Απονομή δικαιοσύνης, εν μέρει, θα μπορούσε να εκληφθεί κατά κάποιο τρόπο η τελευταία απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου σχετικά με τη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης. Δηλαδή, το γεγονός ότι θα απαιτείται rapid test για όλους τους πολίτες, ανεξαρτήτως της εμβολιαστικής τους κάλυψης για την ελεύθερη διακίνησή τους σε χώρους υψηλού κινδύνου διασποράς του ιού. Το μέτρο αυτό θα μπορούσε να εφαρμοστεί προ πολλού αποφεύγοντας αφενός τον διχασμό που προσέδωσε και αφετέρου την καταπάτηση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η πολιτική της κυβέρνησης όμως δυστυχώς στόχευσε στον εμβολιασμό, ο οποίος εκ των πραγμάτων δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, αποδεικνύοντας παράλληλα την πειραματική μορφή -του συγκεκριμένου εμβολίου- με όλες τις συνεπαγόμενες συνέπειες, γνωστές και άγνωστες.
Η στάση που τήρησε αντί να εστιαστεί στην πρόληψη της ασθένειας κατά τρόπο συμμετρικό και συνυφασμένο με την προστασία θεμελιωδών δικαιωμάτων, προάγοντας την ισορροπία που απαιτείται σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα, ακολούθησε μία πολιτική από την οποία εκ του αποτελέσματος απέτυχε παταγωδώς στην αναχαίτιση της ασθένειας και υποθηκεύοντας στοιχειώδη δικαιώματα. Δυστυχώς, ακολούθησε πολιτική χειραγώγησης και διχασμού, μελανά σημεία για τα οποία θα μπορούσε να κοκορεύεται για την επιτυχία. Άμοιροι ευθυνών βέβαια δεν πρέπει να θεωρούνται και οι ειδήμονες που αμφιταλαντεύονται ακόμη μέσα από τις γνωματεύσεις τους και μάλιστα με την παρέλευση του χρόνου πίστωσης της άγνοιας…
Τέλος, το ερώτημα που τίθεται είναι, από τη στιγμή που οι κυβερνώντες βρήκαν έρεισμα σε μία τέτοια κατάσταση, τι τους εμποδίζει η επανάληψή της σε κάθε άλλη περίπτωση;
Κι εδώ ταιριάζει ο στοίχος του ποιητή. «Δυστυχισμένε μου λαέ καλέ και αγαπημένε. Πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε». Απόσπασμα από τον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν», του Διονύσιου Σολωμού.
Μέσα από όλο το έργο του ποιητή διακρίνονται πικρές αλήθειες που αφορούν τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς ενός ολόκληρου Έθνους μιας άλλης εποχής, που όμως βρίσκει έρεισμα έως τις μέρες μας. Ενώ οι καιροί άλλαξαν και ο άνθρωπος στη συντριπτική του πλειοψηφία έχει τη γνώση, την ωριμότητα και όλα εκείνα τα εφόδια που θα μπορούσαν να αποτρέψουν οτιδήποτε τοξικό του σερβίρεται, δυστυχώς ακόμη βλέπουμε με πόση αφέλεια το εκλαμβάνει και με πόση ευκολία το καταβροχθίζει. Αυτή άλλωστε είναι και η πάγια τακτική των «μαγείρων» που αποφασίζουν να καθορίζουν τις ατζέντες και να ποντάρουν στους ευκολόπιστους και αφελείς.
Τρόπος ο οποίος έχει αποδειχθεί ιστορικά αποτελεσματικός, εξυπηρετώντας άκρως τα συμφέροντα των εκάστοτε και απανταχού κυβερνώντων. Στην προκειμένη περίπτωση διάλεξαν τον γρήγορο δρόμο! Βιάζονται βλέπετε. Η ενορχηστρωμένη και μανιώδης προβολή της μίας άποψης η οποία έχει σκοπό να επηρεάσει την κοινή γνώμη και να τη διαμορφώσει κατάλληλα μέσω της μεροληπτικής ή ελλιπούς μετάδοσης πληροφοριών με την πρόφαση της στρεβλής ή φίμωσης της όποιας αντίθετης άλλης άποψης αποτελεί και τον ορισμό της προπαγάνδας.
Εν ολίγοις, πρώτο, μας λένε ότι από μόνοι μας δεν είμαστε «άξιοι» να αντιληφθούμε το ορθό και να το διαχωρίσουμε από το λάθος και δεύτερον, αυτοί που παρεμπιπτόντως το πράττουν και η άποψή τους δεν συμπλέει με την «κυρίαρχη», αλίμονό τους…
