Ο δημόσιος λόγος έχει εκπέσει. Σε βαθμό ανησυχητικό. Ωστόσο, η λύση δεν είναι η φίμωση. Δύο παράλληλες αποφάσεις μάς το υπενθυμίζουν.
Ο Ανδρέας Θεμιστοκλέους, πρώην βουλευτής του ΔΗΣΥ, ένας από τους ανθρώπους που πρωτοστάτησε στον ξεπεσμό του δημόσιου λόγου, θίγηκε από κείμενο του δημοσιογράφου Κώστα Κωνσταντίνου στον Πολίτη. Το οποίο κείμενο ακολούθησε τα όσα ο Θεμιστοκλέους έλεγε (βουλευτής τότε) σε ραδιοφωνική εκπομπή παρομοιάζοντας τους ομοφυλόφιλους με κτηνοβάτες, παιδεραστές και νεκρόφιλους. Και παρόλο που τα είπε όλα αυτά, όταν διάβασε τι είπαν για λόγου του, κατέφυγε στο δικαστήριο για συκοφαντική δυσφήμιση και λίβελο. Το δικαστήριο, ωστόσο, έκρινε πως η κριτική που ασκήθηκε από τον δημοσιογράφο δεν αποτελεί λίβελο. «Το επίδικο δημοσίευμα», αναφέρει μεταξύ άλλων στην απόφασή του, «δεν μπορεί να θεωρηθεί δυσφημιστικό, διότι ένας πολιτικός, ο οποίος δεν έχει κανένα πρόβλημα να εκφράζεται με τον τρόπο που εκφράστηκε δημοσίως, δεν θα πρέπει να είναι τόσο ευαίσθητος στην έντονη ή και σκληρή κριτική».
Ο μητροπολίτης Μόρφου μίλησε κι αυτός για το προσφιλές θέμα της ομοφυλοφυλίας, αποκαλύπτοντας στο ποίμνιό του τον τρόπο που κατά τον Πορφύριο γίνεται κάποιος ομοφυλόφιλος. Από τη σύλληψή του κιόλας, την ώρα της συνεύρεσης των γονιών του. Αποκάλυψη η οποία αποτελεί παγκόσμια ανακοίνωση και την οποία, εκτός από το ποίμνιο, κανείς δεν μπορεί να την πάρει στα σοβαρά. Κι η αλήθεια είναι ότι οι πλείστοι δεν την πήραν. Οι χιουμοριστικές αναρτήσεις στο διαδίκτυο τοποθέτησαν τη δήλωση στο πλαίσιο που της αναλογεί. Κάποιοι όμως την πήραν στα σοβαρά με αποτέλεσμα να ξεσπάσει εμφύλιος, με άλλους να ζητούν τιμωρία του μητροπολίτη και άλλους (ανάμεσά τους και 38 σημαντικές -όπως χαρακτηρίστηκαν- προσωπικότητες) να υποστηρίζουν τις απόψεις του μητροπολίτη. Κι ενώ όλα φουσκώνουν και αφήνονται να ξεφουσκώσουν από τις δυνάμεις της φύσης, στο συγκεκριμένο κρίθηκε αναγκαία η επέμβαση του Εισαγγελέα. Με αποτέλεσμα να διαταχθεί έρευνα. Για να ανακαλύψει τι; Το πώς γίνεται να διδάσκεται η αγάπη και την ίδια στιγμή να καλλιεργείται το μίσος; Αυτό δεν αποτελεί αντικείμενο αστυνομικής έρευνας. Για αυτό και η Αστυνομία κατέληξε πως δεν συντρέχει λόγος δίωξης του μητροπολίτη. Ο μητροπολίτης θα λέει τα δικά του, οι 38 θα επαυξάνουν, ο Θεμιστοκλέους θα λέει επίσης τα δικά του (στις παρέες του πια αφού οι ψηφοφόροι του στέρησαν το βουλευτικό αξίωμα), οι δημοσιογράφοι θα κρίνουν και θα εκφράζουν τις δικές τους απόψεις (θα λέμε και εμείς τα δικά μας) και ο κόσμος πρέπει να μάθει να σκέφτεται. Αυτό θα πει ελευθερία του λόγου, έστω κι αν πολλές φορές μοιάζει με Βαβυλωνία.
