Έγινε και ο αναμενόμενος από καιρό ανασχηματισμός. Έφυγαν τρεις υπουργοί και ήρθαν τρεις νέοι, δύο σε θέση υπουργού και ένας στη θέση του Κυβερνητικού Εκπροσώπου. Έγιναν δυο εσωτερικές μετακινήσεις, ο Πρόδρομος Προδρόμου από τη θέση του Κυβερνητικού Εκπροσώπου στο Υπουργείο Παιδείας και ο Κωνσταντίνος Πετρίδης από το Εσωτερικών στο Οικονομικών. Λίγο πολύ επιβεβαιώθηκαν οι φήμες και πληροφορίες, με τον νέο Κυβερνητικό Εκπρόσωπο, Κυριάκο Κούσιο, να αποτελεί τη μόνη έκπληξη.
Ο καθένας θα κριθεί από το έργο του, κάποια πράγματα όμως ξεχώρισαν από τις προχθεσινές τελετές παράδοσης και ανάληψης των υπουργικών κι άλλων χαρτοφυλακίων. Ξεχωρίζω αρχικά (και θετικά) τη μακροσκελή ομιλία του νέου Υπουργού Παιδείας. Στην ουσία, μεταξύ άλλων, προσπάθησε να επανατοποθετήσει τον τρόπο άσκησης πολιτικής από τον Υπουργό Παιδείας και να στείλει το μήνυμα ότι το Υπουργείο περνά σε μια διαφορετική και διαλλακτική προσέγγιση των προβλημάτων, σε σχέση με τον προκάτοχό του Υπουργό Παιδείας. Στην ουσία επιβεβαίωσε ότι ο κ. Χαμπιαούρης αντικαταστάθηκε διότι είχε δημιουργηθεί ένα συγκρουσιακό κλίμα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως ό,τι αποφάσισε και ό,τι προώθησε ο τέως Υπουργός ήταν λάθος.
Δεν μπορώ όμως να μην σταθώ και σε δύο υπερβολές. Εντελώς αχρείαστες. Ο Χάρης Γεωργιάδης χαρακτήρισε τον αντικαταστάτη του Κων. Πετρίδη ως τον πιο κατάλληλο και κατά κάποιο τρόπο τον μοναδικό αυτή τη στιγμή για να αναλάβει τη θέση του υπουργού Οικονομικών, ωσάν να μην υπάρχει άλλος σε αυτόν τον τόπο το ίδιο κατάλληλος ή περισσότερο κατάλληλος. Το ίδιο έπραξε και ο κ. Πετρίδης όταν παρέδιδε το Υπουργείο Εσωτερικών στον Νίκο Νουρή.
Νομίζω θα ήταν εκ του περισσού να πω ότι και ικανότεροι και καταλληλότεροι για τις δύο υπουργικές θέσεις υπάρχουν. Η καταλληλότητα όμως κάποιου για τη θέση που αναλαμβάνει αποδεικνύεται στην πράξη. Στον καθημερινό στίβο. Και κυρίως με αποφάσεις αναγκαίες, ακόμα κι αν είναι αντιλαϊκές και με πολιτικό κόστος. Και όχι με τα εκ των προτέρων λιβανίσματα.
