ΟΥΤΕ οι δραματικές ώρες του Κορωνοϊού στάθηκαν ικανές να ανακόψουν τη γνωστή πλατφόρμα και τις… προτεραιότητές της –«δεν φταίει η Τουρκία», «χωρίς καθυστέρηση να ανοίξουν τα οδοφράγματα NOW. Πάθαμε στερητικό σύνδρομο χωρίς να τρωγοπίνουμε με τους παλλόμενους εποίκους» κ.λπ.– και ξανάπιασε τον μόνιμο χαβά, όπως –ακριβώς– και προ εφταετίας!
(Μόνη διαφορά: Τότε μάς… βαθυκούρεψαν με την ψιλή μηχανή –σαν γιεγιέδες στην περίοδο της Εφτάχρονης τυραννίας από τους επίορκους συνταγματάρχες, ενώ τώρα μείναμε ακούρευτοι για τρίτο μήνα λόγω –λόγω είπαμε, όχι… λόγων του ότι!– του αυστηρού εγκλεισμού μας).
*Λοιπόν, από τα τέλη του 2012, καθώς… αλληλοτρωγόμασταν εμπύρετοι από τον προεκλογικό φανατισμό, όχι μόνον παραπλανημένοι και παραπληροφορημένοι για το… κούρεμα που μάς ανέμενε, αλλά και εμπιστευόμενοι τις διαβεβαιώσεις των… διαγκωνιζομένων μεγαλοοικονομολόγων για τις ικανότητές τους να διαχειριστούν την κρίση («ανοησίες όσα λέγονται για κούρεμα· δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση», διαβεβαίωνε ο Γ. Βασιλείου –«με τη λεπτή φωνούλα του», κατά τον Δ. Χριστόφια),
οι γνωστοί σεναριογράφοι της αλλοδαπής –μετά των θαυμαστών και των αντηχείων τους της… ημεδαπής– βαρούσαν νταούλια στον μύλο της τουρκικής προπαγάνδας, ωσάν να μετείχαν σε… διαγωνισμό προβοκατόρων.
 
* Οι… έγκυρες βορειοατλαντικές εφημερίδες, χωρίς περιστροφές και αναστολές υπέβαλλαν πως ο ΟΗΕ –του Ντάουνερ, ασφαλώς– και οι Ευρωπαίοι εταίροι –οι πιασμένοι επίτροποι, βεβαίως– έβλεπαν καλή ευκαιρία:
α) Να χρησιμοποιηθεί η οικονομική κρίση ως μοχλός πίεσης για… διευθέτηση –ξέρουμε ποια– του Κυπριακού.
β) Να διαλυθεί –μετά της Κυπριακής Δημοκρατίας– το χρηματοπιστωτικό της σύστημα.
Αμετανόητοι και αδιόρθωτοι, ανέβηκαν στην –ίδια– πλατφόρμα τους, με τα ίδια «επιχειρήματα», όπως το 2013 της χρεοκοπίας, και στο 2020 του Κορωνοϊού!…