Αναδρομική της Νίτσας Χατζηγεωργίου στις Αποθήκες Παπαδάκη

Το Δημοτικό Κέντρο Τεχνών Λεμεσού – Αποθήκες Παπαδάκη παρουσιάζει αναδρομική έκθεση μίας από τις σημαντικότερες σύγχρονες γυναίκες ζωγράφους της Κύπρου, της Νίτσας Χατζηγεωργίου. Επιχειρείται μία ολοκληρωμένη καταγραφή του έργου της ζωγράφου από τη δεκαετία του 1970 μέχρι και σήμερα.

Η έκθεση, σε επιμέλεια Νάτιας Αναξαγόρου και Μαρίζας Παρτζίλη, εγκαινιάζεται την Τετάρτη 14 Οκτωβρίου στις 7μ.μ. και θα διαρκέσει μέχρι και τις 14 Νοεμβρίου. Τα εγκαίνια θα τελέσει ο Δήμαρχος Λεμεσού Νίκος Νικολαΐδης.

Η Νίτσα Χατζηγεωργίου γεννήθηκε στην Αμμόχωστο και σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με υποτροφία (1969-1974), δίπλα σε σπουδαίους δασκάλους όπως ο Γιάννης Μόραλης, ο Δημήτρης Μυταράς και ο Νίκος Νικολάου.

Έχει εκπροσωπήσει την Κύπρο σε σημαντικές εκθέσεις στο εξωτερικό, αποσπώντας διακρίσεις και βραβεία. Ενδεικτικά αναφέρονται η Μπιενάλε Μασσαλίας, η Μπιενάλε Καΐρου, η Μπιενάλε Αλεξάνδρειας και η EXPO92 στη Σεβίλλη. Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές, όπως και σε Μουσεία στην Κύπρο και στο εξωτερικό.

Στον δίγλωσσο συνοδευτικό κατάλογο της έκθεσης η Νάτια Αναξαγόρου, επιχειρεί με εισαγωγικό κείμενό της αναλυτική παρουσίαση της αισθητικής προσέγγισης και τεχνοτροπίας της καλλιτέχνιδος καθώς και των χαρακτηριστικών στοιχείων της φόρμας, του χρώματος και των εκφραστικών μέσων, τα οποία χρησιμοποιεί σε κάθε περίοδο της δουλειάς της ώστε να αποδώσει τις έννοιες και τα ζητήματα που την απασχολούν.

«… Στο εργαστήρι του Γιάννη Μόραλη σμιλεύει την ευαισθησία της σε μια, ούτω καλούμενη ‘μοραλική’, καίρια και άκρως απέριττη, χωρίς αχρείαστες εξάρσεις πρόσληψη του φωτός και πραγμάτευση του χρώματος» αναφέρει η Ν. Αναξαγόρου. «Στο μεταιχμιακό πέρασμα από τη δεκαετία του 1980 σ’ αυτήν του 1990, ο αφαιρετικός, παραστατικός ρεαλισμός της Νίτσας Χατζηγεωργίου μεταπλάθεται, θεαματικά και αμετάκλητα σ’ έναν ελλειπτικό συμβολισμό, μέσα από τον οποίο αποκρυσταλλώνει εφεξής το δικό της πολύ προσωπικό και ιδιαίτερο ύφος που διέπεται από μια εξπρεσιονιστική δυναμική, καθιερώνοντάς την ως μια από τις σημαντικές φυσιογνωμίες στην ιστορία της κυπριακής τέχνης, ήδη από την προτελευταία δεκαετία του 20ου αιώνα έως τις μέρες μας».

Σύμφωνα με την επιμελήτρια, οι υφές εντείνονται όλο και περισσότερο με το πέρασμα στον 21ο αιώνα και αποκτούν χαράξεις κι εκδορές, σε αδρές και πλούσιες πινελιές «δημιουργώντας έτσι ένα ζωγραφικό ανάγλυφο, το οποίο συστηματικά εμπλουτίζεται με επικολλήσεις χαρτιού, υφάσματος, κεντήματος και δαντέλας που συνιστούν λειτουργικό μέρος του έργου της.»