Ο τίτλος του άρθρου είναι σχεδόν ο ίδιος που χρησιμοποιήσαμε σε ρεπορτάζ της περασμένης Κυριακής, το οποίο κατέγραφε τα συμπεράσματα σχετικής έρευνας, που διεξήχθη στις ΗΠΑ και εντόπιζε τη σημασία της ορθής επικοινωνίας σε περιόδους κρίσης.
Στις πρώτες βδομάδες που διαρκεί η κρίση του κορωνοϊού στην Κύπρο, είδαμε αρκετά επικοινωνιακά ατοπήματα. Όπως ένα πρόσφατο Tweet της Αστυνομίας που έδειχνε αστυνομικούς να μπλοκάρουν την είσοδο οικίας και να μην αφήνουν τους ενοίκους να βγουν έξω. Όπως και πολλά λάθη σε επίπεδο Υπουργείου Υγείας και Κυβέρνησης. Εντάξει όμως, αντιλαμβανόμαστε τη δυσκολία της κατάστασης και την πίεση που υπάρχει και δεν θα σταθούμε σ’ αυτά. Αν και η κίνηση του Αβέρωφ Νεοφύτου να επισκεφθεί νοσοκομείο ήταν υπερβολικά άστοχη, ενδεχομένως και παράνομη.
Αυτές που έχασαν πραγματικά τη μάχη της επικοινωνίας τις τελευταίες μέρες ήταν οι τράπεζες. Μάταια τα Μέσα Ενημέρωσης ζητούσαμε κάποια ενημέρωση σε σχέση με το τι προτίθενται να κάνουν, πώς θα συμβάλουν στο να αντεπεξέλθει η οικονομία της δύσκολης κατάστασης. Εκτός από κάποιες γενικόλογες αναφορές, βρίσκαμε στόματα ερμητικά κλειστά και ένα τραπεζικό σύστημα να εκπέμπει την εικόνα ότι αντί να προτρέχει των εξελίξεων, αγκομαχούσε να ακολουθήσει. Είχαμε εξαγγελίες από την Κεντρική Τράπεζα, από τα Υπουργεία Οικονομικών και Εργασίας και τίποτα ουσιαστικό από τις τράπεζες. Μέχρι και για τη δημιουργία ενός iban έπρεπε να γίνει ολόκληρο σούσουρο για να ξεκινήσει να επιλύεται το θέμα.
Λέγοντας αυτά, δεν εννοούμε πως όλες αυτές τις μέρες οι τράπεζες δεν έκαναν τίποτε. Αντιθέτως, ξέρουμε πως πολλοί εργάζονταν νυχθημερόν για να γίνουν όλες οι απαιτούμενες αλλαγές. Δεν κατόρθωσαν όμως να βγάλουν αυτή την εικόνα προς τα έξω και δεν έπεισαν για τις προθέσεις τους, έστω κι αν στην πράξη μπορεί να κάνουν πολλά. Αποτέλεσμα; Τα κόμματα να κάνουν πίσω για την παραχώρηση κρατικών εγγυήσεων για δάνεια 2 δισ. ευρώ, τα οποία θα είχαν κρατική εγγύηση μέχρι και 70%. Καταλάβατε τώρα γιατί η Επικοινωνία είναι σημαντική;
