Από το 1976 μέχρι το 2003 διετέλεσα για είκοσι σχεδόν χρόνια μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων. Εβίωσα και έλαβα μέρος στη συζήτηση είκοσι περίπου ετήσιων προϋπολογισμών. Σ’ όλους ανεξαίρετα τους προϋπολογισμούς η προσοχή εστρέφετο και εστιάζετο στο περιεχόμενό τους και στο κατά πόσο αυτό ανταποκρινόταν στις ανάγκες του αγώνα επιβίωσης, στις ανάγκες της οικονομίας και της κοινωνίας και φυσικά στις αντιλήψεις του κάθε κόμματος για το κοινωνικό μοντέλο που οραματιζόταν. Θυμάμαι ότι σχεδόν σε όλους τους προϋπολογισμούς τα κόμματα υπέβαλλαν πλήθος τροπολογιών για να φέρουν τους προϋπολογισμούς πιο κοντά στις δικές τους αντιλήψεις για τις ανάγκες του αγώνα και της κοινωνίας.

Στο τέλος, εάν οι τροποποιήσεις αυτές ικανοποιούσαν τις αντιλήψεις του κάθε κόμματος τότε ανάλογα είτε ψήφιζαν είτε καταψήφιζαν τους προϋπολογισμούς ή ακόμα μπορούσε κάποια κόμματα να ψήφιζαν μέρος του προϋπολογισμού και να καταψήφιζαν το υπόλοιπο.

Πάντοτε στις ομιλίες των αρχηγών των κομμάτων και στα κριτήρια τους για την ψήφιση ή την καταψήφιση των προϋπολογισμών κυριαρχούσαν το Κυπριακό και η κοινωνικο-οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης. Θέματα κακοδιαχείρισης  και σκανδάλων πάντα απασχολούσαν τη Βουλή και στη συζήτηση των προϋπολογισμών, εξ όσων όμως θυμάμαι όχι ως το κυρίαρχο κριτήριο για την τελική απόφαση. Και υπήρξαν και τότε σκάνδαλα, πολύ χειρότερα εις βάρος του λαού, που λήστεψαν και λεηλάτησαν τις οικονομίες του κάθε νοικοκυριού, ή που μηδένισαν τις καταθέσεις του κόσμου στις τράπεζες ή που κατασπάραξαν τον Συνεργατισμό. Όμως σε καμιά περίπτωση οι τελικές αποφάσεις του κάθε κόμματος δεν εβασίστηκαν στα σκάνδαλα αλλά στην ουσία: Κυπριακό -κοινωνική και οικονομική πολιτική.

Τώρα τα πράγματα φαίνεται να αλλάζουν για κάποια κόμματα. Κυρίαρχο ζήτημα στην κρίση τους είναι τα σκάνδαλα και η διαφθορά. Για την οποία και οι ίδιοι δεν είναι αμέτοχοι. Ούτε για το χρηματιστήριο, ούτε για την ευνοιοκρατία και τη διαφθορά, ούτε και για τα διαβατήρια.

Ασφαλώς  είναι δικαίωμά τους. Όπως βέβαια είναι και δικαίωμα των πολιτών να κρίνουν τις όποιες αποφάσεις των κομμάτων. Γιατί λοιπόν τώρα; Τι έχει αλλάξει ώστε τώρα να καταψηφίζουν τον προϋπολογισμό αποκλειστικά με βάση τη διαφθορά; Και ποιες θα είναι οι συνέπειες; 

Αν αυτή η ιστορία πάει μέχρι το τέλος τότε, για δύο μήνες το κράτος θα λειτουργήσει με βάση τα δωδεκατημόρια. Μετά απ’ αυτό το κράτος παραλύει. Ακυβερνησία, αστάθεια, μείωση των δυνατοτήτων μας σε τομείς νευραλγικούς για την ύπαρξη μας ως κράτος, μείωση της αξιοπιστίας μας και βάλε. Το χειρότερο είναι αν αρχίσουν τα γινάτια και δεν υποχωρεί ούτε η Βουλή ούτε το Προεδρικό. Πόσο θα πάει αυτή η εφιαλτική κατάσταση; Αφού ούτε η Βουλή μπορεί να παύσει τον Πρόεδρο, ούτε ο Πρόεδρος να διαλύσει τη Βουλή. Η μοναδική οδός που απομένει είναι είτε αυτοδιάλυση της Βουλής είτε παραίτηση του Προέδρου. Προφανώς εκείνοι που ακολούθησαν τον δρόμο της καταψήφισης κάνοντας ιστορική στροφή 180’’ το δεύτερο επιδιώκουν. Έχουν ήδη προχωρήσει σε μεγάλο βαθμό τις συνεννοήσεις σε αποφάσεις. Υπολογίζουν ενδεχομένως ότι κάτω από το βάρος των χρυσών διαβατηρίων ο λαός αγανακτισμένος θα καταψηφίσει τους σημερινούς κυβερνώντες. Για να αναδείξει ποιους; Αυτούς που δίδαξαν τη διαφθορά; Αυτούς που την έχουν αναγάγει σε επιστήμη; Αυτούς που τους δικούς τους «κλέφτες» τους ανακηρύσσει σε ήρωες και μάρτυρες επειδή αμάρτησαν για το κόμμα; Η ουσία είναι μία. Έχουν δώσει όλοι αυτοί δείγματα γραφής των δικών τους έργων και της δικής τους διακυβέρνησης που δεν ήταν λιγότερο διεφθαρμένη από τους σημερινούς.

Προσπαθούν, ως έξυπνοι που είναι, να εξαπατήσουν τον κόσμο κρυπτόμενοι πίσω από δύο τίμιους ανθρώπους, τον Αδάμο Αδάμου και τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη, νομίζοντας ότι αυτοί μπορούν να γίνουν το πλυντήριό τους. Ούτε ο ίδιος ο Ιορδάνης δεν μπορεί να τους καθαρίσει.

Όλος ο καβγάς γίνεται και πάλι για την εξουσία. Για τα αγαθά της, για τα λάφυρά της. Και η Κύπρος; Αφέλεια δική μου. Μ΄ αυτήν θα ασχολούνται οι άνθρωποι; Όμως τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Ας κοιταχτούν στον καθρέφτη έχοντας δίπλα τους τον χάρτη της διχοτομημένης Κύπρου και μια φωτογραφία μιας μάνας αγνοούμενου.

Ίσως συνέλθουν.

 *Πρώην Υπουργός Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης.