Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι τα στελέχη της Πινδάρου επιμένουν με την ίδια τακτική έναντι του Νίκου Χριστοδουλίδη. Μήνες τώρα επενδύουν σε μια μονόδρομη στρατηγική επιθέσεων με στόχο να τον εμφανίσουν ως αποστάτη και ως προδότη του ΔΗΣΥ. Είναι εξίσου εκπληκτικό ότι δεν αντιλαμβάνονται πως αυτή η μεθοδολογία είναι αδιέξοδη. Το καταδεικνύουν ξανά και ξανά όλες οι δημοσκοπήσεις. Παρά τις επαναλαμβανόμενες επιθέσεις στο ίδιο εμμονικό ύφος, συνεχίζει να απολαμβάνει ισχυρής δημοφιλίας στην κοινωνία των πολιτών, κερδίζοντας στήριξη από όλες ανεξαιρέτως τις πολιτικές δυνάμεις.
Χαρακτηριστικό ήταν το παράδειγμα της προ ημερών επίθεσης εναντίον του Χριστοδουλίδη από τον εκπρόσωπο Τύπου της Πινδάρου, Δημήτρη Δημητρίου. Έντονη και πολυμέτωπη. Καλούσε τον Ν.Χ. να δώσει εξηγήσεις στον κόσμο του ΔΗΣΥ επειδή τον ξεγέλασε και απέδειξε τελικά ότι είναι ο υποψήφιος του ΔΗΚΟ! Ο Δημητρίου τόλμησε να αναρτήσει την εν λόγω επίθεση και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το τι ακολούθησε, ούτε και κάποιοι σαν εμάς που παρακολουθούν καθηκόντως το προεκλογικό τοπίο ως παρατηρητές, δεν το αναμέναμε.
Μαζική αντίδραση συναγερμικών οπαδών και ψηφοφόρων, σε ιδιαίτερα υψηλούς τόνους. Οργή, που σε μερικές περιπτώσεις εκφράστηκε ξεπερνώντας ακόμη και τα επιτρεπτά όρια. Μια αντανάκλαση του γενικότερου κλίματος που επικρατεί μεταξύ των χιλιάδων ψηφοφόρων του κυβερνώντος κόμματος, που έχουν προ καιρού επιλέξει να στηρίξουν τον Χριστοδουλίδη.
Σε ανάλογο μήκος κύματος και η επίθεση την οποία εξαπέλυσε ο ευρωβουλευτής Λευτέρης Χριστοφόρου, υπό την πρόταξη του ατεκμηρίωτου ισχυρισμού ότι «Νικόλας και Χριστοδουλίδης θέλουν να πλήξουν τον ΔΗΣΥ». Πρόκειται για επιχειρήματα τα οποία, όπως οι αντιδράσεις των ίδιων των συναγερμικών που στηρίζουν Χριστοδουλίδη καταδεικνύουν, προκαλούν γέλωτα ακόμη και σε αμαθή παιδάρια. Διότι, άντε να θεωρήσει κάποιος ότι όντως το ΔΗΚΟ θέλει να πλήξει τον ΔΗΣΥ. Άλλωστε, στην πολιτική αυτό είναι σύνηθες. Όλα τα κόμματα, λίγο-πολύ, επιδιώκουν να πλήξουν τα άλλα χάριν της δικής τους επικράτησης.
Ο Χριστοδουλίδης, όμως, είναι δύσκολο να πεισθούν οι συναγερμικοί ότι στοχεύει σε κάτι τέτοιο. Αυτό θα επεξηγηθεί στη συνέχεια. Προηγουμένως, όμως, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι ακόμη και η επιλογή της Πινδάρου να επιδιώκει να τον εμφανίσει σαν «τον υποψήφιο του ΔΗΚΟ», αποτελεί μια ακόμη αστοχία. Για τον απλούστατο λόγο ότι είναι αδύνατο να πείσουν πώς γίνεται να είναι υποψήφιος του ΔΗΚΟ όταν ο Χριστοδουλίδης είχε δείξει την πρόθεση να κατέλθει ως ανεξάρτητος υποψήφιος προ έτους και περισσότερο, ενώ το ΔΗΚΟ με χίλια ζόρια και με έντονες διαφωνίες μελών του, αποφάσισε μόλις προσφάτως να τον στηρίξει. Είναι αδύνατο να πείσουν, όταν το ΔΗΚΟ πάσχιζε να εξασφαλίσει συνεργασία με το ΑΚΕΛ υπό την υποψηφιότητα του Παπαδόπουλου.
Ο αμφιλεγόμενος αυτός ισχυρισμός, μάλιστα, δεν αντιλαμβάνονται μέσα στην εμμονική τακτική που ακολουθούν, ότι σύντομα, ενδεχομένως, να διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη, αν η ΕΔΕΚ ή και η ΔΗΠΑ αποφασίσουν να στηρίξουν Χριστοδουλίδη. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο πώς θα τον βαφτίσουν;
Επιστρέφοντας, όμως, στο ουσιώδες θέμα το οποίο θίξαμε στην αρχή του κειμένου, ο αγώνας των στελεχών της Πινδάρου να πολεμήσουν την υποψηφιότητα Χριστοδουλίδη εμφανίζοντάς τον ως αποστάτη, είναι μάταιος. Για τρεις λόγους, οι οποίοι πλέον είναι εξόφθαλμοι τόσο από τα όσα καταγράφονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσο και από τα όσα καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις.
Πρώτον, περίπου 40% των συναγερμικών που στηρίζουν τον Χριστοδουλίδη, δεν τον πιστώνει με καμία αποστασία. Είναι πεπεισμένοι ότι, απλώς, η ηγεσία της Πινδάρου αν και γνώριζε πόσο δημοφιλής ήταν και ότι μπορούσε να κερδίσει τις εκλογές, εντούτοις, επιχείρησε να τον εξουδετερώσει μέσα από διαδικασίες ελεγχόμενες.
Δεύτερον, τον στηρίζουν επειδή θεωρούν (ορθά ή λανθασμένα) ότι είναι επιλογή που μπορεί να αλλάξει και να εκσυγχρονίσει το πολιτικό πεδίο. Άρα, πρόκειται για συνειδητή επιλογή. Ως τέτοια, δεν μπορεί να επηρεασθεί ή να αλλάξει από πολεμικές που εκδηλώνονται σαν να τους θεωρούν άβουλα κομματικά πιόνια, που μοναδικό τους κριτήριο είναι μια αμφισβητούμενη κομματική πειθαρχία.
Τρίτον, είναι πασιφανές ότι πολλοί συναγερμικοί ψηφοφόροι στρέφονται στον Χριστοδουλίδη επειδή απορρίπτουν το πολιτικό προφίλ και τις πολιτικές θέσεις, που κατά καιρούς εκφράζει ο Αβέρωφ Νεοφύτου! Και σε αυτή την περίπτωση, είναι αδιαμφισβήτητο ότι μια τέτοια συνειδητή πολιτική επιλογή δεν δύναται να αλλάξει από πολιτικές επιθέσεις όπως αυτές στις οποίες εστιάζουν τα στελέχη της Πινδάρου.
Τέλος, υπάρχει κάτι ακόμη, εξαιρετικά ουσιώδες, το οποίο πρέπει να επισημανθεί, για να καταδειχθεί ότι η κατηγορία του «αποστάτη» δεν γίνεται αποδεκτή από χιλιάδες συναγερμικούς. Πρόκειται για τα εκλογικά αποτελέσματα της Πινδάρου, που μιλάνε αφ’ εαυτού. Στις βουλευτικές εκλογές του 2011 (πριν ανέλθει στην εξουσία) ο ΔΗΣΥ είχε λάβει 138.682 ψήφους (ποσοστό 34,28%). Στις εκλογές του 2021 έλαβε 99.331 (ποσοστό 27,77%). Απώλεσε δηλαδή, 39.351 ψηφοφόρους, παρά το ότι οι εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι το 2021 ήσαν κατά 26.373 περισσότεροι από εκείνους του 2011!
Μπορεί, λοιπόν, για τα στελέχη της Πινδάρου ο Χριστοδουλίδης να θεωρείται «αποστάτης». Για τις περίπου 40.000 ψηφοφόρους, όμως, που απομακρύνθηκαν από τον ΔΗΣΥ και για πολλές χιλιάδες άλλων που παρέμειναν αλλά είναι απογοητευμένοι από την διακυβέρνηση του κόμματός τους, απλώς, είναι ένας υποψήφιος ο οποίος τους δίδει την ευκαιρία να ξανασυναντηθούν στην ίδια πορεία!
