Ο Δημήτρης Χριστόφιας, πιστεύω ότι είναι ένας από τους τελευταίους πολιτικούς ηγέτες, που έχουν μια ζεστή, προσωπική επαφή με τους πολίτες. Με τους ψηφοφόρους, ανεξαρτήτως κομματικού χρώματος και ιδεολογίας. Ανήκει στη γενιά των πολιτικών που εκλείπουν σιγά-σιγά από το πολιτικό σκηνικό καθώς αλλάζουν οι σχολές σκέψης όπως και οι προσεγγίσεις του εκλογικού σώματος.
Ο απλός κόσμος τού απέτισε τον πρέποντα σεβασμό. Δεν αποφεύχθηκαν όμως οι υπερβολές. Ούτε από πολιτικά πρόσωπα που έκαναν γαργάρα όσα καταλόγιζαν στον τέως Πρόεδρο. Ούτε από τους απέναντί τους που είδαν τον θάνατο του Δ. Χριστόφια ως αυτοδικαίωση και εφαλτήριο για τα επόμενα πολιτικά τους βήματα. Ούτε κι από τους «επαναστάτες του πληκτρολογίου» που άδραξαν την ευκαιρία για να εμέσουν ένθεν και ένθεν χολή και όξος σε μιαν αντιπαράθεση που δείχνει για μιαν ακόμη φορά ότι η κυπριακή κοινωνία νοσεί. Τα αποστήματα είναι εκεί αλλά ουδείς πολιτικός -γιατί αυτοί πρώτοι πρέπει να κάνουν τα απαιτούμενα βήματα για την κάθαρση- αποτολμά να τα σπάσει και να κάνει τομές. Να καθαρίσει τα αποστήματα που τόσες και τόσες επιπλοκές προκαλούν στην κυπριακή κοινωνία, την Κυπριακή Πολιτεία.
Η καταρράκωση της εμπιστοσύνης των πολιτών προς τους πολιτικούς οφείλεται και σε αυτά τα φαινόμενα που βιώσαμε τα τελευταία 24ωρα. Αυτό που έχει σημασία είναι να λεν τα ίδια και μπροστά και πίσω από έναν έκαστο τους πολιτικούς, είτε βρίσκονται στη ζωή είτε την ώρα του θανάτου τους. Η καθαρότητα λόγων και έργων σε εποχή όπως τη σημερινή έχει μεγάλη σημασία για να μπορέσουμε να κάνουμε βήματα μπροστά.
Διαφορετικά, θα βολοδέρνουμε στη σαπίλα και την αποτελμάτωση που όλοι αποκηρύσσουμε.
Ο τόπος σήμερα έχει ανάγκη από καθαρές θέσεις. Κι ακόμη πιο καθαρούς πολιτικούς που να τολμούν να λεν τη σκάφη-σκάφη ανεξαρτήτως του ποιος είναι ο ακροατής τους και οι συνθήκες υπό τις οποίες γίνονται οι παρεμβάσεις τους. Πολιτικούς που δεν λειτουργούν με ρεβανσιστικές διαθέσεις για την προσωπική ή κομματική επικράτηση. Πολιτικούς που να κάνουν τη διαφορά. Πολιτικούς που να κλείσουν το κεφάλαιο μιας πολιτικής ιστορίας με πολλή μαυρίλα και ακόμη μεγαλύτερο κόστος για τους απλούς πολίτες. Έχει ανάγκη και από πολίτες με σκέψη κριτική, που δεν εξαντλούν την οργή τους στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης με «λεκτικές αφοδεύσεις» εναντίον όσων θεωρούν ότι είναι απέναντί τους.
Ο τόπος υποφέρει από τις υπερβολές, τις λανθασμένες εκτιμήσεις και πολιτικές επιλογές των πολιτικών στους οποίους εμπιστεύθηκε κατά καιρούς την τύχη του. Υπερβολές που δεν εξαντλούνται στους πολιτικούς, που συντηρούνται από όλους εμάς τους λεγόμενους λειτουργούς των Μέσων Ενημέρωσης, γιατί ουσιαστικά είμαστε συγκοινωνούντα δοχεία με τους φορείς πολιτικής σε όλα τα επίπεδα. Αυτούς τους οποίους άλλοτε επιλέγουμε να ρίχνουμε στο πυρ το εξώτερον και άλλοτε επιλέγουμε να τους επαινούμε και να σπρώχνουμε στα ψηλότερα σκαλοπάτια της πολιτικής κλίμακας…
Η Ιστορία, όταν δεν γίνεται μάθημα στον λαό, είθισται να επαναλαμβάνεται, λέει μια ρήση. Και ως λαός με μνήμη χρυσόψαρου επαναλαμβάνουμε τον κάκιστο εαυτό μας διατηρώντας ανοιχτές της πληγές στο σώμα της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Κυπριακής Πολιτείας…
