Όσες φορές και αν ακούσω στελέχη κομμάτων να επικαλούνται ανόητα επιχειρήματα για να στηρίξουν την κομματική τους θέση, δεν θα καταλάβω ποτέ πώς είναι δυνατόν να συνεχίζουν την τραγική τους επωδό κόντρα στον τρόπο σκέψης της κοινωνίας. Που έχει αλλάξει άρδην σε σχέση με το παρελθόν. Έχει εκσυγχρονισθεί. Έχει ξεφύγει από την στενή κοντόφθαλμη αντίληψη των κομμάτων. Ένα τέτοιο τρανταχτό παράδειγμα παρακολούθησα και την περασμένη Πέμπτη στο Σίγμα, όπου ήσαν καλεσμένοι εκπρόσωποι των τεσσάρων μεγάλων κομμάτων για να σχολιάσουν τα αποτελέσματα δημοσκόπησης της εταιρείας Prime.
Έδειχνε η δημοσκόπηση τον Χριστοδουλίδη με μεγάλο προβάδισμα (37%) έναντι του Αβέρωφ (19%) και του Μαυρογιάννη (15%). Τον εμφάνιζε πολυσυλλεκτικό, αφού παίρνει σημαντικά ποσοστά από όλους τους κομματικούς χώρους. Τον έδειχνε παράλληλα, να στηρίζεται περίπου από τους μισούς ψηφοφόρους του ΔΗΣΥ. Τι ήταν το «σπουδαίο» επιχείρημα του εκπροσώπου Τύπου του ΔΗΣΥ, Δημήτρη Δημητρίου; Ότι ο Χριστοδουλίδης είναι «αποστάτης».
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς Αϊνστάιν για να αντιληφθεί πώς αν ο ηγέτης ενός κόμματος στηρίζεται από την συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων του κόμματός του και κάποιος άλλος από τον ίδιο χώρο κατέρχεται και αυτός υποψήφιος, το να τον χαρακτηρίσεις «αποστάτη» μικρό κόστος θα έχει. Παρά το ότι και πάλι ο χαρακτηρισμός αυτός δεν ανταποκρίνεται στην πραγματική του ουσία. Διότι αποστάτης θα ήταν αν ακολουθούσε την κομματική διαδικασία, έχανε και μετά έβαζε υποψηφιότητα. Στην προκειμένη περίπτωση ο «αποστάτης» ξεκαθάρισε ότι θα ακολουθήσει ανεξάρτητη πορεία, έξω από κάθε κομματική διαδικασία, πριν το κόμμα επιλέξει τον υποψήφιό του.
Όταν, λοιπόν, οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν σήμερα τον Χριστοδουλίδη να παίρνει τους μισούς ψηφοφόρους του ΔΗΣΥ, είναι πολιτικό λάθος να προσπαθεί ο Δημητρίου να τον εμφανίσει ως «αποστάτη». Διότι αμέσως συγκρούεται με τη συνειδητή επιλογή του μισού κόμματός του. Διότι ταυτόχρονα, εκτίθεται συνολικά η ηγεσία του κόμματός του. Διότι αποδεικνύεται ότι δεν αφουγκράσθηκε τα αισθήματα των ψηφοφόρων. Και αφού δεν αντιλήφθηκε το ολίσθημά του, συνέχισε με μια ακόμη γκάφα. Προέβαλε το επίσης ανόητο επιχείρημα ότι ο Χριστοδουλίδης δεν είναι μόνο τον ΔΗΣΥ που διχάζει αλλά και τα υπόλοιπα κόμματα!
Ο Αϊνστάιν αν το άκουσε θα αυτοκτόνησε εκεί που βρίσκεται. Άνθρωπέ μου, αν δεν το κατάλαβες, πρόβαλλες το τεράστιο όπλο ενός ανεξάρτητου υποψήφιου. Να διεισδύει σε όλους τους κομματικούς χώρους και να εξασφαλίζει στήριξη. Δεν κλέβει ψήφους. Δεν είναι βουλευτικές εκλογές. Και οι ψηφοφόροι καιρός είναι να αντιληφθείτε ότι δεν είναι κοτσιανιασμένοι σε κανέναν! Αν δεν πήρες το μήνυμα από τους 40.000 ψηφοφόρους που έχασε ο ΔΗΣΥ από το 2011 έως το 2021, δεν μπορούμε να σε βοηθήσουμε. Απλώς, έκανες εξαιρετικό promotion ενός ανεξάρτητου υποψηφίου…
Επειδή, όμως, οι ανόητες τοποθετήσεις δεν πρόκειται να τελειώσουν ποτέ, είναι καλύτερα να εστιάσουμε στην ουσία. Οι δύο δημοσκοπήσεις (Σίγμα και Ρεπόρτερ) των προηγούμενων ημερών, επιβεβαίωσαν το ισχυρό προβάδισμα της υποψηφιότητας Χριστοδουλίδη. Πρέπει, ωστόσο, να επισημάνουμε ότι ο δρόμος είναι μακρύς και οι σημερινές δημοσκοπήσεις δεν προδικάζουν το τελικό αποτέλεσμα. Όπως η γκάφα με τον επικοινωνιολόγο του Χριστοδουλίδη απείλησε να του επιφέρει σοβαρό κόστος, έτσι και μέχρι τον Γενάρη πολλά μπορεί να συμβούν.
Κατ’ αρχάς, ακόμη αναμένεται το ξεκαθάρισμα των τοποθετήσεων των κομμάτων του κεντρώου χώρου. Από μόνο του το γεγονός θα έχει αντίκτυπο στους τρεις βασικούς υποψηφίους. Υπολείπεται επίσης, το ουσιαστικότερο κομμάτι. Αυτό της κατάθεσης του εκλογικού προγράμματος και συγκεκριμένων αναλυτικών προτάσεων επί των σοβαρών θεμάτων που αντιμετωπίζει η κυπριακή κοινωνία. Ειδικά, όμως, όσον αφορά τον Χριστοδουλίδη, όσο και αν ήδη βρίσκεται στο στόχαστρο των μεγάλων κομμάτων (ιδιαίτερα του ΔΗΣΥ) ακόμη δέχεται συμβατικά πυρά. Τους πυραύλους θα τους εμφανίσουν οι κομματικοί μηχανισμοί το ερχόμενο Φθινόπωρο. Εκεί θα διαφανεί η αποτελεσματικότητά τους ή αν ο τέως υπ.εξ. διαθέτει ισχυρά αντιπυραυλικά συστήματα ώστε να διατηρήσει το ισχυρό προβάδισμά του.
Παράλληλα, όταν θα αρχίσουν οι τηλεοπτικές ανακρίσεις των υποψηφίων, θα διαφανεί ποιος και πόσο θα πείθει το εκλογικό σώμα. Τότε θα διαφανεί αν ο άτονος Μαυρογιάννης, με την ελλιπή ανάμειξη σε άλλα κεφαλαιώδους σημασίας θέματα πέραν του Κυπριακού, ήταν μια λανθασμένη επιλογή. Θα διαφανεί κατά πόσο ο έμπειρος Αβέρωφ, που συνήθως σε τέτοιες εκλογικές συζητήσεις κτυπάει τα ρέστα του, μπορεί να το επαναλάβει σε βαθμό που να ξεπεράσει τις αντιδράσεις στην υποψηφιότητά του. Θα διαφανεί αν ο επικοινωνιακά πολύ καλός Χριστοδουλίδης μπορεί μέσα από την σχοινοβασία στην οποία είναι υποχρεωμένος να συνεχίσει ώστε να συγκρατήσει τους συναγερμικούς ψηφοφόρους αλλά να προσελκύσει και τους κεντρώους, να βγει αλώβητος.
Όπως και αν λειτουργήσουν όλα αυτά, όμως, πάντοτε υπάρχει το ενδεχόμενο –μάλιστα, αρκετά ισχυρό αν επιμετρήσει κάποιος τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των δημοσκοπήσεων- η εικόνα να παραμείνει χωρίς σημαντικές ανακατατάξεις. Το μέγα ερώτημα σε αυτήν την περίπτωση είναι αν θα προκαλέσει κάποια συγκλονιστική αλλαγή, που, ενδεχομένως, να επηρεάσει σημαντικά και την πορεία μέχρι τις εκλογές.
Ο Μαυρογιάννης είναι αλήθεια, πως δεν έχει κάτι να χάσει. Την επόμενη ημέρα των εκλογών θα συνεχίσει να απολαμβάνει την συνταξιοδότησή του. Το ΑΚΕΛ που τον επέλεξε, όμως, έχει να χάσει. Αν ο υποψήφιος του δεν περάσει στον δεύτερο γύρο και επιβεβαιώσει ότι αποτελεί μιαν ακόμη επιλογή ήττας, η ηγεσία του κόμματος θα κληθεί να πληρώσει το κόστος στις αμέσως επόμενες βουλευτικές εκλογές. Όσο και αν επιχειρηθεί να φορτωθούν οι ευθύνες στον υποψήφιο…
Το ζητούμενο είναι τι θα πράξει ο Αβέρωφ Νεοφύτου σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Θα αφήσει το όχημα να συνεχίσει την πορεία προς τον γκρεμό; Αν καταφέρει να ανακάμψει σε ποσοστά, τότε θα δώσει σκληρή μάχη με όλα τα όπλα. Αν όχι όμως; Στα κομματικά παρασκήνια συζητούν το ενδεχόμενο απόσυρσης της υποψηφιότητας, ώστε να μην κλείσει με τέτοιο τρόπο την πολιτική του καριέρα. Πώς όμως; Βρίσκοντας έναν άλλο υποψήφιο, αρκετά δημοφιλή ώστε να δοθεί η κομματική μάχη με στοιχειώδη αξιοπρέπεια; Θα μπορούσε να βρεθεί τέτοιος υποψήφιος σε εκείνην την χρονική περίοδο;
Όπως και να έχει, ας μην βιαστεί οποιοσδήποτε να θεωρήσει ότι το σκηνικό έχει ολοκληρωθεί και ότι θα είναι αυτό που έχουμε σήμερα μπροστά μας (άλλωστε, όπως προαναφέραμε, τα κεντρώα κόμματα ακόμη δεν κατέληξαν). Στην πολιτική τα πάντα ρει!
