Στην Κύπρο είχε γελοιοποιηθεί η προσπάθεια του προηγούμενου υπουργού Εξωτερικών για να επιβληθούν κυρώσεις στην κατοχική Τουρκία από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και στην Αθήνα, δυστυχώς, από επίσημα χείλη, διέρρευσε ότι ο Νίκος Χριστοδουλίδης είναι …εθνικιστής και «θα μας βάλει σε περιπέτειες».
Και να πού φτάσαμε… Αφού η Αθήνα και η Λευκωσία συμφώνησαν αντί κυρώσεις να προσφέρουν Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) στην Τουρκία, η οποία και τα απέρριψε χωρίς καν να τα διαβάσει, ακούμε ισχυρές φωνές στις δύο πρωτεύουσες υπέρ των κυρώσεων.
Ακούμε -και δεν χρειάζονται τυμπανοκρουσίες-, ότι στην ελληνική πρωτεύουσα ωρίμασε η ιδέα, αλλά θα παρθούν οι όποιες αποφάσεις μετά τις συζητήσεις που θα είχε και ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης με ομολόγους του, στην Πράγα, όπου βρισκόταν και ο ισλαμιστής Ταγίπ Ερντογάν. Ο τελευταίος απείλησε πάλι την Ελλάδα και ο κ. Μητσοτάκης του έδωσε πληρωμένη απάντηση.
Είναι από το 1974 που η κυπριακή διπλωματία βαδίζει «στραβά». Κυρίως ήταν -και είναι και σήμερα- άτολμη, φοβική, και προβληματική στον ύψιστο βαθμό. Όσοι διπλωμάτες τολμούσαν να ομιλούν για τιμωρία της Τουρκίας χαρακτηρίζονταν ως «ακραίοι» και παρά το γεγονός ότι για δεκαετίες η πολιτική έναντι της Τουρκίας ήταν χρεοκοπημένη, οι κυβερνήσεις ακολουθούσαν την ίδια τακτική, της ατιμωρησίας της κατοχικής δύναμης, με τη δικαιολογία ότι δεν υποβοηθείτο ο διάλογος, που βρισκόταν μονίμως σε αδιέξοδο.
Το καλοκαίρι του 2020, επιβεβαιώθηκε «επί της θαλάσσης» στο Καστελόριζο, ότι η πολιτική της μη ενόχλησης της Τουρκίας, ήταν ένα τεράστιο λάθος. Η πρόταση της Λευκωσίας για κυρώσεις, τόσο για τη συμπεριφορά της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα, όσο και για τις παράνομες ενέργειές της στην Αμμόχωστο, δεν έγινε δεκτή από τις Βρυξέλλες, και δυστυχώς η Αθήνα, έκανε ένα βήμα πίσω. Αντί να κάνει δύο βήματα μπροστά.
Το νεοφιλελεύθερο «ελληνικό» λόμπι των Βρυξελλών -συμπεριλαμβάνω και την κυπριακή ψευτο-ελίτ-, άδραξε την ευκαιρία για να κακολογήσει τον κ. Χριστοδουλίδη. Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης, αν και συμφωνούσε μαζί του δεν τον στήριξε φοβούμενος τους Ευρωπαίους γραφειοκράτες, ενώ είχε δει και μία κωλυσιεργία στην Αθήνα, αφού τότε είχε αναλάβει τη διαπραγμάτευση με την Τουρκία η τότε Καγκελάριος της Γερμανίας, Άνγκελα Μέρκελ. Έτσι χάθηκε μία μεγάλη ευκαιρία.
Τώρα, που η Ελλάδα δέχεται τις ασύμμετρες πολεμικές απειλές της Τουρκίας, ανασύρθηκαν από τα συρτάρια οι τότε σχεδιασμοί. Διότι εάν είχαν επιβληθεί κυρώσεις για την «ομηρία» του Καστελόριζου, ίσως τα πράγματα σήμερα να ήταν διαφορετικά.
Η Αθήνα και η Λευκωσία πρέπει να συντονιστούν και με την Ομογένεια της Αμερικής για να διερευνηθεί το ενδεχόμενο κυρώσεων και από το αμερικανικό Κογκρέσο. Οι δύο χώρες έχουν καλούς, διαχρονικούς και πιστούς φίλους στη Βουλή και τη Γερουσία που θα μπορούσαν να βοηθήσουν. Την ίδια στιγμή πρέπει να κινηθούν οι διαδικασίες και στις Βρυξέλλες.
Οι δικαιολογίες ότι η Δύση χρειάζεται την Τουρκία λόγω της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία έχουν καταρρεύσει σαν χάρτινοι πύργοι. Και στην Ουάσιγκτον και στην έδρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, έστω και αν δεν το παραδέχονται δημόσια και συνεχίζουν να χαϊδεύουν τα αυτιά της Τουρκίας, άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι ο «ανεξάρτητος» δήθεν ρόλος της, η οποία κρατά και τα δύο σχοινιά, και της Μόσχας και του Κιέβου, αφορούσε μόνο τα λύτρα και τίποτα άλλο. Φαίνεται ότι ο Ερντογάν είχε σχεδιάσει με τον Βλαντιμίρ Πούτιν τον τρόπο με τον οποίο θα σπάνε τις κυρώσεις μέσω της Τουρκίας, με το αζημίωτο φυσικά για τον Τούρκο πρόεδρο.
Οι Αμερικανοί το έχουν τεκμηριώσει και μάλιστα έστειλαν αποστολή στην Τουρκία, υπό τον υφυπουργό Οικονομικών, Wally Adeyemo, ένα μάγκα αξιωματούχο που γνωρίζει το θέμα των κυρώσεων, και προειδοποίησαν στεγνά τους Τούρκους. Ήταν αυτός που απαίτησε -και πέτυχε- να σταματήσουν να συναλλάσσονται οι τουρκικές τράπεζες με τις ρωσικές. Οπότε όταν γνωρίζουν οι Αμερικάνοι, ξέρουν και οι Ευρωπαίοι.
Στην Αθήνα και τη Λευκωσία δεν διαβάζουν τα δημοσιεύματα των ξένων μέσων ενημέρωσης για την παραβίαση των κυρώσεων από τους Τούρκους; Δεν διαβάζουν ότι ο δήθεν σημαντικός μεσολαβητικός ρόλος της Τουρκίας μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας φθίνει κάθε μέρα που περνά;
Οι κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας για τις πολεμικές απειλές εναντίον της Ελλάδας είναι μονόδρομος και ο κ. Μητσοτάκης δεν πρέπει να ακούει άλλο τις «συμβουλές» των εταίρων για «κατευνασμό» της κατοχικής δύναμης. Όλες οι προηγούμενες προσπάθειες για να «ηρεμήσει» το τουρκικό θηρίο απέτυχαν οικτρά. Όταν ομιλεί η Αθήνα για τη διπλωματική ισχύ της πρέπει να το αποδεικνύει στην πράξη…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Ι: Επειδή καθημερινά είμαι θύμα επιθέσεων από ψεύτικους λογαριασμούς, κυρίως στο Twitter, με ενοχλεί βαθύτατα αυτή η «βιομηχανία» λάσπης, για την οποία έπρεπε να λάβουν μέτρα οι κυβερνήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Βεβαίως, δεν είναι εύκολο να ελεγχθεί στον απόλυτο βαθμό το δυσάρεστο αυτό «φαινόμενο», αλλά υπάρχουν τρόποι για να προστατευθούν τα θύματα, αφού οι εταιρείες γνωρίζουν τους αριθμούς των κινητών, με τους οποίους ανοίγονται οι ψεύτικοι λογαριασμοί. Λέγοντας τα παραπάνω, και επειδή ο Νίκος Χριστοδουλίδης είναι ένας έντιμος και ηθικός άνθρωπος, πιστεύω ότι υπάρχει τρόπος να κλείσει αυτή η απαράδεκτη υπόθεση με τα κλεμμένα sms. Όλοι οι άνθρωποι κάνουν λάθη και δείχνουν γενναιότητα όταν τα παραδέχονται, ιδιαίτερα όταν μπλέξουν με ανήθικους ανθρώπους, που πληρώνονται για να καταστρέφουν χαρακτήρες.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΙΙ: Η καταγγελία του ΔΗΚΟ για τα κατασκοπευτικά προγράμματα και την πιθανή ανάμειξη του κ. Αβέρωφ Νεοφύτου είναι τρομακτική και χρησιμοποιώ επίτηδες τη λέξη. Δεν περιμένω από τον Γενικό Εισαγγελέα της Κυπριακής Δημοκρατίας να ασχοληθεί, διότι είναι αυτός που έσπευσε να κλείσει το θέμα του ισραηλινού κατασκοπευτικού βαν, προφανώς για να μην αποκαλυφθούν «ονόματα και διευθύνσεις» των Κυπρίων συνεταίρων. Εγώ αποδείξεις δεν έχω, διότι δεν ερεύνησα το θέμα, αλλά πιστεύω ότι ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ πρέπει να τοποθετηθεί σοβαρά… Επειδή κυκλοφορούν και φήμες στην Αθήνα που τον αφορούν. Η απάντηση της Πέμπτης ήταν κατώτερη των περιστάσεων. Και πρέπει να τοποθετηθεί καθαρά και ξάστερα.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΙΙΙ: Έχει πολλή πλάκα ο κ. Μαργαρίτης Σχοινάς, ο Επίτροπος της Ελλάδας στις Βρυξέλλες. Μετά από 4 μήνες δεν ανακάλυψε προφανώς το όνομα του …«πράκτορα» του αυταρχικού προέδρου της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο …«πράκτορας», υποτίθεται ότι είναι υποψήφιος στις κυπριακές προεδρικές εκλογές. Ο άνθρωπος δεν καταλαβαίνει ότι θέλουμε να μάθουμε, διότι ΔΕΝ επιθυμούμε ένα χειραγωγημένο -από τον Πούτιν- Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όμως, διαβάζω στον Euobserver, (κείμενο Jorge Liboreiro) ότι η Κομισιόν θα διερευνήσει τη ρωσική χρηματοδότηση σε ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα και πολιτικούς. «Θα φτάσουμε στο βάθος», δήλωσε -και γέλασε και το παρδαλό κατσίκι- ο Μαργαρίτης Σχοινάς, αντιπρόεδρος της επιτροπής στους ευρωβουλευτές στο Στρασβούργο. Θυμίζω ότι μία έκθεση των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ, αναφέρει ότι η Μόσχα έδωσε τουλάχιστον 300 εκ. δολάρια σε πολιτικά κόμματα, αξιωματούχους και πολιτικούς σε περισσότερες από 20 χώρες από το 2014. Δεν θα ήταν πιο εύκολο κ. Σχοινά να ξεκινήσετε από την Κύπρο και να μας δώσετε το ονοματάκι του «πράκτορα» του Πούτιν
