Εάν είναι κάποιος που βρίσκεται στην καλύτερη θέση στο θεωρείο των προεδρικών εκλογών, είναι ο Νίκος Αναστασιάδης.
Μπορεί να κάτσει αναπαυτικά και να απολαύσει τη θέα. Διότι, ενώ τα τελευταία χρόνια άκουσε από την αντιπολίτευση τις πιο βαριές κατηγορίες, που άκουσε ποτέ Πρόεδρος (για τη διαφθορά και για το Κυπριακό), τελικά οι τρεις βασικοί υποψήφιοι για να τον αντικαταστήσουν είναι δικοί του άνθρωποι. Όσο κι αν ο τρίτος, ο Ανδρέας Μαυρογιάννης, προσπαθεί με τη βοήθεια του ΑΚΕΛ να αποστασιοποιηθεί, καθώς ως διαπραγματευτής επί εννιά χρόνια δεν είχε εμπλοκή με την κυβέρνηση, το γεγονός είναι ότι στο πεδίο που τον αφορά, δεν υιοθετεί το αφήγημα του ΑΚΕΛ, αλλά το αφήγημα του Αναστασιάδη.
Από το καλοκαίρι του 2017, με την κατάρρευση των συνομιλιών του Κραν Μοντανά, το ΑΚΕΛ έκανε την πιο ανελέητη αντιπολίτευση, στήνοντας ένα σενάριο που ήθελε να αποδείξει ότι ο Αναστασιάδης πέταξε μέσα από τα χέρια του τη μεγαλύτερη ευκαιρία για να λύσει το Κυπριακό. Υπήρξαν περιπτώσεις που όσα έλεγαν για τους χειρισμούς του ήταν ευθείες κατηγορίες για εσχάτη προδοσία. Χωρίς, βεβαίως, να χρησιμοποιούν τις βαριές αυτές έννοιες. Αλλά, όταν το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης υποστηρίζει ότι του πρόσφεραν τη λύση, την αποχώρηση των στρατευμάτων, την κατάργηση των εγγυήσεων και τα απέρριψε για να κερδίσει τις εκλογές του 2018, δεν χρειάζεται να πει «εσχάτη προδοσία».
Όμως, επέλεξε να υποστηρίξει τον υποψήφιο, που σε απανωτές δηλώσεις του διαψεύδει όσα ισχυριζόταν επί πέντε χρόνια το ΑΚΕΛ. Σε μια πρόσφατη συνέντευξη στο ΡΙΚ, ο Ανδρέας Μαυρογιάννης, έλεγε για το Κραν Μοντανά ότι σε αυτό που συμφωνούν με το ΑΚΕΛ, είναι στην εκτίμηση «ότι χάθηκε μια μοναδική ευκαιρία, ότι φέραμε το Κυπριακό πιο κοντά στη λύση παρά ποτέ». Αλλά, δεν διαφωνεί κανένας με αυτό. Χάθηκε μοναδική ευκαιρία. Το θέμα είναι αν χάθηκε με ευθύνη του Αναστασιάδη, όπως έλεγε το ΑΚΕΛ ή της Τουρκίας. «Σε ό,τι αφορά το επίπεδο των θέσεων, κάναμε ό,τι ήταν δυνατό και ό,τι μας ζήτησε ο Γενικός Γραμματέας (…). Το θέμα ήταν να δεχθεί ο κ. Τσαβούσογλου κατάργηση των εγγυήσεων. Δεν το είδαμε αυτό, δεν το διαπιστώσαμε». Είναι ολοφάνερο ότι όσα έλεγε το ΑΚΕΛ τόσα χρόνια, διαψεύδονται από τον δικό του υποψήφιο. Και ο μόνος που δικαιούται το πλατύ χαμόγελο είναι ο Νίκος Αναστασιάδης.
Η άλλη αντιπολίτευση, το ΔΗΚΟ μέχρι τώρα -είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν κι άλλοι- αποφάσισε πανηγυρικά να υποστηρίξει τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Ο οποίος επαναλαμβάνει συχνά ότι είναι Συναγερμικός –προφανώς διότι θέλει και τις ψήφους Συναγερμικών- αλλά αυτό που έχει περισσότερη σημασία είναι το γεγονός ότι ήταν επί εννιά χρόνια ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες του Νίκου Αναστασιάδη και της κυβέρνησης του. Μιας κυβέρνησης που ο Νικόλας Παπαδόπουλος χαρακτήριζε «την πλέον διαπλεκόμενη και διεφθαρμένη διακυβέρνηση». Φυσικά, ο κ. Χριστοδουλίδης, φρόντισε να μην έχει στην προσωπική του πορεία να τον βαραίνουν στοιχεία διαφθοράς, κρατούσε πάντα αποστάσεις σε όσα κατηγορείτο ο Πρόεδρος ή και άλλοι υπουργοί (και ουδείς δίνει βάση σε όσα λέει ο ΔΗΣΥ για το πρόγραμμα πολιτογραφήσεων ή ακόμα και για τον Βγενόπουλο).
Αλλά στο Κυπριακό, που το ΔΗΚΟ δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα, ο κ. Χριστοδουλίδης ήταν το δεξί χέρι του Προέδρου, με τον οποίο το ΔΗΚΟ διαφωνούσε σε κάθε σταθμό. Από τις συμφωνίες με τον Έρογλου ή με τον Ακιντζί, μέχρι την Πενταμερή, τα δείπνα με τις κωλοτούμπες ή τις προτάσεις Αναστασιάδη στο Κραν Μοντανά. Δεν αναιρούνται οι θέσεις του ΔΗΚΟ επειδή στηρίζει Χριστοδουλίδη, αλλά στηρίζοντας το δεξί του χέρι, αναιρούνται αυτομάτως σε μεγάλο βαθμό οι επικρίσεις προς τον Νίκο Αναστασιάδη.
Από την άλλη, είναι ο Αβέρωφ Νεοφύτου, ο οποίος δέχεται τα πυρά όλης της αντιπολίτευσης ως ο υποψήφιος της «διεφθαρμένης κυβέρνησης», αφού η αντιπολίτευση στρέφεται σε αυτόν για να απαλλάξει τους δικούς της «κυβερνητικούς» υποψήφιους από την όποια σχέση με την κυβέρνηση. Αλλά, ο Αβέρωφ και το επιτελείο του, σε μια εμμονική τακτική, που δεν τους βοηθά μέχρι τώρα, δίνουν την εντύπωση ότι δεν ασχολούνται με κανέναν άλλο, παρά μόνο με τον Χριστοδουλίδη. Και μάλιστα με χαρακτηρισμούς και υπονοούμενα, που δεν έχουν το επιθυμητό για τους ίδιους αποτέλεσμα, καθώς ο Χριστοδουλίδης παραμένει σιωπηρός και δείχνει αυτός το «καλό παιδί» και οι άλλοι τα «κακά παιδιά», που τον χτυπούν…
