Δεν είναι μόνο ότι οι αριθμοί σκαρφαλώνουν πέραν των όποιων «κόκκινων» γραμμών. Το καθημερινό μενού των θετικών στον ιό αποκτά ακόμα πιο καταθλιπτικές όψεις όταν συνοδεύεται και με τη λίστα των όσων καταλήγουν, λόγω covid. Μάλιστα και σε πιο μικρές ηλικίες. Γεγονός που ήδη εκκολάπτει μια εικόνα φόβου και τρόμου, με σενάρια ανασφάλειας και αβεβαιότητας. Το άκρως ανησυχητικό, όμως, είναι τα δείγματα ότι και το ίδιο το σύστημα κάπου γονατίζει. Οι επιδημιολογικοί δείκτες ξεπερνούν πλέον τις αντοχές του και όποιον πάρει ο χάρος… Υπό τις περιστάσεις, οι ελπίδες εστιάζονται αποκλειστικά στην εξέλιξη του εμβολιαστικού προγράμματος, στο οποίο αποδίδεται τεράστια σημασία γι’ αναστροφή της επέλασης μιας πανδημίας, οι μορφές μετάλλαξης της οποίας φαντάζουν προς το παρόν ατιθάσευτες.
Είναι ακριβώς τέτοιες οι εποχές που θα μπορούσε κάποιος ν’ αντικρίσει πραγματικότητες που τις ξεσκεπάζει τόσο αμείλικτα όχι πλέον ένας “αόρατος” ιός, όπως διατεινόμαστε μέχρι τώρα, αλλά τόσο ορατός, που έχει αναποδογυρίσει τα πάντα και μάς προσγειώνει σε άλλους διαύλους “κανονικότητας”. Η αλήθεια ωμή και ψυχρή: χωρίς εύρωστα συστήματα υγείας και παιδείας σε μια χώρα ό,τι και να πετύχεις είναι σαν να κτίζεις σε άμμο. Δεν θα έπρεπε, βέβαια, να περιμέναμε τον όποιο κορωνοϊό για να μάς διδάξει και πείσει για αυτονόητα. Κυρίως στην περίπτωση των δημόσιων νοσηλευτηρίων που βαστάζουν ασήκωτο βάρος, θα έπρεπε να μην είχαν προ πολλού αφεθεί στο έλεος των ορέξεων και διαθέσεων των εκάστοτε καραδοκούντων που ήθελαν και εδώ να κόβουν και να ράβουν στα δικά τους μέτρα αλλά και να καπηλεύονται ακόμα και τους πιο ευαίσθητους χώρους. Το ικανό σύστημα δεν στήνεται, βέβαια, με όλες εκείνες τις φανφάρες που αμολούνται συνήθως προεκλογικά, αλλά με όρους ύπαρξης πραγματικών ηγετών που ξέρουν τι κάνουν και πότε. Εδώ μακάρι να προλαβαίναμε να διερευνούμε τα τόσα σκάνδαλα επί σκανδάλων εξελίσσονται απρόσκοπτα επί δεκαετίες και να επαναπαυόμαστε στο στήσιμο των τόσο κατά τα άλλα προσφιλών ερευνητικών επιτροπών, των οποίων τα όποια πορίσματα και ευρήματα προσφέρονται μάλλον για να σκεπάζουμε και να καταχωνιάζουμε… Είναι κι αυτό μια ικανότητα. Μέσα απ’ αυτή την χοάνη των άφθαστων “κατορθωμάτων” και “ανδραγαθημάτων” μας, που τόσο εκκωφαντικά βοούν, πού να βρούμε, αλήθεια, χρόνο αλλά και χρήμα για τις όποιες λεπτομέρειες, όπως είναι ένα υγιές και με ψηλές αντοχές σύστημα υγείας; Όσο για εκείνους τους ήρωες, τους αφανείς, που βρίσκονται καθημερινά στην πρώτη γραμμή στο μέτωπο κατά της πανδημίας, μπορούμε με τόση άνεση να τους θυμόμαστε περιστασιακά και αφορμής δοθείσης. Άλλωστε το επικοινωνιακό μάς βγαίνει και μπορεί πού και πού ν’ ακούσουν με στόμφο και κανένα ευχαριστώ. Και αυτοί οι ταλαίπωροι, άλλωστε, αποτελούν μάλλον μια λεπτομέρεια στο όλο διεφθαρμένο σύστημα και περίπου ένα είδος αναλωσίμου… Και όποιος αντέχει. Αχ και να μην υπόκειτο σε μεταλλάξεις μόνο ο ιός, αλλά και οι άνθρωποι; Για να υπάρχει η ελπίδα να γνωρίσουμε επιτέλους μια μεταλλαγμένη ηγεσία που να εκπέμπει, τουλάχιστον, σε αυθεντικότερες και σε υποφερτά αξιόπιστες συχνότητες. Εδώ ακριβώς εστιάζεται η όλη ατυχία αυτού του τόπου.
