Δάκρυσα καθώς έβλεπα τα μουτράκια τους κολλημένα στα τζάμια των λεωφορείων που τα μετέφεραν από την καθημαγμένη Ουκρανία στην γειτονική Πολωνία. Εφτακόσια μικρά παιδιά μεταφέρθηκαν στη γείτονα χώρα για να προστατευτούν από τον πόλεμο. Σκεφτείτε ένα παιδάκι χωρίς τους γονείς του έστω και σε ασφαλές μέρος, πως νοιώθει το βράδι στο σκοτάδι χωρίς την αγκαλιά και το φιλί της μάνας του. Που μπορεί και να μην ξαναδεί. Σκεφτείτε ότι και δικά μας παιδιά πριν μισό αιώνα έφευγαν για οικοτροφεία στην Ελλάδα και βίωσαν την κρύα μοναξιά και τον φόβο του πολέμου. Ένα τραύμα που μεταφέρουν ακόμα στις ψυχές τους.
Προφανώς ο Νίκος Νουρής δεν συγκαταλεγόταν ανάμεσα σε εκείνα που ένοιωσαν τον τρόμο της αποκοπής από την οικογένεια τους. Αλλιώς δεν θα συμπεριφερόταν με άθλιο, τρόπο στα ανήλικα του Πουρνάρα. Όπως λέει η Επίτροπος Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού Δέσπω Μιχαηλίδου Λιβανίου, δεν βρίσκει ανταπόκριση από τον υπουργό Εσωτερικών, ο οποίος δεν της απαντά σε επιστολές και τηλεφωνήματα ώστε να δοθεί μια λύση στο πρόβλημα των εξαθλιωμένων παιδιών του Κέντρου Υποδοχής Πουρνάρα. Η Επίτροπος καταγγέλλει συνθήκες που δεν περιποιούν τιμή σε κανένα, αναφέροντας ότι ανήλικοι τρέφονται με ένα κομμάτι ψωμί για πρόγευμα και ένα μπουκαλάκι νερό το απόγευμα για όλη τη μέρα, διαβιώντας σε συνθήκες απάνθρωπες.
Όμως οι 300 ανήλικοι του Πουρνάρα δεν είναι Ουκρανοί, είναι Σομαλοί. Αν ήταν Ουκρανοί προφανώς και θα ήταν εντελώς διαφορετική η αντιμετώπιση και πολύ σωστά. Οι Σομαλοί όμως είναι προφανώς παιδιά άλλου Θεού. Για τα 200 έχουν ολοκληρωθεί οι διαδικασίες εξέτασης των εγγράφων τους και θα έπρεπε να έχουν μεταφερθεί αλλού, όμως τους αφήνουμε ως ΚΔ να ζουν στις λάσπες και τα κάτουρα. Όπως λέει η Επίτροπος θα έπρεπε να τους προσφέρεται η στέγαση που προνοείται, η εκπαίδευση που απαιτείται και μια αξιοπρεπής διαβίωση. Ο αρμόδιος υπουργός δεν απαντά ενώ οι βουλευτές της επιτροπής ανθρωπίνων δικαιωμάτων που είδαν τι συμβαίνει στο Πουρνάρα, φαίνεται να γύρισαν πλευρό.
Είναι αποκαρδιωτικό το γεγονός ότι στον τόπο αυτό ούτε καν η κοινή λογική λειτουργεί και πως ένα τέτοιο φαινόμενο συμπίπτει όταν τα γεγονότα ακυρώνουν πομπώδεις διακηρύξεις της Λευκωσίας. Την Τετάρτη ο Ερτογάν δέχθηκε τον ισραηλινό ομόλογο του Χέρτζοκ στην Τουρκία. Η συνάντηση ήταν εξαιρετικά σημαντική για τις δύο χώρες καθώς τέθηκαν επί τάπητος η ενέργεια, η αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων, οι επενδύσεις, ο τουρισμός και το διμερές εμπόριο. Μέγιστο θέμα είναι το ισραηλινό φυσικό αέριο που από το Λεβιάθαν θα πάει στην Τουρκία κι από κει στην Ευρώπη! Θυμάστε που προσφάτως οι ΗΠΑ μας είπαν «ξεχάστε τον EastMed» θύμωσε ο Νίκαρος και ο κ. Κασουλίδη έβαλε λόγια στο στόμα της Ουάσιγκτον; Προφανώς.
Έ, τώρα ο Χέρτζοκ ίσως κανονίσει καμιά τριμερή σε τουρκικό χαμάμ, να μας περάσει ο καημός και η μεγάλη ζάλη! Ο Χέρτζοκ που θυμίζω ότι ευρισκόμενος στην Κύπρο δεν έκρυψε λόγια. Είπε: ««Η τραγωδία στην Ουκρανία αποτελεί υπενθύμιση για την ανάγκη να εργαστούν όλοι μαζί για την προστασία των συμφερόντων τους. Αυτό θα είναι το μήνυμα που θα δώσω στην Τουρκία κατά την εκεί επίσκεψη μου, αφού πιστεύω στη συνεργασία όλων των λαών». Ο άνθρωπος έκαμε αυτό που διακήρυξε. Εμείς σφυρίζουμε αδιάφορα, ούτε μια στοιχειώδη ανάλυση στα κανάλια για τη συνάντηση Ερτογάν- Χέρτζοκ. Όλοι μιλούν αναμασούν φύλλα δάφνης της πολεμικής προπαγάνδας και αυτοανακηρύσσονται ειδικοί στο ουκρανικό!
Ελεύθερα, 13.3.2022.
