Ακούοντας τις προάλλες στις μικρές ειδήσεις ότι υπήρξε τηλεφωνική επικοινωνία ανάμεσα στους υπουργούς άμυνας των ΗΠΑ και της Ρωσίας, -κάτι που πέρασε σχεδόν απαρατήρητο- θεώρησα ότι το θέμα είχε να κάνει με κάποιους δυτικούς μεγαλόσχημους στρατιωτικούς που πιάστηκαν στη φάκα των υπογείων του διαβόητου εργοστασίου σιδήρου στην μαρτυρική Μαριούπολη.
Χθες, κατάλαβα πόσο έπεσα έξω όταν άκουσα την είδηση που φέρει τη Διοίκηση Μπάιντεν να έχει αποφασίσει την παροχή υπερσύγχρονων πυραυλικών εκτοξευτήρων στον στρατό της Ουκρανίας. Τα βλήματα όμως, όπως μας έχει διευκρινίσει ο ίδιος ο Πρόεδρος των ΗΠΑ (κάτι που δεν είθισται να ανακοινώνουν οι Προέδροι), θα παραδοθούν με μειωμένο βεληνεκές γιατί ο σκοπός δεν είναι να ρίξουμε τον πρόεδρο Πούτιν, ούτε να ανοίξουμε την θύρα στον πυρηνικό όλεθρο. Αυτά, ο πρόεδρος δεν τα είπε μόνο αλλά τα έδωσε και ως άρθρο σε εφημερίδα.
Μετά από τις αποκαλυπτικές αυτές δηλώσεις δεν είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς πάνω σε τι είχε περιστραφεί η συνομιλία των δυο υπουργών άμυνας. Συζήτησαν ασφαλώς και συμφώνησαν αυτά που μας σέρβιραν οι ΗΠΑ προχθές. Τι συμφώνησαν; φαεινότερο δεν υπάρχει. Στο περίπου αλλά μέσα στο πνεύμα και την ουσία των επομένων διαγράφεται το τεκταίνεσθαι. Κάπως έτσι φαντάζομαι θα μίλησε ο Αμερικανός υπουργός στον συνάδελφο του.
«Εμείς δεν θέλουμε την αλλαγή καθεστώτος στη Ρωσία ούτε την καταστροφή σας, όπως διατυμπανίζαμε όλο αυτό τον καιρό, ούτε θα κάνουμε χρήση πυρηνικών αν κι´ εσείς δεσμευθείτε. Δεν θα επιτρέψουμε επίσης στο ΝΑΤΟ να επεκταθεί στην Ουκρανία, κανονίσαμε δε με την σύμμαχο μας-σας Τουρκία να βάλει αντίρρηση στην ένταξη των δύο μεγάλων συνοριακών χωρών της Βαλτικής μέχρι νεοτέρας. Και βέβαια καταλαβαίνετε ότι καταλαβαίνουμε πως τα εδάφη που έχετε ήδη αποσπάσει δεν είναι εύκολο υπό τις παρούσες συνθήκες να επιστραφούν. Εξ άλλου τα εδάφη της Κύπρου που με την βοήθεια και την ανοχή μας κατελήφθησαν από την Τουρκία είναι ένα δυνατό προηγούμενο. Είναι φανερό επίσης πόσο λίγο μας ενδιαφέρει ο λαός της Ουκρανίας ή οποιοσδήποτε άλλος λαός. Εδώ οι λαοί της Ευρώπης, που είναι τσιφλίκι μας, υποφέρουν, τους Ουκρανούς θα σκεφθούμε; (αυτό ίσως να μη το είπε επειδή δεν αρέσει καθόλου στους Αμερικανούς η ιδέα ειρηνικής και αδελφικής συνύπαρξης της Ευρώπης με την Ρωσία).
Συνελώντι ειπείν, σας προτείνουμε όπως συμφωνήσουμε να περιοριστεί ο πόλεμος σε συμβατικό επίπεδο -ρίξετε όση φωτιά θέλετε, καταστρέψετε όσες πόλεις μπορείτε, σκοτώστε αβέρτα, το ίδιο δεν κάναμε κι εμείς όπου το θελήσαμε;- όμως δεσμευόμαστε ότι, ό,τι ριχτεί από την πλευρά των αντιπροσώπων μας και αδελφών σας Ουκρανών δεν θα ξεπεράσει τα κατεχόμενα εδάφη. Αυτό εγγυόμαστε λόγω τιμής. Δουλεύουμε ήδη να πείσουμε τους Ουκρανούς οι οποίοι πολύ μας πιέζουν για ρουκέτες που θα μπορούσαν να πλήξουν πόλεις και χωριά στα χώματα σας.
Οικονομικώς, βλέπετε, όλα προς το συμφέρον σας έγιναν. Να μας ευγνωμονείτε πρέπει που κατορθώσαμε τόσο εύκολα να ποδηγετήσουμε τους αχαμνούς και άκαπνους ηγέτες της γηραιάς Ευρώπης σε κυρώσεις που έκαναν το ρούβλι να ανέβει και το ευρώ να κατέβει.
Η Ρωσία De facto θα κρατήσει τις νέες της κτίσεις επι του εδάφους, αυτό λέει το δίκαιο του πολέμου -έτσι κι αλλιώς δικές σας ήταν, μας το υπενθύμισε ο ταγός του έθνους μας Κίσινγκερ. De jure οι ΗΠΑ θα εδραιώσουν τα δικά τους κεκτημένα επι του ευρωπαϊκού εδάφους. Όπως έχουμε χειροπόδαρα δέσει την Ευρώπη ούτε σε πενήντα χρόνια δεν θα μπορέσει να βρει τα πόδια της». Αυτά είπε ή περίπου αυτά, ο Αμερικανός υπουργός άμυνας και όσοι δεν με πιστεύετε δικό σας πρόβλημα.
Ένας διαλεκτικός τρόπος να αντιληφθεί κανείς την αλήθεια που έντεχνα κρύβουν τα μέσα και οι μηχανισμοί που ελέγχονται από την κάστα των Βρυξελών και το αγγλοσαξονικό τόξο, έγκειται στο να θέσει το απλό ερώτημα ποιοι κερδίζουν και ποιοι χάνουν από αυτή την ελεγχόμενη κρίση-σύγκρουση. Δεν χρειάζεται να είσαι ιδιαίτερα έξυπνος για να ανιχνεύσεις την απάντηση. Κερδίζουν οι αγγλοσάξονες (πρωτίστως οι ΗΠΑ), κερδίζει ο Πούτιν (και οι Ρώσοι ολιγάρχες) και χάνει η Ε.Ε. και οι λαοί της.
Η Ρωσία μπορεί να μην εξασφαλίζει αυτό που διακαώς ζητούσε πριν τον πόλεμο, δηλαδή μια κοινή αρχιτεκτονική ασφάλειας και ειρήνης με την Ε.Ε. εν τούτοις φαίνεται να έχει ήδη διασφαλίσει τρία σημαντικά υπερκέρδη. Πρώτον, την παραμονή της Ουκρανίας εκτός της ομπρέλας του ΝΑΤΟ, δεύτερον την αμφίβολη συμμετοχή των Σκανδιναβών στην Βορειοατλαντική Συμμαχία και τρίτον τις τεράστιες νέες αγορές στον ραγδαίως αναδυόμενο τρίτο κόσμο, ο οποίος αριθμητικά είναι πρώτος, αφού Κίνα και Ινδία μαζί θα αριθμούν 3 δισεκατομμύρια ψυχές εντός των επόμενων χρόνων. Μια Ουκρανία ηττημένη και διαλυμένη, με τέσσερα εκατομμύρια εκτοπισμένους, αποκλεισμένη από την θάλασσα και με το πλουσιότερο τμήμα της υπό Ρωσική κατοχή είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να διεκδικήσει οτιδήποτε πέρα από μια διζωνική Ομοσπονδία. Ακόμα και αν την δεχθεί το ΝΑΤΟ, πράγμα απίθανο, η Ρωσία βγαίνει έτσι κι αλλιώς κερδισμένη αφού θα την έβαζαν έτσι κι αλλιώς στο Σύμφωνο πριν την εισβολή. Εξ άλλου η εισβολή αυτό τον λόγο δεν προέβαλε ως αιτία; Το πιο πιθανό ενδεχόμενο είναι να αναγκαστεί ο κος Ζελένσκη από τους δυτικούς, στους οποίους χρωστά όχι μόνο δισεκατομμύρια αλλά και την ψευδεπίγραφη ηρωοποίηση του, σε ταπεινωτικές συμφωνίες. Τα περιθώρια του και τα χαρτιά του τα έχει όλα κάψει πολύ πριν την ρωσική εισβολή όταν έγινε υποχείριο στα παιγνίδια που σχεδίαζαν οι ΗΠΑ, η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ εις βάρος της χώρας του.
Θα πει κάποιος ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει ακόμα. Ναι αλλά τα σημάδια αλλαγής στο αρχικό δόγμα είναι ευδιάκριτα, όπως ευδιάκριτος είναι και ο πραγματικός στόχος των ΗΠΑ ο οποίος σε πρώτη φάση προέβλεπε την εξασφάλιση της πλήρους κηδεμονίας και εξάρτησης, της υπό καθεστώς λήθαργου τελούσης Ε.Ε. Ένα μήνα πριν -ας θυμηθούμε- ο Πούτιν ήταν χασάπης και δολοφόνος. Στόχος ήταν η πτώση του. Όλοι οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ μιλούσαν για οικονομική συντριβή της Ρωσίας και αφανισμό της. Πλήρωσαν ακόμα και διανοούμενοι Ρώσοι καλλιτέχνες, απλοί τουρίστες και φοιτητές ανεξάρτητα αν υποστηρίζουν η όχι το δικτάτορα. Οι απειλές δε και οι εκβιασμοί προς την Κίνα και την Ινδία ήταν πρωτοφανείς έστω κι αν στα μάτια πολλών φάνταζαν ως σχεδόν ερασιτεχνικές. Ακόμα και στελέχη σαν τον Κίσιντζερ είδαν το άτοπο και προειδοποίησαν. Δεν είχαν καταλάβει πως η μπλόφα αλλού στόχευε, να ρίξει στάχτες στους ευρωμαννούς των Βρυξελλών. Ο Μακρόν κάτι κατάλαβε, του έλειψε όμως το σθένος και η καθαρή θεώρηση. Προτίμησε να κρατήσει την σίγουρη θέση του Επάρχου. Εξ άλλου ας μη μας διαφεύγει ότι, εντός της επαρχίας, η Γαλλία είναι η μόνη πυρηνική δύναμη και η πρώτη σε πωλήσεις όπλων εντός και εκτός ΕΕ.
Το τι χάνει η Ευρώπη δεν είναι εύκολα μετρήσιμο υπό τις ρευστές τρέχουσες συνθήκες. Ο κίνδυνος να χαθεί ακόμα και ως Ένωση είναι τόσο υπαρκτός όσο προβλεπτή είναι η βεβαιότητα ότι θα υπάρξει τεράστια κοινωνική αναταραχή μπροστά στη οποία η βία της γαλλικής επανάστασης και του παρισινού Μάη θα ωχριούν. Διότι έχει ξεχαστεί από τους αφασικούς αχυράνθρωπους του διευθυντηρίου των Βρυξελλών πως ένα από τα περιλάλητα ευρωπαϊκά κεκτημένα (που δεν συμφέρει να λέγεται και δεν λέγεται) είναι οι επαναστάσεις, οι εξεγέρσεις, οι παναπεργίες και οι δυναμικές μαζικές κινητοποιήσεις των λαών της όταν αισθανθούν ότι οι ηγεσίες τους τους απατούν και τους εκμεταλλεύονται. Ας μη το ξεχνούν λοιπόν πως η πολιτική βία, η τρομοκρατία, η αναρχία, και οι κοινωνικές επαναστάσεις έχουν το λίκνο τους σε αυτή την ευρεία περιοχή που ορίζεται από το αστικό δίκτυο που ενώνει το Βερολίνο με το Παρίσι, τη Ρώμη με την Αθήνα, τη Μαδρίτη με τη Βουδαπέστη.
