Επειδή στη δική μας Δημοκρατία, όπως βέβαια και σε πολλές άλλες, κανένα κόμμα δεν μπορεί να κερδίσει προεδρικές εκλογές από μόνο του, οι συνεργασίες ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις είναι εκ των πραγμάτων απαραίτητες. Δυστυχώς, όμως, η ιστορία τέτοιων συνεργασιών στην Κύπρο είναι πολλαπλά τραυματική γιατί καμιά δεν έφθασε σε αίσιο τέλος. Καμιά τέτοια συνεργασία δεν στέφθηκε με επιτυχία. 

Ιδιαίτερα προβληματικές υπήρξαν οι συνεργασίες του ΑΚΕΛ με το ΔΗΚΟ. Τι να πρωτοθυμηθούμε και τι να ξεχάσουμε; Το μίνιμουμ πρόγραμμα ΑΚΕΛ – ΔΗΚΟ που έμεινε μεσόστρατα; Τους τότε απαράδεκτους και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς του ΑΚΕΛ κατά του μ. Σπύρου Κυπριανού που η Αριστερά τον κατέβασε από το τρένο της εξουσίας χαρακτηρίζοντάς τον ως ανάξιο; Να θυμηθούμε την εγκατάλειψη του μ. Τάσσου Παπαδόπουλου από το ΑΚΕΛ; Έξι μήνες πριν την ολοκλήρωση της θητείας του η Αριστερά τον εγκατέλειψε για να διεκδικήσει τις εκλογές με τον Δημήτρη Χριστόφια. Το ΔΗΚΟ κατάπιε εύκολα την τότε σοβαρή ακελική προσβολή προς το πρόσωπο του μ. Τάσσου και στήριξε τον Δημήτρη Χριστόφια και βέβαια σήμερα είναι συνυπεύθυνο ως κόμμα για τα αποτελέσματα της διακυβέρνησης, ιδιαίτερα κατά την περίοδο της πολύμηνης συμμετοχής του στο κυβερνητικό σχήμα. 

Το ΔΗΚΟ συγκυβέρνησε για 3,5 περίπου χρόνια με το ΑΚΕΛ και τον μ. Δημήτρη Χριστόφια. Αποχώρησε από το κυβερνητικό σχήμα τον Αύγουστο του 2011 (τον Ιούλιο είχε προηγηθεί η φονική έκρηξη στο Μαρί). Στο πόρισμα για την οικονομία της Ερευνητικής Επιτροπής Γεωργίου Πική καταλογίζονται ευθύνες στο ΔΗΚΟ για τη συμμετοχή του στην τότε κυβέρνηση και ιδιαίτερα για την καθυστέρηση στη λήψη μέτρων προς αποτροπή της χρεοκοπίας της χώρας. 

Αυτή την ώρα ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ φαίνεται πως σε επίπεδο ηγετών επιθυμούν να συνάψουν μια καινούργια συνεργασία. Να φθάσουν σ’ ένα νέο γάμο. Σε τι όμως θα στηρίζεται αυτή η συνεργασία; Στο παρελθόν και όχι μόνο τα δύο κόμματα διαφώνησαν σε όλα τα μεγάλα ζητήματα τόσο για τη διαχείριση του Κυπριακού όσο και για τη διαχείριση της οικονομίας. Διαφώνησαν στο θέμα της ένταξης της Κύπρου στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη. Την εποχή της χρηματοοικονομικής κρίσης διαφώνησαν στον τρόπο ενίσχυσης των δημοσίων οικονομικών. Το ΑΚΕΛ και το Προεδρικό ήθελαν αύξηση του εταιρικού φόρου και φορολόγηση της ακίνητης ιδιοκτησίας και το ΔΗΚΟ είπε όχι και στα δύο. ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ διαφώνησαν πολλές φορές στα θέματα της παιδείας και της ιστορίας. Οι πρώτοι ακούν τη λέξη ΕΟΚΑ και βγάζουν σπυράκια, οι δε του ΔΗΚΟ σκέφτονται εντελώς διαφορετικά στο συγκεκριμένο θέμα. 

Κάποια στιγμή διαφώνησαν έντονα και στους χειρισμούς που έγιναν κατά τον διαμοιρασμό των διοικητικών συμβουλίων των Ημικρατικών Οργανισμών. Μάλιστα λέχθηκαν και βαριές κουβέντες, όταν το ΔΗΚΟ διεκδικούσε με πάθος την προεδρία του Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού. Βαριές κουβέντες και σκηνές απείρου κάλλους ανάμεσα στα δύο κόμματα, είχαμε και όταν το ΑΚΕΛ έθεσε στα ψηφοδέλτια του, δήμαρχο στην ευρύτερη περιφέρεια Λεμεσού, που το ΔΗΚΟ θεωρούσε ως δικό του στέλεχος. Η ανακοίνωση της τότε υποψηφιότητας δημιούργησε έντονα αρνητικά συναισθήματα στον δηκοϊκό κόσμο, ενώ για κάποια στιγμή έγινε και αιτία πιθανού πολέμου ανάμεσα στα δύο κόμματα. Τα δημοσιεύματα της τότε εποχής είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. 

Λαμβάνοντας όλα τα πιο πάνω υπόψη αλλά και άλλα στοιχεία και δεδομένα που δεν είναι του παρόντος, διερωτάται κανένας, πάνω σε ποιες βάσεις και πάνω σε ποιες αρχές θα στηριχθεί ένας νέος πολιτικός γάμος ανάμεσα στο ΑΚΕΛ και το ΔΗΚΟ; Θα συμφωνήσουν να συνεργαστούν διαφωνώντας στα μεγάλα ζητήματα του Κυπριακού και της οικονομίας; Η ιστορία διδάσκει πως όλες οι μέχρι στιγμής συνεργασίες τους έμειναν μεσόστρατα και ήταν γεμάτες από τραυματικές εμπειρίες και συγκρουσιακές καταστάσεις. Δυστυχώς τα δύο κόμματα έχουν βεβαρημένο ιστορικό παρελθόν. Αλήθεια ακόμα μια τέτοια πιθανή συνεργασία σε τι θα βοηθήσει τον τόπο;

Υ.Γ.1: Για λόγους ιστορικής τάξης να υπενθυμίσουμε πως, και η συνεργασία ΔΗΣΥ-ΕΔΕΚ διακόπηκε άδοξα όταν η τελευταία έφυγε από την κυβέρνηση Γλ. Κληρίδη λόγω μη άφιξης των πυραύλων S-300.

Υ.Γ.2: Το ΔΗΚΟ, έχει τις δικές του ευθύνες στο θέμα της κακής και καθυστερημένης διαχείρισης των επιπτώσεων που προκάλεσε η παγκόσμια οικονομική κρίση σε βάρος της κυπριακής οικονομίας. Αυτό τουλάχιστον αποφαίνεται το πόρισμα της Ερευνητικής Πική, το οποίο με σαφήνεια απεικονίζει την οικονομική τραγωδία εκείνης της εποχής.