κομψά) του Ταγίπ Ερντογάν και την τυφλή προθυμία του Τατάρ να τον υπακούσει. Πολύ αμφιβάλω, όμως, ότι η Τουρκία θα θελήσει να χαντακωθεί κατ’ αυτό τον τρόπο, τώρα που έχει σοβαρά αναβαθμιστεί ο ρόλος της, ως χώρα μεσολαβητής στο ουκρανικό. Υποψιάζομαι, λοιπόν, ότι το απόφθεγμα πως «οι Ελληνοκύπριοι προσπαθούν να σύρουν την Κύπρο πίσω στο χάος πριν το 1974», είναι προϊόν της αστείρευτης οξυδέρκειας και στρατηγικής σκέψης του Τουρκοκύπριου ηγέτη. Να τον χαίρονται οι ψηφοφόροι του.
Καλό αστείο ήταν και το «συνέδριο» της ΕΔΕΚ του περασμένου Σαββατοκύριακου, που επανεξέλεξε τον Μαρίνο Σιζόπουλο στην προεδρία του κινήματος (ο θεός να το κάνει κίνημα έτσι όπως έχει καταντήσει). Και πάλι είχα δυσκολία να πάρω στα σοβαρά τα όσα άκουσα τη Δευτέρα το πρωί στην εκπομπή της Κατερίνας Ηλιάδη στο ραδιόφωνο του «Πολίτη». Δεν μπορεί, είπα μέσα μου, αυτή η παρωδία συνεδρίου ήταν μια φιλότιμη προσπάθεια του κου Σιζόπουλου να φέρει το χαμόγελο στα χείλη των ελάχιστων μελών που έχουν απομείνει στο πάλαι ποτέ κραταιό κόμμα του Γιατρού.
Απεδείχθη ότι ο κ. Σιζόπουλος δεν έπαιζε θέατρο, αλλά αντίθετα θεωρούσε και θεωρεί πως το πενηντάλεπτο «συνέδριο» ήταν κανονικό. Κι ας έγινε χωρίς να υπάρχει (ορατό τουλάχιστον) μητρώο μελών, χωρίς ουσιαστική συζήτηση και με ελάχιστες παρεμβάσεις των «συνέδρων». Επιπλέον, οι δύο από τους τέσσερις βουλευτές του κόμματος, ο Κωστής Ευσταθίου και ο Ηλία Μυριάνθους, όχι μόνο δεν παρέστησαν, αλλά επέκριναν σφόδρα τους χειρισμούς του προέδρου. Είναι πλέον φανερό. Η πορεία της ΕΔΕΚ τα τελευταία χρόνια, υπό την ηγεσία του Μαρίνου Σιζόπουλου, θα αποτελέσει σίγουρα αντικείμενο πολιτικής μελέτης για το πώς εξαφανίζει κανείς ένα κόμμα από το χάρτη.
Άφησα για το τέλος το καλύτερο ανέκδοτο. Πολλούς από μας εξόργισε η απόφαση του διευθυντή ειδήσεων του ΡΙΚ να λογοκρίνει την εκπομπή «Από μέρα σε μέρα», μπλοκάροντας τη συνέντευξη του βουλευτή της ΕΔΕΚ, Κωστή Ευσταθίου, στον Ντίνο Φοινικαρίδη. Να πω εδώ ότι γνωρίζω τον Ντίνο ως επαγγελματία και τον σέβομαι. Τον σεβάστηκα ακόμα περισσότερο όταν παραιτήθηκε από την εκπομπή, αμέσως μετά την ολοκλήρωσή της. Προφανώς ο διευθυντής ειδήσεων, Γιαννάκης Νικολάου, απέκλεισε τον Κωστή Ευσταθίου για να τον εμποδίσει να ασκήσει δημόσια κριτική στον Μαρίνο Σιζόπουλο. Θυμήθηκε άλλες εποχές, τις μέρες πριν το δημοψήφισμα του 2004, όταν το ΡΙΚ εμπόδισε τον τότε Επίτροπο Διεύρυνσης, Γκύντερ Φερχόιγκεν να βγει και να μιλήσει υπέρ του Σχεδίου Ανάν. Αμερόληπτη δημοσιογραφία κατά τα άλλα.
Η λογοκρισία στο τμήμα ειδήσεων του ΡΙΚ είναι η σοβαρή και καταδικαστέα πτυχή της υπόθεσης. Το ανέκδοτο στο οποίο αναφέρθηκα προηγούμενος είναι οι δημόσιες δηλώσεις πολιτικών προσώπων και κομμάτων. Βγήκαν εν χορώ να υπερασπιστούν την ελευθερία του Τύπου. Όταν όλα τα κόμματα και πολλά πολιτικά πρόσωπα παρεμβαίνουν πολύ συχνά στο ΡΙΚ, ακριβώς για να περιορίσουν ειδήσεις και δηλώσεις που δεν τους εξυπηρετούν, ρίχνοντας κανονικά στα τάρταρα την ελευθερία του Τύπου, για την οποία τόσο πολύ «κόπτονται».
Ελεύθερα, 8.5.2022.
